เขียนบล๊อกบอกเล่าเรื่องราว เล่าผ่านประสบการณ์
และความรู้สึกวันนี้คงเป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันรู้สึกว่ามีความสุข
เพราะวันนี้ คือ "วันไหว้ครู" ของโรงเรียน ที่พิเศษของวันคงเป็นเพราะว่า
เริ่มต้นด้วยนายปวเรศ นักเรียนชั้น ม.5/8 เป็นผู้แทนนำขับเสภา
บทไหว้ครู ได้หันไปสบตากับเขาโดยบังเอิญ...ขณะนั้นเองที่มันรู้สึกว่า
อิ่มเอมใจ ซึ้งใจ ยิ่งมองเห็นตาใสๆที่เจือน้ำที่หล่อเลี้ยงดวงตาให้ดูชุ่มชื่นขึ้นมากกว่าทุกวัน
มันรู้สึกดีอย่างนี้เอง...จนฉันต้องรีบกรีดน้ำตาที่พานจะไหล ทำให้นึกๆขำตัวเอง
ช่างเป็นคนเจ้าน้ำตาจริงๆเลย...
หลังจากเสร็จพิธีไหว้ครู ทางโรงเรียนได้ทำพิธีมอบทุนการศึกษา
ตั้งแต่นักเรียนที่มีผลการเรียนดีเยี่ยม เรียนดีประพฤติดี และสุดท้ายนักเรียนที่มีจิตอาสา
ช่ายแล้วค่ะ จริงๆแล้วตัวฉันเองก็แอบหวังว่าจะเห็นนักเรียนในกลุ่มที่เราทำงานจิตอาสาร่วมกันมา
ได้เข้าร่วมรับรางวัลบ้าง เพื่อให้เป็นกำลังใจตอบแทนสิ่งดีๆที่เด็กๆได้ร่วมกันทำมา นอกเหนือจากคุณค่า
และความสุขที่พวกเราได้ด้านจิตใจ จริงๆแล้วก่อนหน้านี้ไม่เคยมีทุนประเภทนี้ หมายถึง ทุนที่ให้นักเรียน
ที่มีจิตอาสานะคะ จนวันหนึ่งเมื่อวันเปิดเทอม ในวันปฐมนิเทศน์นักเรียนใหม่ ป้าไมล์ หรือ อาจารย์ไมล์
หัวหน้างานวิชาการโรงเรียน ผู้ที่เปี่ยมด้วยจิตวิญญญาณของครู ฉันคิดว่าฉันสัมผัสได้ ถึงแม้ว่าฉันไม่ค่อย
จะมีโอกาสได้สัมผัสกับป้าไมล์มากมายเท่าไหร่ ท่านได้เข้ามาคุยและบอกกล่าวกับฉันว่าปีนี้จะให้ทุน
นักเรียนที่ทำงานจิตอาสา ฉันได้แต่บอกป้าไมล์ว่า ขอบคุณ ขอบคุณมากค่ะป้า ขอบคุณจริงๆ
และเหมือนว่าป้าไมล์จะรู้ความในใจฉันนั่นเอง....
หนึ่งในเด็กนักเรียนกลุ่มจิตอาสาที่ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานด้านนี้กับฉัน (จากบันทึกนี้ค่ะ
http://gotoknow.org/blog/kunkru-may2/230792 และ http://gotoknow.org/blog/kunkru-
may2/236771 ) ได้ทุนนี้ด้วยค่ะฉันดีใจมาก เพราะนั่น หมายถึงว่าสิ่งที่เรากำลังทำเล็กๆ เงียบๆผู้ใหญ่
ยังมองเห็น และให้ความสำคัญกับงานด้านนี้...ที่ฉันดีใจไม่ใช่เพราะเด็กได้ทุนการศึกษาที่เป็นตัวเงินนะคะ
แต่เป็นที่กำลังใจในการทำดี ให้เขารู้สึกว่า เขาภูมิใจที่ได้ทำสิ่งดีๆ...ที่ออกมาจากข้างในออกจากใจ
หลังจากเสร็จพิธีนั่นเอง นักเรียนแยกย้ายกลับบ้าน ฉันพักอยู่ที่ห้องพักกลุ่มสาระฯเพียงลำพังคนเดียว
ลูกๆกลุ่มนี้ ได้เดินเข้ามาหาฉันกลุ่มใหญ่คงสักสามสิบคนเห็นจะได้ นั่งลงตรงหน้าฉัน อ๋องแอ๋ง
เป็นตัวแทนของเพื่อนทั้งห้อง ถือมาลัยกร นอกจากนี้ก็มีเด็กๆหญิงชายหลายคนที่นำกรวยดอกไม้มา
"ทุกคนกราบ" กราบแทบเท้าจริงนะคะ ไม่คิดว่าครูเล็กๆคนนี้ (แต่ตัวไม่เล็กนะคะ) จะได้รับการกระทำ
แบบนี้ คงเป็นการทำให้ฉันประหลาดใจเป็นครั้งที่สองหลังจากการ์ดอวยพรวันวาเลนไทล์ตัวโตๆเมื่อ
ปีการศึกษาที่แล้ว ทำให้กำลังใจมาเป็นกอง ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าพาลจางหาย เหลือไว้แต่
ความสุขความอิ่มเอมใจ ในผลิตผลแห่งความดีงาม ที่ทำให้มีกำลังพลังแรงกายแรงใจในการทำงาน
