วันนี้เป็นวันหนึ่ง ที่รู้สึกเหนื่อย...ล้า....มาก มันแปลกนะคะ...แต่ก็คงมีกันทุกคน....จริงๆ มันเป็นความรู้สึกธรรมดาๆ ถ้าเราคิดให้ดีนะคะ ....มันเป็นอะไรที่เราสมมติขึ้น ...เราคิดขึ้น...มันเกิดขึ้นจากการที่เราคิด...เรารู้สึก...ชีัวิต มันก็ดำเนินไปเหมือนกับทุกวัน ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง ...โลก.. เวลา ...ที่ทำงาน...ก็เหมิือนเดิมความรู้สึกเราเองต่างหากที่เปลี่ยน เราคิด เรารู้สึก...ซึ่งไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ทำให้เราเป็นอย่างนั้น...มันก็บั่นทอนความเป็นปกติสุข ของเรา...ดังนั้นเราไม่ควรจะให้มันอยู่เรานานๆ ....ที่นี้ ..มันอยู่ที่เราแหละ ...ว่าเราจะใช้วิธีคิดอย่างไรมาทำให้เราเป็นปกติสุขให้เร็วที่สุด...ซึ่งวิธีคิดนี้แหละ...มันคือต้นทุนชีวิต ของแต่ละคน เพราะถ้า ..ใครให้สิ่งแวดล้อม มากระทบกับความรู้สึกและให้มันมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเรา...มากเท่าไร...มันก็บรรเทาความสุขของเราลงมากเท่านั้น....
ดังนั้น เราต้องฝึกคิด สะสมต้นทุนชีวิต ของเราให้มากที่สุด..เท่าที่ทำได้...อย่าให้สิ่งแวดล้อม สิ่งเร้า ต่างๆภายนอก มามีอิทธิพล...เหนือเรา...มาควบคุมความรู้สึกของเรา ....หรือถ้ามันเกิดขึ้น ก็จงให้มันอยู่กับเราให้สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้....อะไรก็ตามที่เหนือการควบคุมของเรา....(out of control) ...ต้องปล่อยวาง...
คิด...ๆ ...แล้ว สบายใจคะ.....
ขอบคุณคะ...คุณ คนพลัดถิ่น จริงๆ คะ...มันอยู่ที่วิธีคิดคะ...
เหนื่อยนัก ก็พักก่อน นอนเอาแรง พักสมองดัวยก็ดี
พรุ่งนี้ยังสว่าง ค่อยมาลุยต่อ
สู้ๆ นะพี่ยา
ขอบคุณคะ น้องเอก
สวัสดีครับคุณผุสดี
ดังนั้น เราต้องฝึกคิด สะสมต้นทุนชีวิต ของเราให้มากที่สุด..เท่าที่ทำได้...อย่าให้สิ่งแวดล้อม สิ่งเร้า ต่างๆภายนอก มามีอิทธิพล...เหนือเรา...มาควบคุมความรู้สึกของเรา
หมายถึงควบคุมไม่ให้หลงในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง รู้ทันจิตใจตนเองเสมอ
โชคดีครับ
ขอบคุณคะ นายช่างใหญ่ ....นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขอย่างแท้จริงคะ...