ทางออก..มนุษย์จะต้องคิดหาทางออกให้กับชีวิตอย่างหลากหลาย
“แย้” เป็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่เป็นดอนหรือป่าเล็ก ๆ ที่มีพื้นที่กว้าง ๆ และที่สำคัญเรายังนำ “แย้” มาทำเป็นอาหารที่เอร็ดอร่อย นั่นคือ น้ำพริกแย้ และลาบแย้ พ่วงด้วยผักสดหรือผักดิบมีรสเปรี้ยวนิดๆ ที่เป็นเครื่องเคียงตามชอบ
การขุดหา “แย้” ไม่ต้องใช้ความสามารถพิเศษอะไรมาก เพียงเมื่อเห็น “แย้” วิ่งเข้ารูของมันแล้ว เราต้องหาปล่องออกที่มันขุดไว้เตรียมหนีภัยในรัศมีที่ห่างจากรูเข้าของมันประมาณ 1 เมตร โดยที่มันขุดไว้ในลักษณะที่เกือบถึงผิวดินโดยประมาณ 1 เซนติเมตร ซึ่งเราเรียกว่า “แปว” นั่นเอง เราจัดการถากดินหา“แปว” แล้วใช้เครื่องมือที่เป็นตาข่ายดักไว้ แล้วเราก็ทำการขุดดินทางรูที่มันวิ่งเข้าไป และเมื่อภัยถึงตัว “แย้” จะวิ่งออกทาง “แปว” เพื่อหนีภัย แต่ก็หนีไม่พ้นเข้าตาข่ายที่เราดักไว้เรียบร้อย
“แย้” เป็นสัตว์ยังมีทางออก มนุษย์จะต้องคิดหาทางออกให้กับชีวิตอย่างหลากหลายช่องทาง เพื่อนำพาตนเองไปสู่ชีวิตที่ดีกว่า
สงสารแย้นะ ที่มีทางออกเพียงทางเดียว
คนฉลาดกว่า ปิดกั้นทางออกของแย้ได้
คนมีทางออก..ได้หลายทาง
คงไม่มีใครปิดทางออกของคนได้
ระยะเวลา..และ..โอกาส จะเป็นทางออกที่ดีๆให้กะคนเสมอ
น้องเป็นคนเก่ง คงมีทางออกหลายทาง
ชีวิตต้องก้าวหน้าแน่นอน
ไม่มีใครจับไปต้มยำทำกินได้แน่ๆ
ขอบคุณ คุณพี่เกษรมากครับ...ที่มาช่วยเติมเต็ม
และน้อมรับคำอวยพรที่พี่ให้มาเป็นกำลังใจ..ขอบคุณมากครับ
ก่อนจะหาทางออกควรหาก่อนว่าเราอยู่ที่ใดของทางที่จะออก
โดยส่วนมากสังคมปัจจุบันมักหาทางออกไว้ล่วงหน้าแต่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองอยู่ ณ ที่ใดของทางออก
เปรียบดังคนมีแผนที่ในมือรู้จุดหมายปลายทาง(ทางออก)แต่ไม่รู้ว่าตัวอยู่ ณ สถานที่ใดของแผนที่ แล้วแผนที่จะมีความหมายอะไรละ..
พิจารณาอย่างนิ่มนวลแล้วจะเข้าใจทางออกอย่างง่ายดาย...
แล้วมาเยี่ยมใหม่นะขอรับ...
ต้องขอขอบคุณ..คุณธรรมฐิต..เป็นอย่างสูงครับ..
ที่ได้กรุณาช่วยเพิ่มเติมรายละเอียดให้อีกด้านหนึ่ง...
ยินดีต้อนรับด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งครับ....
"แย้" ยังมีทางออก แต่ "หนูนา" หาทางออกไม่ได้
จะทำยังไงดีเนี่ย!
สวัสดีครับ...ครูนา...
หนูนา...ก็มีปล่องออกสำหรับหลบภัยนะ..จะบอกให้..
