วงน้ำ SHA ที่ท่าบ่อ
รพ.สมเด็จพระยุพราชท่าบ่อ จ.หนองคาย

ปลอดภัยแล้วนะ


เสียงนาฬ้กาปลุกดังขึ้น นงคราญสะดุ้งตื่นลืมตา "ห้าทุ่มแล้ว....รึเนี่ย...ทำไมเร็วอย่างนี้"

วันนี้นงคราญต้องเข้าเวรดึก เป็นวันที่สามทำให้ไม่อยากจะลุกจากเตียงเลย หันไปมองลูกน้อยข้างกาย แล้วเอี้ยวตัวไปหอมแก้มลูก "แม่ต้องไปเข้าเวรแล้วนะ"

กึ่งหลับกึ่งตื่น เดินขึ้นไปยังที่ทำงาน

ห้องคลอดในคืนนี้ดูวุ่นวายจัง ญาติจำนวนมากที่อยู่หน้าตึกเป็นตัวชี้ว่า มีคนไข้รอคลอดและคลอดไปแล้วหลายราย

นงคราญส่งยิ้มให้ญาติคนไข้พร้อมกับการพลักประตูเข้าไปในตึก

"พี่คราญ ชาร์ทยังไม่เรียบร้อยนะคะ มีคนไข้ตกเลือด" เพียงพิศ พยาบาลรุ่นน้อง ตะโกนบอก ในขณะที่เดินไปดูคนไข้ในห้องคลอด "กำลังจะคลอดอีกคนหนึ่ง....ค่ะ"

งานห้องคลอดที่นี่ ต้องดูแลทั้งคนไข้รอคลอด คลอด และหลังคลอด แถมด้วย เด็กป่วยอีกต่างหาก  มีรอคลอด 3 ราย หลังคลอด 7 ราย เด็กตู้อบอีก 2 ราย

นงคราญเดินไปเยี่ยมคนไข้ที่น้องบอกว่า ตกเลือด

ดวงตานอนนิ่งอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ขาวซีด ที่แขนข้างซ้ายกำลังให้เลือด แขนข้างขวากำลังให้น้ำเกลือ ดวงตาผ่านการคลอดมาแล้ว สองครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามด้วยวัยสามสิบกว่าปี

"ดวงตา เรามาช่วยกันนะ สู้นะ " นงคราญบอกดวงตาด้วยความจริงใจและกุมมือดวงตาไว้

"ลูกชายให้พ่อดูแลไปก่อน น้องนอนนิ่งๆไว้ มีอาการผิดปกติอะไร รีบบอกหมอ" นงคราญย้ำต่อ

เพียงพิศเดินออกจากห้องคลอด พร้อมส่งเวรให้แก่นงคราญ "พี่คราญ เคสดวงตาน่ะ หมอยังหาสาเหตุเลือดออกไม่ได้ ท้องก็แข็งดี หาจุดเลือดออกก็ไม่เจอ ได้แต่ แพคก๊อซเอาไว้ หากเลือดยังออกมาก คุณหมอบอกว่าให้เลือดอีกถุงหนึ่ง....ได้เลย....คุณหมอไม่รู้จะทำอะไรต่อ ขอไปเปิดตำราก่อน" จากความงัวเงีย ถึงตอนนี้ นงคราญเริ่มตาสว่าง........คิดในใจว่า "เราแล้วสินะ ที่ต้องดูแลต่อให้ดี"

นงคราญอยากหาจุดเลือดซ้ำอีก แต่ก็ไม่อยากรบกวนคนไข้ "ดวงตา น้องต้องถูกวัดความดันโลหิตบ่อยๆ และต้องขอดูผ้าอนามัยบ่อยๆด้วย รำคาญนิดนะ"

นงคราญปรึกษากับรุ่นน้องว่าต้องช่วยให้ความดันของดวงตากลับมาปกติให้ได้ ต้องให้เลือดให้น้ำเร็วขึ้นให้ทันกับเลือดที่เสียไป

