อยู่กับคนต้องอดทนตลอดไป (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)

 

 

 

ความอดทนเป็นสมบัติของนักต่อสู้
ความรู้เป็นสมบัติของนักปราชญ์
ความสามารถเป็นของนักประกอบกิจ
ความสามารถทุกชนิดเป็นสมบัติของผู้ดี

ความดีเป็นศัตรูของชีวิต ความดีต้องมีอุปสรรค
เขาร้ายมาอย่าร้ายตอบ เขาไม่ดีมา เราเอาความดีไปแก้ไข
คนตระหนี่ก็ให้ของที่ต้องใจ
คนพูดเหลวไหล เอาความจริงใจไปสนทนา
อย่าเอาเหลวไหลไปสนทนากับมัน เสียเครดิตหมด
อย่าไปเห็นแก่คนแบบนั้นแบบนี้เลย จะเสียหาย

ขอฝากไว้กับคุณโยมทุกๆ ท่าน คนเรานี่สุขไม่เหมือนกัน
ทุกข์ไม่เหมือนกัน แก้ไขเหมือนกันทุก ๆ คนไม่ได้
เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม
อย่าไปขัดคอเขา ต้องฝืนใจต้องอดทน

เราอยู่กับคนมากต้องอดทนมาก อยู่กับคนต้องอดทนตลอดไป
ถ้าเราอยู่คนเดียวก็ไม่ต้องอดทน เพราะไม่มีใครขัดคอ
ใครจะพูดอย่างไรก็ช่าง วันไหนมีคนด่าคนว่าอย่างโน้นอย่างนี้
ล้วนแต่ได้กำไร คนเรานี่มีปัญหามาก

คน แปลว่า ปัญหา คนสร้างแต่ปัญหาให้เรา
เราเป็นผู้จัดการผู้บริหารต้องอดทนมาก
เมื่ออยู่กับคนมากก็ต้องอดทนมากแน่นอน

ขอเจริญพรว่าเกิดเป็นมนุษย์ ย่อมมีความแตกต่างกัน
ไม้ไผ่ต่างปล้อง พี่น้องต่างใจ บ้านเดียวกันไม่เหมือนกัน
แต่เราควรสร้างความดีร่วมกัน

มีสติปัญญาสวดมนต์ไหว้พระ เจริญพระกรรมฐาน จะเหมือนกันได้
และวิสัยทัศน์จะเหมือนกัน จะได้มีสติปัญญาเหมือนกัน
จะมีเมตตาเหมือนกัน อารีอารอบเหมือนกัน และจะช่วยกันดีด้วย
เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีเมตตา มีธรรมะแล้วจะช่วยกันตลอดรายการ
พี่ช่วยน้อง น้องช่วยพี่ สร้างความดีให้พ่อแม่ตลอดไป
ถ้าเราอยู่โรงพยาบาล หรือจะอยู่ในรูปบริษัทใดก็ตาม
เราทำงานด้วยความตั้งใจ มีความสามัคคีรับรองไปรอดแน่

โรงพยาบาลเรานี้ต้องช่วยเหลือกัน
หนักนิดเบาหน่อยให้อภัยกัน ประเสริฐที่สุด
หนักนิดเบาหน่อยไม่ให้อภัยกันเลย เราจะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร
เดี๋ยวเราก็ตายจากกันแล้ว ให้เกียรติซึ่งกันและกัน

อย่าได้แหนงแคลงใจกัน รับรองไปรอด
อยู่ร่วมกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข
พระพุทธเจ้าทรงสอนให้รักกันเหมือนพี่น้องกัน รักเหมือนญาติ

ถ้าเราไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร เป็นพี่น้องกันยังรักกันไม่ได้
พี่น้องยังโกงกัน จะไปกันรอดหรือ
อาตมาจึงพูดว่า ความดีเป็นศัตรูของชีวิต เงินทองเป็นอสรพิษ
ไม่ใช่ของเราอย่าเอามา เอามาแล้วเป็นงูเห่า
กัดแหลกลาญ ฆ่ารันฟันแทงกัน นี่แหละสัตว์โลกเป็นเช่นนี้
ขาดธรรมะเป็นอย่างนี้ มีแต่อคติกัน ไม่รักกันเลย
ไม่มีเมตตาต่อกัน ไม่มีสงสารกัน

เราจะต้องตายจากกันไปแล้วไม่วันใดก็วันหนึ่ง
จะรบราฆ่าฟันกันไปถึงไหน มีทิฐิกันไปไม่มีโอกาสดีได้
พระพุทธเจ้าของเราทรงสร้างปัญญาในตัว
แต่นักปราชญ์ของโลกสร้างปัญญานอกตัว จึงช่วยตัวเองไม่ได้

พระพุทธเจ้าของเราทรงมีปัญญาในตัว
สอนให้เราทุกคนสร้างปัญญาในตัวของเราให้ได้
ปัญญา คือ ความรอบรู้ รู้จริงทุกสิ่งในตัวเอง
จะเป็นชายก็จริง หญิงก็แท้ เป็นคนแก่ที่น่าบูชา

รู้จริงอย่างนี้ ปัญญาในตัวช่วยตัวเองได้ ช่วยลูกช่วยหลานได้
ปัญญานอกตัวช่วยใครไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้เราไปหาปัญญานอกตัวกัน จึงละเลยกันไปหลายอย่าง
ทั้งไม่มีมารยาท ขาดการเคารพผู้ใหญ่
ไม่มีระเบียบวินัย วัฒนธรรมของชาติหมดไปอย่างน่าใจหาย

 

 

[สุพรรณิการ์]

ยังตามมาให้กำลังใจอย่างต่อเนื่งค่ะกับบทความดีๆ...

ขออนุโมทนาสาธุกับการปฏิบัติของผู้เขียนนะคะ

การทำความดีต้องเริ่มที่การเอาชนะใจตัวเองให้ได้ก่อน..ยึดมั่น..แน่วแน่..

หนักแน่น..และพึงปฏิบัติในการใฝ่ดีอย่างเคร่งคร้ด..(เป็นเหตุผลส่วนตัวนะคะ)

ดิฉันเชื่อในกรรมดีค่ะ...ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้หรือเห็นในการกระทำความดีของเรา

แต่ตัวเราจะรู้สึกอิ่มเอิบเอง..เมื่อรู้สึกอิ่มเอิบ..ก็นำมาสู่สุขภาพจิตที่ดี..

เมื่อมีสุขภาพจิตที่ดีก็นำมาสู่การมีสุขภาพกายดี...มีพลัง..มีกำลังใจ..

มีสติที่จะดำเนินชีวิตได้อย่างมีสมาธิ...

ดิฉันยังยืนยันว่าเชื่อและศรัทธาในการทำกรรมดีค่ะ...

ขอให้บทความที่ดีๆนี้จงนำมาฃึ่งความอดทนในการดำรงชีวิต..ที่จะต้องพบปะผู้คน

หลากหลายมากมาย...ปัญหาแก้ได้ด้วยปัญญา...เห็นด้วยกับบทความนี้ค่ะ..

สาธุ..