เมื่อญาติผู้ป่วย..สอบอารมณ์
เป็นเหตุการณ์ที่บังเอิญ...
เป็นเรื่องราวที่ทำให้มองย้อนกลับไปถึงการดำรงสติ
เป็นการดำรงสติต่อเรื่องราวที่ปรากฏ ที่มากระทบแรงๆ
วันศุกร์..เป็นวันที่อยู่เวร..
ตกบ่ายมีคนไข้มากและมีคนไข้ที่ฉุกเฉินมากจริงๆ 2 ราย
ที่ต้องส่งต่อ...
หนึ่งในนั้นคือเด็กแรกคลอด...
ที่คลอดตอนเช้าแล้วหายใจเร็ว..
และเร็วมากขึ้นตอนบ่ายๆ มีไข้ร่วม
สรุปน่าจะเป็นปอดบวมตั้งแต่แรกเกิด....
ก็ถือว่าเป็นการเจ็บป่วยที่รุนแรงมากเหมือนกัน
เมื่อดูอาการ และประเมิน และให้การรักษาเบื้องต้นแล้ว
ก็เข้าไปพูดคุยกับพ่อแม่ของเด็ก อธิบายเรื่องราว ข้อมูลต่างๆ รวมทั้งการรักษาและการส่งต่อ
พ่อกับแม่เหมือนจะเข้าใจ
คุณแม่นั้นดูจะตกใจเล็กน้อย จนถึงกับร้องให้
ณ ตอนนั้น หลังให้ข้อมูลเสร็จ ก็เขียนใบส่งต่อ
มีญาติของผู้ป่วย ผู้หญิงวัยกลางคน
ก็เข้ามาซักถาม
ก็ให้ข้อมูลทุกอย่างซ้ำอีก ตามที่เป็นจริง
เมื่อพบกับคำถามที่ท้าทายต่อการตอบว่า...
***เกิดตอนเช้าแล้วจะเป็นปอดบวมได้อย่างไร
***ก็ตอบว่า อาจจะติดเชื้อตั้งแต่อยู่ในครรภ์ หรือระหว่างคลอด***
ดูเหมือนญาติจะยังไม่พอใจ กับคำตอบ
...
จึงถามกลับมาว่า
..เป็นเพราะว่าหมอทำหรือเปล่า ถึงเป็นแบบนี้
หมอ..ก็อึ้งไปเล็กน้อย
....อืม...
...เห็นจิตที่เกิดโทสะขึ้นมาในใจ ชัดมาก
...เห็นชัดจน กำหนดรู้ไปที่ความรู้สึกทันทีได้
...ไม่มีการตอบโต้..
แต่ให้ข้อมูลกลับไป ตามที่เป็นจริง ว่าการคลอดเช้านี้ก็เป็นไปตามปกติ ไม่มีปัญหาอะไร...
แต่ก็หลุดออกมาเล็กน้อย และออกอาการตัดพ้อเขาไป
ว่า..
- สิ่งที่คุณแสดงออกดูไม่ค่อยเหมาะสมนะ น่าจะคุยกันด้วยดี ค่อยๆคุยกัน
- ผมเข้าใจถึงความเป็นห่วง แต่หมอก็ทำหน้าที่ของหมออย่างรวดเร็ว ไม่ได้ผิดพลาด ชักช้าอะไร
เป็นการทบทวนและมองย้อนกลับไปว่า
หากเมื่อก่อน ที่เราโดนจี้จุดอัตตา ตัวตน
...
... เป็นการ ก้าวผ่านตัวตนที่ชั่วร้ายของเรา
... จากความไม่รู้ว่าไม่ดี....แล้วขึ้นมาสู่การติดว่าดี
สลับกัน...
และกำลังเรียนรู้ว่า...ไม่เอาทั้งดี และไม่ดี ทำอย่างไร..
ความเห็น (6)
เข้าใจจิตใจคน รู้เท่าทันอัตตา ...สาธุ
- ทุกอาชีพก็ต้องอาศัยความอดทน
- แต่อาชีพรักษาคนป่วยนี่...ต้องใช้ความอดทนสูงทีเดียว
- เด็กคงปลอดภัยแล้วนะคะ
- เป็นกำลังใจให้คุณหมอทุกท่านคะ
เป็นกำลังใจให้คุณหมอนะครับ
สติเป็นตัวที่ทำให้เราไม่ทำ หรือ พูดอะไร ไวเท่าความคิดครับ
คือ พลังแห่งการเมตตาภาวนาค่ะ...แล้วเราจะรู้สึกสงสารเขาอย่างยิ่ง เมื่อใจที่เราสงสาร ...กระแสแห่งพลังจิตนั้นจะแผ่ออกมา บุคคลที่อยู่ตรงหน้าเราเขาจะสัมผัสได้ ความเกรี้ยวกราด ใจหมอง ใจขุ่นของเขาจะเบาบางลง...โดยที่เราอาจไม่ต้องพูดอะไรออกมาเลยก็ได้...
ใจแห่งความอ่อนโยนนี้...จึงสามารถเยียวยาความเจ็บปวดของผู้คนได้ในจักรวาลนี้ค่ะ...
เรียนรู้ต่อไปนะคะหมอ...พี่กะปุ๋มได้รับหนังสือเชิญจากปายแล้ว หากมีโอกาสอาจได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันตามที่กระแสแห่งการเดินทางพึงเอื้ออำนวยให้นะคะ
เข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจค่ะ