นงคราญเปลี่ยนเข็มน้ำเกลือเป็นเบอร์โตขึ้นเพื่อให้น้ำเกลือไหลได้สะดวกมากขึ้น แพคก๊อซให้ดวงตาใหม่ คลำหน้าท้อง มดลูกก็แข็งตัวดี ปัสสาวะที่ใส่สายสวนคาไว้ ก็ไหลออกดี "ดวงตาไม่ต้องตกใจนะ ตอนนี้ สัญญานชีพต่างๆ ดีขึ้นมากแล้ว"นงคราญให้กำลังใจคนไข้

หลังจากที่แบ่งงานกันดูแลคนไข้ นงคราญก็ต้องเปลี่ยนผ้าอนามัยและผ้าที่ซึมเลือดให้ดวงตา เลือดยังออกมากอยู่เลย โทรบอกคุณหมอ ก็ได้รับคำตอบว่า คงต้องรักษาตามอาการไปก่อน เพราะดูทุกอย่างก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เดี๋ยวหมอจะไปดูคนไข้

ใกล้รุ่งสาง ดวงตา เรียกนงคราญ "คุณหมอ หนูรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ ดูเหมือนเลือดก็หยุดไหล มีแรงมากขึ้น"

นงคราญเปิดดูเปลือกตาดวงตา ไม่ซีดมากนัก "กินอะไรร้อนๆมั้ย....ดวงตา" นงคราญถามคนไข้

"ดีเหมือนกันค่ะ หนูอยากเริ่มให้ นมลูกด้วย" ดวงตามีดวงตาที่สดใสขึ้น

นงคราญเปลี่ยนผ้าอนามัยและผ้าซึมเลือดใหม่อีกครั้ง เลือดออกน้อยลงจริงๆ ความดันเลือดของดวงตาก็กลับมาอยู่เกณฑ์ปกติ

"ดวงตาดีขึ้นแล้วน้อง เมื่อคืนพี่กลัวมาก กลัวจะให้เลือดให้น้ำไม่ทัน กลัวต้องใช้รถฉุกเฉิน" นงคราญคุยกับน้องๆที่เข้าเวรด้วยกัน

นงคราญรู้สึกโล่งอก และภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือคนไข้อย่างเต็มที่ จากคนไข้ที่นอนนิ่งขาวซีด ตอนนี้สามารถลุกนั่งให้ลูกดื่มนมจากอกด้วยใบหน้าที่อิ่มใจไม่ได้ขาวซีดอีกแล้ว

"ขอบคุณมาก นงคราญ ที่ดูแลคนไข้อย่างดีมากๆๆ ผมนอนไม่หลับทั้งคืน" คุณหมอเจ้าของไข้ยิ้มให้นงคราญ และเดินไปเยี่ยมคนไข้

นงคราญเดินยิ้มกลับไปยังบ้านพัก โดยไม่มีอาการอิดโรยเหมือนทุกวัน คิดกับตัวเองว่า หากปล่อยคนไข้ โดยไม่คิดให้น้ำให้เลือดให้ทันกับที่คนไข้เสียเลือดไป อาการคนไข้ก็อาจจะยังไม่ดีขึ้นหรืออาจจะสูญเสีย "นี่เป็น น้ำมือและน้ำใจ จริงๆ" แม้ว่าจะมีคนไข้และงานอย่างมากมาย........

                     "ศุภารัก"

  เรื่องเล่าประทับใจของพยาบาลห้องคลอด

หมายเลขบันทึก: 269470เขียนเมื่อ 20 มิถุนายน 2009 13:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะ มาติดตามอ่านอีกแล้วครับพี่น้อง อิอิ

ปลอดภัยด้วยหัวใจของทุกคนนะคะ

ขอบคุณเรื่องเล่าค่ะ มาตรฐานอยู่ในงานเสมอค่ะ

ชั้นครูจริงๆ

พี่ๆท่าบ่อ เขียนได้หลายเรื่องยังค่ะ

บุ่งคล้ากำลังพยาบามอยู่ค่ะ

แอบ copy ไปให้พี่ๆบุ่งคล้าอ่านนะคะ

อนุญาติไหมนี่

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท