2 สัปดาห์กับการอยู่กับชิคุนกุนยา ได้อะไรมากมาย...คะ...อันแรกเราต้องอดทน...เพราะเราถือว่า อัลเลาะห์ส่งบททดสอบมาให้เรา...ที่เราพอจะรับได้โดยไม่ลำบากมาก....ไม่บ่น อดทน ...ได้บุญเต็มๆ คะ...อินซาอัลเลาะห์... เราต้องขอบคุณอัลเลาะห์มากๆ เลยคะ...ที่ช่วยบรรเทา สิ่งร้ายๆ ของเรา โดยการส่งบททดสอบนี้มาให้ในโลกดนยา...แค่เราอดทน อยู่กับมันอย่างมีความสุข ก็ไม่เป็นไรแล้วคะ...ถามตอนนี้ ยังละหมาดปกติไม่ได้เลยนะคะ...ต้องนั่งละหมาดบนเก้าอี้ เพราะนั่่งกับพื่้นไม่ได้....มันตึง และเจ็บ ...บริเวณน่อง และหัวเข่า ถ้าละหมาดปกติต้องใช้มือรับน้ำหนักทั้งหมด พาลเอามือเจ็บไปด้วยคะ...ตอนหลังเลยไม่ฝืน ต้องนั่งเก้าอี้ละหมาดเอาคะ
และอีกอย่างนึงนะคะ...ดิฉันเป็นคนที่ทำอะไรเร็วๆ เดินก็เร็ว ทุกอย่างเร็วหมดคะ...แต่ 2 สัปดาห์นี้...ช้ามากเลยคะ..ตอนแรกขัดใจ ...ไม่ทันใจ...จะรู้สึกขัดใจมากๆ ...แต่พอนึกว่า นั่นเป็นบททดสอบทีี่อัลเลาะห์ส่งมาให้...เราต้องทำให้ดีที่สุด ...และ ต้องผ่านบททดสอบนั้น และต้องได้สิ่งที่มีค่า และคุ้มค่าที่สุด ทั้งดนยา และอาคีเราะห์ ...ขอบคุณอัลเลาะห์คะ...สำหรับบททดสอบอันนี้และประสบการณ์ดีๆ ....ในชีวิต
อัสลามูอาลัยกุมคะ...คะอาจารย์...ญาก็ขอให้อัลเลาะห์ให้อาจารย์เป็นปกติเร็วๆ คะ ญาเข้าใจเลยคะ...ว่าอาการเจ็บ และงอเข่าไม่ได้เป็นอย่างไร..ไม่อยากบอกอาจารย์เลยคะ..ว่าตอนแรกที่นั่งละหมาด ร้องไห้จนเสร็จละหมาดเลยคะ...เหมือนกับเราไม่ได้กราบอัลเลาะห์อย่างที่เราอยากจะกราบคะ...
สำคัญที่ใจนะครับ
ทางกายทำเท่าที่ทำได้ อย่าให้ถึงกับจะทำให้เจ็บมากขึ้นนะครับ จะยิ่งหายช้าใหญ่เลยทั้งสองท่าน
ขอบคุณคะ คุณหมอ อย่างที่คุณหมอว่านั่นแหละ...จริงๆ พระเจ้า ก็ให้เราทำเท่าที่เราทำได้ จริงๆ คะ..