๐ ทางออกที่ดี ย่อมมีเสมอ ๐
๐ ฟ้าหลังฝน..สวยงามนะครับ..๐
จะไปหาแย้ก็ได้ครับท่าน ผอ. ฟ้าวโลด ผมมารับแล้วครับ
รอแป๊บ..ลืมปลาร้า....บองไว้แล้ว...ป่าข้างหน้านี่แหละ...
ฝากบ้านให้คุณลีลาวดี..ดูแลแทนด้วยนะครับ...
ไปหากับแกล้ม เอ๊ย..กับข้าวมื้อแลงนี้..จั๊กหน่อย...
ถามสองหน่อที่ยืนอยู่ตรงนี้สิท่าน ผอ. ว่าหม่องนี้มีแย้บ่..สิได้ลุย..
อ้าว...ไม่ใช่ป่านี้...ป่าข้างหน้านู้นท่านก้ามกุ้ง.....
ผมถามแล้ว...แกบอกว่า "แกพูดไม่ได้"....
เหรอ เขาบอกว่าเว้าบ่ได้เหรอ ....เอ...แล้วใครเว้าล่ะจั๊งสั่น งั้นไปต่อโลด .... แวะถามบ้านนี้ก่อนบ่ล่ะท่านผอ. คงสิมีแย้นา
อ้าว..หลงมาจนถึงป่าไหนเนี่ย....
แล้วบ้านพักตากอากาศใครเอ่ย...
จะขอเช่าพักสักคืน..ได้ไหมครับ...
คืนนี้ผมว่าจะพักหลังนี้นะท่านผอ. เจ้าของบ้านลอยคอมาคอยเชื้อเชิญแล้ว .....
พรุ่งนี้ผมขอลาหยุดราชการงานเที่ยว 1 วัน ครับท่าน ผอ.ผมอยู่ค่าย ฯ ครับท่าน อย่าลืมหาบล็อกใหม่ไว้ด้วยนะครับ จะได้ซำบาย .. ซำบาย สไตด์รองหนาน + กุ้งได้โลด
ครับท่าน... ไปไหนไปด้วย พักไหนพักด้วย...
อ้อ...แล้วก้อใบลาส่งฝากไว้กับใคร..ผอ.อนุญาตหรือยังล่ะครับ..
เชิญครับ...tamtam1 ...เอาเครื่องไปด้วยนะ
ที่นั่งยังว่างอยู่.....เชิญครับ...ไปหานำกัน...
รอน้ำพริก..กับลาบ..เสร็จเมื่อไร
จะส่งไปรษณีย์ไปให้..แทนค่าเช่าบ้าน..
จริงครับ...คุณนาคา...มนุษย์ย่อมหาทางออกได้ดีกว่าเสมอครับ...
ขอบคุณครับ..คุณลีลาวดี...
ออกกำลังกาย.ด้วยการเล่นกีฬา
เดี๋ยวค่อยกลับมา..ลาบแย้ครับ...
มาทักทายครับท่านผอ. มีกำลังใจสร้างสรรค๋งานต่อไปนะครับ
ขอบคุณท่านก้ามกุ้งมากครับ
จะพยายามจนสุดความสามารถเลยครับ..
...มีประตูเข้าบ้าน 3 บาน...
แต่ว่าประตูออก 3 บานเหมือนกัน..
หน้าต่าง อีก 18 ช่อง เป็นประตูออกฉุกเฉิน ออกได้สบาย...
แหมใครหนอช่างเป็นสถาปนิกออกเเบบได้เยี่ยมจริงๆ อย่างนี้...ยังไงก็จับไม่ได้ อ่ะๆๆๆๆๆๆๆ
รถทัวร์...มีประตูสำหรับออกอย่างเดียวเท่านั้น..คือประตูฉุกเฉิน
บ้านรองหนาน ทั้งประตู หน้าต่าง เป็นประตูทั้งเข้าและออกฉุกเฉิน
. คิดได้อย่างไรกัน (อนุรักษณ์ภาษา)
. รูฉุกเฉิน พ่อพี่พาเรียกว่า..แปว...
. ก้าก..ก๊ากๆๆๆๆๆ
. รักและคิดถึงเสมอ