กำลังใจ

                    วันแรกที่ออกพื้นที่พบคนไข้ ชื่อ เซาะยีอยู่ในบ้านแบบเงียบๆ มีอาการผอม มีไข้ ไม่มีแรงไอ เหนื่อยหอบ กินไม่ได้นอนไม่หลับ ความดันโลหิตต่ำ  หลังจากนั้นได้ให้การรักษาเบื้องโดยจ่ายยาบำรุง และจ่ายยาตามอาการที่เขาเป็น แนะนำให้เขากินน้ำหวาน  

สัปดาห์ต่อมาไปเยี่ยมคนไข้ เขาบอกว่านอนหลับสนิทและกินอาหารได้มากขึ้น สามารถพูดคุยได้มากกว่าอาทิตย์ที่แล้ว  เขามีท่าทางแจ่มใสมากขึ้น แต่อาการเหนื่อยหอบและไอยังไม่ดีขึ้น ทีมเจ้าหน้าที่แนะนำให้เขามาพบทีมแพทย์ที่เดินทางมาจาก จ.ราชบุรี แพทย์ได้ตรวจอาการและให้ยาฆ่าเชื้อ, ยาแก้ไอและยาแก้บรรเทาอาการหอบ ในเบื้องต้นแพทย์สงสัยว่าอาจจะเป็นวัณโรค จึงส่งตัวไปตรวจที่โรงพยาบาลระนองเพื่อตรวจหาเชื้อวัณโรค ทีมเจ้าหน้าที่ได้ช่วยเหลือในเรื่องค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการตรวจรักษา  เนื่องจากเขาไม่มีเงินในการที่จะไปตรวจ เพราะเขาอาศัยอยู่กับสามีซึ่งมีอายุมากและอยู่กันเพียง 2 คน นอกจากนี้ทีมเจ้าหน้าที่ยังช่วยเป็นล่ามให้กับทีมโรงพยาบาลระนอง หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ไปฟังผลการตรวจเสมหะและเอ็กซเรย์  แพทย์ที่โรงพยาบาลระนองแจ้งผลการตรวจว่าไม่พบเชื้อวัณโรค เมื่อคนไข้ได้รับทราบผลการตรวจก็ดีใจ

หลังจากนั้นทีมเจ้าหน้าที่ได้ออกเยี่ยมและติดตามอาการของคนไข้อย่างสม่ำเสมอ และทุกครั้งที่เราไปหาเขามีรอยยิ้ม มีอาการที่ดีขึ้น คนไข้ให้การตอนรับอย่างดีเสมอมาและเขามักจะเล่าให้ชาวบ้านบริเวณที่เขาอาศัยอยู่ว่าหน่วยปฐมพยาลคามิเลียนฯ ได้ให้ความช่วยเหลือเขาทำให้เขาหายและมีอาการดีขึ้นไม่รู้จะตอบแทนหน่วยปฐมพยาลคามิเลียนฯ ยังไง  แต่จากคำบอกเล่าของป้าเซาะยีทำให้ชาวบ้านมีความเชื่อถือเราและเข้ามารับบริการรักษามากขึ้น ทำให้พวกเรามีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น

                                                  หน่วยปฐมพยาบาล คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ ระนอง