คนเดียว

คนเดียวกับความเป็นไป

           เมื่อเริ่มต้นชีวิตมีหลากหลากชีวิตร่วมด้วยในช่วงการดำเนินบนเส้นทางแห่งชีวิต ครั้นถึงจุดที่เรียกว่าทุกข์ หลายหลายชีวิตก็มีส่วนร่วมเยียวยาเช่นกัน แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เหลือเพียง"คนเดียว"ที่พาให้ผ่านพ้นไปได้นั่นคือตัวเอง

           ฉันเหนื่อยเหลือเกินกับสิ่งที่พูด ปรึกษากับผู้ที่ใครๆก็บอกว่าเวลามีปัญหาให้ปรึกษาท่าน กับความเป็นลูกที่ดูเหมือนดีจึงไม่อยากใหรับรู้เรื่องอัปมงคลที่กระทบจิตใจผู้มีพระคุณ เพือนบอกว่าชีวิตเธอเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบนะ จริงๆแล้วตัวฉันเองรู้ตัวเองว่าเป็นยังไง ตั้งแต่เล็กจนโตฉันเองกลับไม่คิดเช่นนั้น ฉันรู้สึกว่าตัวฉันเองนั้นอ่อนแอเกินไปกับโลกใบนี้ ที่หลายคนมีความเข้มแข็งกับมันจนสามารถอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไม่ทุกข์กับมันมากนักรึเปล่าไม่รู้ หลายครั้งที่ต้องเจ็บช้ำน้ำใจกับการเต็มร้อยของตัวเองที่ให้กับเพื่อนร่วมโลกบางราย ทุกทีที่ถูกกระทำก็เตือนตนเสมอว่าให้จำไว้และจะจดจำตลอดไปไม่ให้โดนอีก และแล้วความอ่อนแอ อ่อนไหวก็เป็นเหตุหนทางของการถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกทีที่ถูกกระทำก็พยายามหาเหตุผลเพื่อความสบายใจขึ้นแม้ไม่มากก็ตามคือขอบคุณการกระทำเหล่านั้นที่จะช่วยให้ฉันเข้มแข็งแม้ว่าจะปางตายก็ตาม แน่นอนความตายก็มีแว้บเข้ามาบ้างในความคิด แต่ฉันก็ระเบิดความคิดนั้นออกแล้วบอกตัวเองว่าจงอยู่เพื่อรอดูความเป็นไป การจมอยู่กับความไม่สุขของชีวิตในแต่ละวัน ฉันไม่โทษใครนอกเสียจากความอ่อนแอ ไม่เข้มแข็งของตัวเอง สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือพยายามให้ชีวิตผ่านพ้นไปได้วันต่อวันโดยที่ไม่ให้ผู้คนรอบกายสังเกตุเห็นได้ซึ่งความหม่นหมองของตัวฉันเอง ความสุขที่สุดที่มีในตอนนี้ก็คือตื่นเช้าขึ้นมาแล้วพบว่าชีวิตฉันผ่านไปได้แล้วอีกวัน

          อยากให้ทุกคนบนโลกนี้เข้มแข็ง อย่าให้ความอ่อนแอต้องบั่นทอนความสุขแห่งชีวิต