กายใจไม่ใช่ตัวตนบังคับไม่ได้ ประสบการณ์การดูจิตเพื่อฝึกสติ12 ให้สนใจเรื่องธรรมะหรือธรรมดาของโลก เล่าเรื่องพระอนุรุทธที่ไม่มองที่ตัวเราทำให้เนิ่นช้าและชมโยมแม่ว่าดีขึ้น

12-7-52

วันนี้ดิฉันและคุณชัยณรงค์เดินทางเช้าเป็นพิเศษที่จะไปวัดสวนสันติธรรมโดยคุณชัยณรงค์ทำพะโล้และผัดวุ้นเส้นพร้อมของที่ถวายวัดคือน้ำยาถูพื้น หลอดไฟ แป้งทาตัว น้ำยาล้างมือ

วันนี้หลวงพ่อท่านเริ่มให้คนสนใจเรื่องธรรมะหรือเรื่องธรรมดาของมนุษย์ที่มีเกิดแก่เจ็บตาย   แต่คนไม่สนใจการเรียนรุ้ตัวเองโดยเรียนรู้ที่กายและใจของเรา   ท่านเล่าว่าพระอนุรุธที่สามารถเห็นความเกิดดับของสัตว์โลกมากมายในเวลาสั้นๆ   แต่ไม่บรรลุธรรม   เมื่อท่านพระสารีบุตรให้มารู้กายใจตัวเองท่านสามารถบรรลุธรรมได้

หลวงพ่อให้เรามาเรียนรู้ของจริงๆที่เกิดขึ้นในกายใจของเราและจะเห็นการเปลี่ยนแปลงของเราทำให้มีสุขขึ้นภายในไม่เกินเดือน

ท่านเล่าว่ามีโยมที่ทำงาน5บริษัท  ต้องส่งลูกเรียนอัก2-3คนเรียนพิเศษจนบางครั้งงงเพราะส่งผิดโรงเรียน เป้นคนที่มีปัญหาครอบครัว   กว่าจะกลับบ้านก็5ทุ่ม   ไม่มีเวลาปฏิบัติ

หลวงพ่อแนะนำให้ดูกายจิต และเดินจงกรม     โยมใช้เวลา5ทุ่มเดินและพยายามดูกายจิต   ต่อมาโยมเห็นความทุกข์ของทั้งกายและจิตซึ่งเกิดขึ้นเอง บังคับไม่ได้   ไม่ใช่ตัวเรา   เมื่อจิตรวมก็บรรลุมรรคผลไดโสดาบันซึ่งใช้เวลาไมกแต่ขอให้ปฏิบัติจริง

ท่านว่าของฟรีไม่มีในโลกนี้   อยากได้ต้องทำเอง   

หลังจากท่านให้โยมส่งการบ้าน   ดิฉันไม่กล้ายกมือเพราะยังไม่มีอะไรมาส่ง   แต่มีโยมหลายคนที่อยู่รอบๆดิฉันถามท่านหลายคนโดยท่านให้โอกาสคนที่ยังไม่ค่อยได้มาวัดเพราะบางคนมาไกลๆ

ดิฉันคอยสบตาท่านเผื่อจะดูให้ดิฉันบ้างโดยไม่ต้องถาม   (บางครั้งท่านจะบอกให้ทราบเลยโดยไม่ถามเช่นหลงไปแล้วนะโยมคนเสื้อเหลืองๆเพื่อให้โยมเรียนรู้ตัวเอง    )

หลังจากท่านสอนโยมเสร็จท่านสอนพระต่อจากโยม    ในช่วงที่ท่านสอนพระดิฉันได้ยินท่านบอกพระป๋องว่าโยมแม่ดีขึ้นนะ      โยมพ่อไปใหนล่ะ    ดิฉันดีใจรีบหันไปเรียนท่านว่าไปเอาของที่รถมาถวายวัดค่ะ

พอคุณชัยณรงค์มาถึงก็รีบเล่าให้ฟังด้วยความดีใจ

แต่ความจริงดิฉันก็รู้สึกว่าตัวเองมีสติถี่ขึ้นกว่าเดิมค่ะ    ในใจก็อยากรู้ว่าเราดูเป็นหรือเปล่า   แต่ไม่กล้าถามก็คิดเอาเองว่าคงเริ่มเป็นแล้วนะแต่ต้องเพียรมากขึ้นค่ะ 

 ดิฉันได้หาข้อมูลของพระอนุรุทธมาให้พอเป็นข้อมูลเพราะดิฉันมีความรู้ทางพุทธประวัติน้อยค่ะ

ธรรมศึกษา  ชั้นโท

๑๕.   ประวัติ  พระอนุรุทธะเถระ

๑.  สถานะเดิม

                 พระอนุรุทธเถระ      พระนามเดิม        เจ้าชายอนุรุทธะ      เป็นพระนามที่พระญาติทั้งหลายขนานให้

                      พระบิดา      พระนามว่า      อมิโตทนะ      เป็นพระอนุชาของพระเจ้าสุทโะทนะ

                     มีพี่น้องร่วมพระมารดาเดียวกัน      ๒     พระองค์            คือ      ๑.   พระเชษฐา พระนามว่า       เจ้าชายมหานามะ       ๒.  พระกนิษฐภคินี      พระนามว่า     โรหิณี

