ผู้สูง(อายุ)ส่งด้านจิตใจ
วันนี้มีนี้ได้เข้าร่วมเวทีการพูดคุยเพื่อหาแนวร่วมในการทำงานของชมรมผู้สูงอายุจองถนน โดยการนำของน้ารุน อรุณ สุวรรณโชติ ที่เชิญเจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่อนามัย สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบลจองถนน กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และเยาวชนในพื้นที่เข้ามาแลกเปลี่ยนการทำงาน ได้ทำความรู้จักกัน เพื่อหาแนวทางในการทำงานร่วมกัน เพราะท่าทางงานข้างหน้าจะหนักขึ้นทุกขณะ ด้วยสถานการณ์ปัญหายาเสพติดที่ระบาดหนักขึ้นเรื่อย ๆ
หากมองแล้วก็ต้องท้อเพราะในขณะเดียวกันกลุ่มคนทำงานต่อต้านก็ทำไป คนที่ต้องการรวยทางลัดก็ทำไป เห็นแล้วว่าอนาคตหนักจริง ๆ ทำให้เห็นภาพของการหาคนทำงานอาสาในเรื่องนี้น่าจะยากขึ้น แต่ภาพที่เห็นวันนี้ต้องยอมรับจริง ๆ ว่า เขาเป็นผู้สูงอายุที่สูงส่ง แม้ว่าการทำงานจะทำได้เพียงการส่งเสริมอาชีพ การให้ความรู้ลูกหลาน เหลนของตัวเอง ไม่ให้หลงผิดไปกับสิ่งผิด ๆ
ภาพที่เห็นคือผู้สูงอายุที่นั่งรายล้อม ผู้สูงอายุด้วยกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่สาธารณะสุข ที่ตั้งใจฟังการพูดคุยเรื่องการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในตำบลที่เริ่มขยายวงกว้างมากขึ้น โดยเห็นจากวันนี้ที่ได้รับการยอมรับจากเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เข้าร่วมและชื่นชมในความตั้งใจของชมรมผู้สูงอายุจองถนน
ในเวทีให้แต่ละคนออกมาคุยความรู้สึกที่ทำงานนี้ ทั้งในฐานะผู้สูงอายุ รวมทั้งให้แสดงมุมมอง ความคิด หลายคนที่แสดงความคิดเห็นข้าพเจ้าเห็นสิ่งที่สื่อออกมาว่าทุกคนทำเพื่อแผ่นดิน เพื่อลูก เพื่อหลาน เพื่อบ้านตัวเองทั้งนั้น ไม่มีใครคิดถึงตั้งเงินเลย
ดังคำหนึ่งน้ารุนพูดว่า “หากวันหนึ่งผมตายแค่ (เพียง) ทุกคนที่นั่ง ณ ที่นี้ไปโยนไม้เพื่อเผาผมคนละท่อนก็คุ้มแล้ว” น้ารุนขอแค่นี้ คำพูดนี้ทำให้ข้าพเจ้าคิดว่า แล้วคนอื่น ๆ ละ ต้องการแค่ไหน...เงินทางมากมายใช้เท่าไรก็ไม่หมด ...มีชื่อเสียงในสังคมชั้นสูง ...ความสุขทั้งกายและใจ ...การยอมรับจากผู้อื่น แล้วแต่จะคิดอยากให้ได้มา และทำตามความต้องการนั้น
น้ารุนก็เป็นคนหนึ่งที่อยากได้แค่นั้น เพราะแกบอกว่าหากจะทำให้รวยไม่ทันแล้วไม่ถึง ๓๐ ปีก็ไม่อยู่แล้ว เกิดมาต้องตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน ชมรมนี้ไม่ได้สูงเฉพาะอายุนะ แต่จิตใจของเขาก็สูงด้วย เขายังทำอะไร ๆ ตอบแทนแผ่นดิน แล้วท่าน ๆ ละ ตอบแทนแล้วหรือยัง......
บทเรียนที่ได้ คนหลังหมดวาระในการทำงานรับจ้างแล้ว ใช่จะหมดความสามารถตามวาระที่สังคมมอบให้
สวัสดีคะ น้อง
วันที่ 20 พี่ ไปมหาลัยคะ อาว มาเขาชัยสน เหรอคะ ไม่บอกกันบ้าง
ขอโทษด้วยค่ะที่ไปถึงที่ไม่ได้แจ้งเจ้าถิ่นไว้โอกาสหน้าข้าพเจ้าจะเข้าไปคารวะท่านพี่ ครั้งนี้รีบจริง ๆ ค่ะพี่ปูอยากเจอเหมือนกัน