แน่นอนเจ็ปปวดกับความรักครับ ได้คุยกับเพื่อนแล้วถามเขาว่าเป็นยังไงบ้าง เสียงที่ตอบผมว่าเจ็บปวดเหลือเกินผสมกับน้ำตาที่ไหลอยู่ไม่หยุดบวกกับสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ทำให้ผมไม่อยากรบเร้าอะไรมากมายได้แต่นั่งเป็นเพื่อนอยู่ใกล้ๆ
ไม่นานนักน้ำตากับเสียงร้องให้ก็ค่อยๆจางหายไป เหลือเพียงกล่องกระดาษซับน้ำตาและเศษกระดาษข้างๆ กับตัวเขา ตาของเขาบวมและแดง ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรทำได้เพียงให้กำลังใจเพื่อนและพูดปลอบใจทำได้เพียงแค่นี้จริงๆ
ผมคิดว่าเพื่อนผมหยุดร้องให้เพราะความเหนื่อยล้า ที่ร้องให้มานานมากแล้ว และไม่รู้ว่าวันไหนหรือเมื่อไรเขาจะหยุดร้องให้อีก ช่วยแนะนำผมทีว่าควรทำอย่างไรครับ (เขาต้องร้องให้อีกแน่นอน และไม่รู้ว่าวันไหนจะหยุดเสียที)
เป็นห่วงเพื่อนที่สุด
นีน่า ขอฝากเพลง ให้เพื่อนฟัง อีกเพลงค่ะ
อยู่ที่เรียนรู้และยอมรับ Artist: Bakery
เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสม มีผิดหวัง มีหัวเราะ หรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิด สติ เราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
สุขก็เตรียมไว้ ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวด ไหว
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสม มีผิดหวัง มีหัวเราะ หรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิด สติ เราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด...
อยู่ที่เรียนรู้และยอมรับ Artist: Bakery
เพลงนี้ก็เพราะดีค่ะ หลายๆ คน มักคิดเช่นนี้...
อยู่เพื่อใคร
ขอบคุณ คุณนีน่าอีกครั้งครับกับคำแนะนำที่ดีๆ ผมจะเปิดให้เพื่อนฟังครับ
และหวังว่าเขาจะเข้าใจความหมายของชีวิตได้ดีขึ้นและโตขึ้นอีกก้าวหนึ่งครับ
ภาพนี้คือภัตตาคารมังกรหลวง ค่ะ