สถานที่ที่เรียกว่าโรงเรียน มีปีศาจแบบไหนสิงอยู่กันแน่
ประโยคประลัยประโยคนี้้ เป็นคำถามที่พุ่งความหวาดระแวงโดยตรงมาสู่สถาบันที่เรียกว่า "โรงเรียน"
"สถานที่ที่เรียกว่าโรงเรียน มีปีศาจแบบไหนสิงอยู่กันแน่"
ประโยคนี้มาจากหนังสือการ์ตูนเรื่อง อิคิงามิ สาส์น สั่ง ตาย เล่ม 4 เนื้อเรื่องตั้งคำถามถึงระบบการศึกษาว่าทำอะไรกับเด็กและเยาวชน ทำไมคนดีๆ ทั้งครูและนักเรียน พอเข้าโรงเรียนไปไม่นาน กลับกลายนิสัยเป็นคนละคน
อ่านประโยคนี้แล้วนึกถึง อ.หมออติศักดิ์ แห่งคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เคยเล่าให้ผมฟังเมื่อหลายปีมาแล้วว่า คนที่อาจารย์รู้จัก กำลังศึกษาวิจัยในหัวข้อเรื่อง การ "กลาย" เป็นทันตแพทย์ คำ "กลาย" นี้ เล็งถึงการเปลี่ยนในลักษณะ metamorphosis คือการเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่เหลือลักษณะเดิมให้เห็น ทำนองเดียวกันกับหนอน "กลาย" เป็นผีเสื้อ
ผมเองก็เคยเขียนคำรำพันไว้ประโยคหนึ่งเมื่อครั้งเป็นนิสิตน้อยอยู่ชั้นปีต้นๆ คณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
"หกปีแห่งการแสวงหาความจริง เพียงพอที่จะเปลี่ยนเจ้าชายหนุ่มแห่งวงศ์ศากยะ ให้กลายเป็นมหาศาสดาผู้รู้แจ้ง....หกปีในมหาวิทยาลัย เปลี่ยนนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง ให้กลายเป็นอะไร"
มีอีกประโยคที่อ่านเจอใน a day เล่มไม่เกินสิบ
'I was born intelligent, but education ruined me'
ค้นในไซเบอร์สเปซ ก็พบที่มา
http://answers.yahoo.com/question/index?qid=20071011173944AAcZtu5
แนวคิดที่ได้เรียนรู้จาก ดร.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ มีสามองค์ประกอบที่มนุษย์ควรได้เรียนรู้ คือ ความจริง ความดี และความงาม สามสิ่งนี้เกี่ยวเนื่อง เชื่อมโยงกัน การเรียนรู้สามเรื่องนี้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต เห็นและเข้าใจความเชื่อมโยงของกันและกัน นี้ เรียกว่า "การศึกษา" สอดคล้องกันอย่างยิ่งกับ สิกขา ในพุทธศาสนา มีไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นอาทิ
พอมามองโรงเรียน ผมเชื่อว่า โรงเรียนก็พยายามที่จะพัฒนาเด็กนักเรียนให้มีความรู้ มีความฉลาดทางอารมณ์ มีคุณธรรม ฯลฯ ตามทฤษฎีการศึกษาที่แ่ต่ละโรงเรียนยึดถืออยู่ ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ผมไม่เชื่อว่า โรงเรียนจะทำได้ตามที่ตัวเองอยากทำ
จะทำงานได้สำเร็จ อย่างที่เรารู้ๆ ว่ามันไม่ได้ต้องการแค่แผน, องค์ความรู้, ทฤษฎีทางการศึกษา และวัสดุอุปกรณ์ เท่านั้น เรายังต้องการ เงิน ระบบ คน และสิ่งแวดล้อมที่เกื้อให้งานนั้นๆ ประสบความสำเร็จ
งานที่ชื่อว่าการพัฒนาคน หรือการเรียนการสอนนั้น มีกี่โรงเรียนในประเทศนี้ หรือแม้แต่ในโลกนี้ที่ถึงพร้อมด้วยปัจจัยดังกล่าว