๒. มูลเหตุแห่งการบวชในพระพุทธศาสนา

                       เมื่อพระศาสดาทรงทำการสงเคราะห์ญาติ      แล้วเสด็จจากกบิลพัสดุ์ไปประทับอยู่ที่อนุปิยอัมพวัน     สมัยนั้น     เจ้าชายมหานามะ     เสด็จเข้าไปหาเจ้าชายอนุรุทธะ     ตรัสว่า      พ่ออนุรุทธะบัดนี้         ศากยกุมารผู้มีชื่อเสียงพากันบวชตามพระผู้มีพระภาคเจ้า        แต่ตระกูลของเรายังไม่มีใครบวชเลย       เธอหรือพี่จะต้องบวช      ในที่สุดเจ้าชายอนุรุทธะตัดสินพระทัยบวชเองจึงพร้อมด้วยกษัตริย์อีก     ๕     พระองค์คือ       ภัททิยะ      อานันทะ        ภคุ   กิมพิละ      และเทวทัต      พร้อมกับอุบาลีภูษามาลา      ได้ไปเฝ้าพระศาสดาที่อนุปิยอัมพวัน           ทูลขอบรรพชาอุปสมบท

๓.   การบรรลุธรรม

                      พระอนุรุทธเถระนี้    ครั้นบวชแล้วได้เรียนกรรมฐานในสำนักพระธรรมเสนาบดีแล้วได้ไปประจำอยู่ที่ปาจีนวังสทายวัน        ในเจติยรัฐ บำเพ็ญสมณธรรม     ตรึกมหาปุริสวิตกได้    ๗     ข้อ      คือ

                        ๑.   ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้มีความปรารถนาน้อย      ไม่ใช่ของผู้มีความมักมาก

                       ๒.   ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้สันโดษยินดีด้วยของที่มีอยู่   ไม่ใช่ของผู้ไม่สันโดษ

                       ๓.    ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้สงัดแล้ว       ไม่ใช่ของผู้ยินดีในหมู่คณะ

                       ๔.    ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้ปรารภความเพียร      ไม่ใช่ของผู้เกียจคร้าน

                       ๕.    ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้มีสติมั่นคง       ไม่ใช่ของคนหลง

                       ๖.    ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้มีใจมั่นคง        ไม่ใช่ของผู้มีใจไม่มั่นคง

        ๗.    ธรรมนี้เป็นธรรมของผู้มีปัญญา  ไม่ใช่ของผู้ทรามปัญญา

          พระศาสดาทรงทราบว่า     ท่านลำบากในมหาปุริสวิตกข้อที่    ๘    จึงเสด็จไปยังที่นั้นตรัสอริยวังสปฏิปทา  ว่าด้วยการอบรมความสันโดษในปัจจัย  ๔  และยินดีในการเจริญกุศลธรรม       แล้วตรัสมหาปุริสวิตก       ข้อที่     ๘     ให้ บริบูรณ์ว่า

                         ๘.    ธรรมนี้เป็นของผู้ยินดีในธรรมที่ไม่เนิ่นช้า         ไม่ใช่ของผู้ยินดีในธรรมที่เนิ่นช้า

                 พอเมื่อพระศาสดาเสด็จไปยังเภสกลาวัน  ท่านพระอนุรุทธเถระ ก็ได้เป็นพระขีณาสพอยู่จบพรหมจรรย์       เป็นพระอรหันต์ มีวิชา   ๓

๔.  งานประกาศพระศาสนา

                       ชีวประวัติของท่านน่าศรัทธาเลื่อมใส       จากผู้ที่เป็นสุขุมาลาชาติที่สุด      ไม่รู้จักและไม่เคยได้ยินคำว่า        ไม่มี          ต้องการอะไรได้ทั้งนั้น               แต่เมื่อเข้าบวชในพระพุทธศาสนาแล้วกลับเป็นผู้มักน้อยสันโดษ          เก็บผ้าจากกองขยะมาทำไตรจีวรนุ่งห่ม     โดยไม่มีความรังเกียจ       กลับมีความยินดีว่านั่นเป็นการ      ปฏิบัติตามนิสัย      คือที่พึงพาอาศัยของภิกษุ      ๔     ประการ

๕.   เอตทัคคะ

                      พระอนุรุทธเถระได้บรรลุพระอรหัตพร้อมวิชา     ๓     คือ     บุพเพนิวาสานุสสติญาณ        ทิพพจักขุญาณ       และอาสวักขยญาณ       ตามปกตินอกจากเวลาฉันภัตตาหารเท่านั้น    นอกนั้นท่านจะพิจารณาตรวจดูสัตวโลกด้วยทิพพจักขุญาณ (  เปรียบกับคนธรรมดาก็เหมือนกับ     ผู้มีใจเอื้ออาทรคอยเอาใจใส่ดูแลทุกข์สุขของผู้อื่นตลอดเวลา )      เพราะฉะนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงยกย่องท่านว่าเป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายผู้ได้ทิพยจักษุญาณ

๖.  บุญญาธิการ

                     พระอนุรุทธเถระนี้       ได้สร้างสมบุญกุศลที่จะอำนวยผลให้เกิดทิพยจักษุญาณในพุทธกาลเป็นอันมาก       คือได้ทำการบูชาด้วยประทีปอันโอฬารที่พระสถูปเจดีย์         ด้วยผลบุญอันนี้จึงทำให้ได้บรรลุทิพยจักษุญาณ       สมกับปณิธานที่ตั้งไว้

๗.  ปรินิพพาน

                       พระอนุรุทธเถระ        ครั้นได้เป็นพระขีณาสพ        สิ้นชาติสิ้นภพ         อยู่จบพรหมจรรย์เสร็จหน้าที่ส่วนตัวของท่านแล้วได้ช่วยพระศาสดาประกาศพระพุทธศาสนา     จนถึงพระศาสดาปรินิพพาน       ก็ได้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย             เป็นผู้ที่รู้ว่าพระศาสดานิพพานเมื่อไร       อย่างไร      สุดท้ายท่านเองก็ได้ละสังขารปรินิพพาน       ไปตามสัจธรรม

อนุพุทธประวัติ

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37