การพัฒนาระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉิน

Issue 5: EMS and Referral management
      ปัญหาความเจ็บป่วยและความสูญเสียจากอุบัติเหตุจราจร การเจ็บป่วยฉุกเฉินอื่นๆ มีแนวโน้มสูงขึ้นทุกปี ทำให้แต่ละปีมีผู้ที่เสี่ยงต่อความพิการและเสียชีวิตจำนวนมาก จึงมีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องมีมาตรการจัดระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินที่มีคุณภาพ มีมาตรฐานรองรับ เพื่อให้ประชาชนได้รับความช่วยเหลืออย่างปลอดภัยและทันท่วงที ตลอด 24 ชั่วโมง
      ในปี พ.ศ. 2545 ได้มีนโยบายที่จะพัฒนาระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินเพื่อรองรับปัญหาดังกล่าว ที่นอกจากจะเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญแล้วยังเป็นปัญหาที่สร้างความสูญเสียให้กับภาวะเศรษฐกิจเป็นจำนวนมหาศาล โดยสาเหตุสำคัญมาจากความประมาท อย่างไรก็ตาม ที่ผ่านมา ยังมีปัญหาคุณภาพของการให้บริการ ที่ทำให้ผู้ป่วยฉุกเฉินได้รับความช่วยเหลือล่าช้า และไม่ได้รับการดูแลช่วยเหลืออย่างถูกวิธี ดังนั้น เพื่อขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหาอย่างเป็นระบบ จึงได้มีการออก พ.ร.บ.การแพทย์ฉุกเฉิน ซึ่งมีผลบังคับใช้ ตั้งแต่ 6 มีนาคม 2551 ตามกฎหมายฉบับนี้ ผู้มีสิทธิ์ช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บหรือผู้ป่วยจะต้องเป็นมืออาชีพ ทั้งอาสาสมัครและผู้ประกอบวิชาชีพที่ผ่านการอบรมด้านนี้เป็นอย่างดี มีการขึ้นทะเบียนการประกอบวิชาชีพ รถพยาบาลฉุกเฉินต้องมีมาตรฐาน มีเครื่องมือแพทย์ตามที่กำหนด และจะไม่มีปัญหาการฮั้วผู้ป่วยหรือปฏิเสธรับผู้ป่วยที่ไม่มีเงิน โดยมีนโยบายให้สถานพยาบาลทุกระดับ พัฒนามาตรฐานทั้งห้องฉุกเฉิน ทีมกู้ชีพ รถพยาบาลฉุกเฉิน ระบบการสื่อสาร รวมทั้งระบบส่งต่อผู้ป่วยให้มีคุณภาพ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้ประชาชนได้รับความปลอดภัยในชีวิตสูงสุด
       ด้วยช่องทางการโทร 1669 “เจ็บเมื่อไหร่ก็โทรมา” เพื่อเรียกหน่วยบริการแพทย์ฉุกเฉิน ให้การช่วยเหลือตามมาตรฐานตลอด 24 ชั่วโมง จึงช่วยลดความพิการและการเสียชีวิตแก่ประชาชนได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ปัญหาการใช้บริการเกินความจำเป็น (Overuse) และการรายงานข้อมูลที่เป็นเท็จเพื่อให้ได้งบประมาณสนับสนุนของหน่วยบริการ เป็นปัญหาใหม่ที่ต้องหาทางแก้ไขต่อไป