บทเรียน การรู้กายของพี่สบาย
เมื่อตอนที่สบายเดินนั้น เป็นช่วงที่ผมสอนให้เธอรู้สึกตัวบ่อยๆ ว่าเดิน
โดยเฉพาะการขึ้นลงบันใดบ้านคนเดียว ด้วยตนเอง
...
พี่สบายครับ เดินดีๆนะลูก
เดินให้รู้ว่าเดิน..
ก้าวดีๆนะ ตั้งใจเดิน
แต่เมื่อวานนี้ มีเหตุที่ได้แบ่งปันเพิ่มคือ
การเดินขึ้นบันใดบ้าน
...ลูกเดินอยู่นะครับ
..เดินให้รู้ว่าเดินนะ
..ลูกใช้ขาเดิน ตัวลูกกำลังเดิน
..ทำไมขาลูกถึงเดินนะ ???
..เธอก็เงียบไป...
จนเราแยกห้องกันตอนขึ้นบนบ้าน เธอคิดคำตอบได้...
คุฯแม่จึงตะโกนข้ามมาว่า...
คุณพ่อ เธอตอบว่า....
เพราะขาเขามีเอาไว้เดินนะ...คุณพ่อ
พ่อจึงเดินเข้าไปทักทายเธออีกครั้ง
...เจอคำใหม่ที่เด็ดคือ...
คุณพ่อ..คุณพ่อต้องเชื่อฟังลูกนะ..
พ่ออึ้งไปเล็กน้อย...
ตอนเด็กๆนั้น เราเดินบน 2 วิถี คือ
- วิถีแห่งความรู้ตัว ความดี กุศล
- วิถีแห่งความไม่รู้ หลง เผลอ ความไม่งาม
ไม่เคยมีคนชี้ทางให้เรา ที่ชัดมากๆนัก
จึงทำให้หลายคนได้ของติดตัวที่ไม่ดีมามาก ตอนที่เราโต....
ความเห็น (5)
เหมือนคนสองคน กำลังฝึกกรรมฐาน ผสมกับสนทนาธรรมนะครับ
กำลังก่ายเกยบุญบารมีไปสู่นิพพานแลยเชียว
อนุโมทนานะครับ
น้องกอล์ฟ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
พอลล่ามาเยี่ยมค่ะ พี่สบาย เหมือนใครเอ่ย อิอิ
สาธุครับ
อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆครับ
ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านครับ
พี่ สบายเหมือนคุณพ่อนะคะ