ที่มากกว่าคำว่าหน้าที่ต่อไป...ช่างเป็นจังหวะที่ดีที่ไม่มีคนอยู่ จึงมีแต่เรา ที่ได้แลกเปลี่ยนความรู้สึก
ที่มีให้กันระหว่างครูกับศิษย์ "พวกผมรักครูครับ" ครูก็ "รักพวกเราค่ะ"
สวัสดีค่ะคุณครู
แวะมาทักทายในวันที่กำลังทำงาน ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านด้วยความชื่นชมค่ะ
(^___^)
คนเป็นครูย่อมรู้ค่าคำว่า "ครู" ครับ แวะมาทักทาย ขอให้มีความสุขในทุก ๆ วันนะครับ
( ดอกยี่โถ )
ขอบคุณค่ะพี่แดง
มารับกำลังใจจากพี่แดงค่ะ
เทียนน้อยเล่างานสานฝันน้องป่วยของพี่แดง
และพี่ๆที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์ให้เด็กๆฟังด้วยค่ะ
คงได้เจอกันสักวันนะคะพี่แดง
ขอบคุณค่ะ ^_^
ขอบคุณค่ะพี่คนไม่มีราก
ที่มาให้กำลังใจเทียนน้อยและผองศิษย์ ^_^
Sila Phu-Chaya ขอบคุณมากค่ะ
พี่ศิลาจ๋า "รัก"เปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้นะคะ
หลานสาวเมย์หรือเปล่าค่ะ น่ารักจังค่ะ
มีความสุขทุกๆวันนะคะ ^_^
ขอบคุณค่ะ คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)
ห่างหายไปนานเลยนะคะ หรือว่าเทียนน้อยหายเองก็ไม่รู้นะคะ อิอิ
ทุกๆวันเป็นวันสำคัญสำหรับเราเสมอค่ะ แต่อาจจะมีวันที่พิเศษหน่อย
เท่านั้นเองค่ะ คนพลัดถิ่นสบายดีนะคะ ^_^
http://gotoknow.org/blog/yahoo/269164
http://gotoknow.org/blog/yahoo/269527
มาร่วมรับรู้ครูดีดีอีกท่านหนึ่งที่สร้างฝันเด็กไทยให้เป็นจริง
ขอชื่นชมครูดีในดวงใจด้วยครับ
รักครูหมดดวงใจ
ขอบคุณค่ะคุณ สหรัฐ พีระวรรณ
ที่มาให้กำลังใจนะคะ เทียนน้อยยังไม่คิดว่าตนเองเป็นครูที่ดีพอ
แล้วหรือยังนะคะ แต่คิดว่ายังมีอะไรอีกหลายๆอย่างที่เทียนน้อย
ต้องทำให้ดีขึ้น...ยังต้องพัฒนาทั้งคนเองและพัฒนาลูกๆของ
เทียนน้อยอีกเยอะเลยค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่มาร่วมสานฝันให้
ครูน้อยกับเด็กน้อยๆ....^_^
ขอบคุณค่ะ เรียง
ครูรักพวกเราสุดหัวใจจ้า ^_^
ขอบคุณค่ะคุณ Wanpen
อีกหนึ่งกำลังใจให้เทียนน้อยเดินบนเส้นทางแห่งฝัน
แห่งความหวัง และความจริง.... ^_^
สวัสดีค่ะ น้องเทียนน้อย
ไม่มีใครไม่มีครูไม่รู้คิด ไม่มีใครไม่นิมิตด้วยมือครู
แต่งนิ้วขึ้นนบโอกาสนี้
แต่งใจให้ลี้เรื่องสับสน
แต่งคิดให้เข้มให้เต็มตน
แล้วแต่งครูทีละคนมาเคารพ
มาจุดเทียนคิดถึงซึ่งคอยท่า
มาจุดธูปศรัทธาให้อวลอบ
มารับพานดอกไม้เสียให้ครบ
มารับการน้อมนบทั่วหน้ากัน
คิดเมื่อครั้งจับดินสอปั้น ก ไก่
ใครจับมือช่วยให้สมใจปั้น
ใครตี ใครด่ามาทุกวัน
ใครอดทนอดกลั้นทุกขั้นตอน
เคยเกรง กลัว โกรธ เกลียด ถึงเคียดแค้น
เคยตอบโต้แกนแกนถึงกาลก่อน
และเคยชอบ รัก หลง ไม่รู้คลอน
ล้วนรวมกันตกตะกอนกับชีวิต
ก็คือครูคนต่อคนทุกหนแห่ง
มาเติมแต่งเต็มพลังทั้งถูกผิด
ไม่มีใครไม่มีครูไม่รู้คิด
ไม่มีใครไม่นิมิตด้วยมือครู
แต่ละนิ้วที่นบขึ้นมานั้น
ต่างก็มีมือปั้นไม่น้อยอยู่
ปั้นจนนิ้วเติบกล้าจนน่าดู
นิ้วจึงนบให้ผู้รู้ปั้นนิ้ว
แรคำ ประโดยคำ
พิธีไหว้ครูโรงเรียนพี่ครูลี่ค่ะ
โดยเฉพาะสองคนที่หน้าประตู
สวัสดีค่ะพี่ Sila Phu-Chaya
ขอบคุณมากค่ะพี่ศิลา ที่มาให้กำลังใจเทียนน้อยอีกครั้ง
พี่ศิลาสบายดีนะคะ ^_^