ทำงานโดยไม่ได้หวัง "สตางค์..."
ในช่วงเวลาที่รับหน้าที่ “หัวโขน” ในการคุมงานนั้น เวลาที่ต้องเครียด ต้องปวดหัวก็คือเวลาที่ต้อง “คิดสตางค์” ให้กับช่าง
วันนี้เรามาช่างมาเปลี่ยนบรรยากาศ เปลี่ยนอารมณ์
แล้วก็พอดีกับช่วงนี้ที่นี่มีงานก่อสร้างอยู่หลายจุด
บางจุดเราก็เหมาช่างมาทำ บางจุดพวกเราก็ทำกันเอง
วันนี้เป็นวันหยุดของช่าง ก็เลยพาช่างมา “สร้างบารมี” คือเราตั้งใจจะให้ช่างทำงานเพื่อบุญบ้าง
แต่ช่างบางคนพอเราเรียกเขามาทำงาน เขาก็ถามเลยว่า “งานนี้จะคิดค่าจ้างกับใคร…?”
เอ้า! ทำแค่นี้จะคิดสตางค์ด้วยเหรอ..?
ตอนนั้นเราก็เครียดเลย
ทำไมหนอ เขาจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง เขาต้องคิดถึงเงินก่อนด้วย
ทำงานเป็นการทำความดี เป็นการเสียสละกันบ้างไม่ได้เหรอ...?
ทำไมเขาแตกต่างกับเรา...?
เวลาที่เราได้ทำงาน ได้ทุ่มเท ถึงแม้ว่าจะร้อน จะหนัก จะเหนื่อย แต่เราทำได้ก็เพราะว่าเรา “สบายใจ”
เราสบายใจเพราะว่าเราไม่ต้องคิดเรื่อง “สตางค์”
เราไม่ต้องวุ่นวายหัวใจว่าทำงานนี้จะได้เท่าไหร่ ทำงานเวลานี้จะได้ค่าล่วงเวลาไหม เราจึงทำงานได้ทุกอย่าง ทุกที่ ทุกเวลา และเราสามารถสนุกได้กับทุกงาน
ช่วงบ่ายนี้ความเครียดอันเก่ายังไม่จางคลาย ก็กลับกลายมีความเครียดอันใหม่เข้ามาแทนที่
“วันนี้ผมขอเบิกค่าแรงด้วยครับ” (งานก่อนที่ทำไว้ที่กรุงเทพฯ)
เราปวดหัวทุกครั้งเมื่อถึงเวลาที่ช่าง “ขอเบิกสตางค์”
ก็คือเราไม่ได้หวงสตางค์หรอกนะ แต่ทว่าเราปวดหัวก็เพราะคิดว่าช่างทำไมเขาต้องเบิกสตางค์ด้วย
ความคิดของเราอาจจะดูแปลก ๆ หน่อย(แปลกมาก)
คนทั่วไปอาจคิดว่า ก็ธรรมดานะที่ทำงานที่ต้องได้สตางค์
แต่ความคิดนี้เมื่อเป็นเราแล้วนั้นไม่ใช่
เรามีความสุขทุก ๆ นาทีที่ได้ทำงาน
เราอาจจะเคยชินกับชีวิตที่ทำงานแล้วไม่ต้องคำนึงถึงสตางค์มานานเกินไป ก็เลยรู้สึกว่าใครต่อใครทำไมเขาต้องทำงานเพื่อเงินกันด้วยหนอ...
ทำอะไรนิด อะไรหน่อยก็จะเอาแต่เงิน คิดแต่สตางค์
การงานที่แท้จริงนั้นสงบและสนุกนะ
การงานที่แท้นั้นไม่เครียด แต่จะเครียดก็เพราะว่าเราคิดว่าต้องทำงานแล้วต้องคุ้มค่ากับ “เงิน”
การทำงานเป็นความสุข เป็นพลังได้ หากเราสามารถตัดความกังวลเรื่องผลประโยชน์ได้
ชีวิตนี้จักมีคุณค่ามากหากเราทำงานต่าง ๆ ด้วยความดีและความเสียสละ
ทำการ ทำงานต่าง ๆ โดยไม่หวังผลตอบแทนโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลตอบแทนในรูปของ “เงิน”
ลองทำงานโดยไม่หวังสตางค์เป็นที่ตั้ง
ให้สตางค์นั้นเป็นเพียง “ผลพลอยได้”
คิดได้อย่างนี้งานที่ทำนั้นจะสนุกขึ้นอีกมาก
งานสนุก จิตใจสงบ ถ้าเลิกนำจิตใจนี้ไปคบกับ “สตางค์...”
ความเห็น (2)
เด็กช่วยขายหนังสือ
วันนี้ไปขายหนังสือที่ร้านแห่งหนึ่งในย่านแม่สอด ที่ตากมา ปรากฎว่าไม่ได้ สตางค์ซักบาท ไอ่เราก็คิดว่าได้ แต่เราบอกเค้าไปว่าจะขอทำงานได้ป่าว เค้าก้บอกว่าได้ แต่ก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องเงิน เซงเลยนิ แต่แค่เราได้อ่านหนังสือฟรีแค่นี้ก็ดีถมไป ผมพอใจมากกับการเป็นพนักงานขายหนังสือ 555++ไม่เป็นไรไม่ได้เงิน ก็ถือว่าทำบุญตั้ง 10 วันแนะ
ดีมาก ๆ
คิดดีก็ได้ดี การได้ดีนั้นก็คือ ได้สุข "สุขที่ใจ"
บุญนั้นก็อยู่ที่ใจ การทำบุญนั้นไม่ได้หมายความว่าทำแล้วใครที่ไหนจะยกเอาบุญ หอบมาให้
ใครทำ คนนั้นก็ได้ที่ใจ ใจที่อิ่ม "อิ่มความสุข..."