โรงเรียนจึงถูกลดรูปจาก สถานศึกษาเพื่อพัฒนาคนให้เป็นคนที่มีปัญญา และมีความสุข กลายเป็น ที่สำหรับให้ความรู้ในเชิงเทคนิก ผนวกกับสร้างระเบียบวินัย กฎเกณฑ์ทางสังคมให้สำหรับเด็กและเยาวชน เพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดแรงงาน...นี้คือปีศาจที่สิงอยู่ในโรงเรียนใช่หรือไม่
ปีศาจตนนี้สร้างทุกข์ให้กับนักเรียนเพราะต้อง "กลาย" เป็นสินค้าชนิดหนึ่งจากโรงงานโรงเรียนใช่หรือไม่
มีใครอยากไปโรงเรียนบ้าง มีใครไปโรงเรียนแล้วมีความสุขบ้าง มีนักเรียนคนไหนรักวันจันทร์บ้าง
ที่มา...หนังสือการ์ตูนเรื่อง อิคิงามิ สาส์น สั่ง ตาย เล่ม 4 กุมภาพันธ์ 2552 เขียนเรื่องและภาพโดย มาเสะ โมโตโร่ แปลโดย วิสุทธิ์ พิเชษฐ์วานิช สำนักพิมพ์ ที เค โอ คอมิกส์ จำกัด
ความเห็น (6)
- ใครๆก็ไม่ชอบวันจันทร์หรอกค่ะ
- แต่ไม่แปลก เพราะยังไงต้องไปโรงเรียน หรือไปทำงานอยู่แล้ว
- ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
"สถานที่ที่เรียกว่าโรงเรียน มีปีศาจแบบไหนสิงอยู่กันแน่"
มีใครอยากไปโรงเรียนบ้าง มีใครไปโรงเรียนแล้วมีความสุขบ้าง มีนักเรียนคนไหนรักวันจันทร์บ้าง
เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ
ผมเป็นสารวัตรนักเรียน เห็นเด็กโดดเรียนหลายๆคน ผมสงสารเขาครับ เพราะอยู่โรงเรียนแล้วไม่มีความสุข โดยเฉพาะเด็กหลังห้อง
ขอบคุณครับ
"สถานที่ที่เรียกกว่า โรงเรียนมีปิศาจแบบไหนสิงอยู่กันแน่"
- ตอนเด็กชอบวันศุกร์...ทุกข์ในวันจันทร์
- พอช่วงวัยหนึ่งคุ้นๆ กับระบบโรงเรียน ทุกอย่างกลายเป็นความเคยชิน
- เมื่อกลายเป็นครู...ในคาบที่ตนเองรับผิดชอบสอน พยายามป้องกันไม่ให้ปิศาจมาอาละวาดในห้องเรียน เด็กปัจจุบันเขามีลักษณะทุกข์ง่าย สุขยาก...ส่วนหนึ่งมาจากการเลี้ยงดู อีกส่วนมาจากระบบการศึกษา
แล้วอะไรนี่ทำให้โรงเรียนเราต้องเป็นแบบนี้ จะเปลี่ยนกันได้มั๊ยละค่ะ
"โรงเรียนลดรูปจาก สถานศึกษาเพื่อพัฒนาคนให้เป็นคนที่มีปัญญา และมีความสุข กลายเป็น ที่สำหรับให้ความรู้ในเชิงเทคนิค ผนวกกับสร้างระเบียบวินัย กฎเกณฑ์ทางสังคมให้สำหรับเด็กและเยาวชน เพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดแรงงาน...
ปีศาจที่สร้างทุกข์ให้กับนักเรียนให้ต้อง "กลาย" เป็นสินค้าชนิดหนึ่งจากโรงงานโรงเรียน"
น่าขบคิดค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
ขอบพระคุณ คุณลีลาวดี คุณ small man คุณนกทะเล คุณครูป.1 และคุณครูใจดี มากครับ ที่กรุณาเข้ามาให้ความเห็น
โรงเรียน เป็นสถานที่หล่อหลอมทางสังคมครับ
ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งบอกผมว่า พาลูกเข้าโรงเรียนดีๆ (ที่จ่ายแพงๆ) นั้นไม่ใช่เป็นเรื่องของความรู้เพียงอย่างเดียว แต่เราซื้อสภาพแวดล้อมที่ดี (รวมถึงครู และเพื่อนๆ) รอบๆ ตัวลูกด้วย
อันนี้นึกค้านในใจนิดๆ แต่ไม่รู้จะเถียงยังไงครับ