ข้างต้นเป็นความเห็นของท่าน อ.วิจารณ์ พานิช ให้ไว้ในบันทึก
"โครงการพัฒนางาน ตอนที่ 1 (คลิก)ทำให้ดิฉันดีใจมาก
แอบดีใจและกลับบ้านเล่าให้คุณสามีฟังว่า "คุณพ่อ
วันนี้น้องมีเรื่องดีใจเรื่องนึง น้องเขียนเล่าเรื่องงานของน้อง
แล้วมีผู้ใหญ่หนึ่งท่านเข้ามาให้ความเห็นด้วย"
กรรมการตัดสินในวันนั้น
ได้มากจากการสร้างเครือข่ายที่เป็นอย่างดีไว้อย่างยาวนาน
หาได้ไม่ง่ายเลย
คนที่จะมารับการมอบหมายให้ตัดสินในเวลาเพียงฟังการนำเสนอ โครงการละ 12
นาที และต้องนั่งฟังทั้งวัน
แต่ด้วยความสัมพันธ์อันดีที่ว่าเลยได้กรรมการมาไม่ยากนักโดยการยกหูทาบทามทางโทรศัพท์
และทำหนังสือเชิญตาม มีการนัดคุยกันก่อนวันจัด 2 วัน
ประเด็นที่กรรมการคุยกัน คือ โครงการมความหลากหลายมาก
รายละเอียดที่ทีมงานเตรียมให้กรรมการคือตัวโครงการ ประมาณโครงการละ
3หน้า ที่บอกถึงความเป็นมาเป็นไป แต่ก็ไม่ละเอียดพอ
สร้างความลำบากใจให้กรรมการไม่น้อย ในที่สุดเกณฑ์ของปีนี้
ออกมาภายหลังความพยายามอยู่ 1 ชั่วโมงเต็ม
ด้วยความมากมายประสบการณ์ของท่านอาจารย์นวลจิรา
ภัทรรังรอง ประธานคณะกรรมการตัดสินผลงาน ความว่า
"เราจะดูที่ผลงาน
80 คะแนน และดู การนำเสนอ 20
คะแนน" โดยแบ่งสัดส่วนดังนี้ ประเด็น ผลงาน จะดูประโยชน์จากโครงการในแง่
ต่อหน่วยงานตนเอง ต่อผู้รับบริการและต่อการที่หน่วยงานอื่นๆ
สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ ความคิดสร้างสรรค์
การประหยัด ส่วนของ การนำเสนอ ดู ความครบถ้วนของเนื้อหา
การลำดับเนื้อเรื่องและเทคนิคการนำเสนอ
รวมถึงการรักษาเวลา กรรมการให้ความเห็นว่า
ในปีถัดไปต้องจัดลงไปดูจริงที่หน่วยงานด้วยนั่นคือประเด็นความต่อเนื่องที่เนียนในงานประจำ
สำหรับประเด็นรางวัลหลายระดับ ก็ได้รับการสะท้อนเช่นกัน
คนที่มานำเสนอควรได้รับการยกย่องจากมหาวิทยาลัยว่าสมควรเป็นตัวอย่างความคิดพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ดีวันนั้นท่านรองพัฒนาระบบบริหาร ได้กล่าวไว้ว่า
"โครงการนำเสนอเพียงวันเดียววันนี้มิใช่การแข่งขันเพื่อรางวัลรางวัลเป็นผลพลอยได้
แต่วันนี้จัดเพื่อให้บุคลากรของเรารับรู้ว่าการคิดของพวกเราทุกคนเพื่อพัฒนางานในจุดเล็กๆ
และไม่ว่าคุณจะอยู่ตรงไหน ของ มอ. หากคุณคิดและทำให้ดีกว่าเดิม
ก็จะมีคุณค่าได้ในทุกวัน"
สำหรับปีถัดไปจะทำให้ดียิ่งขึ้น จะนำทุกความเห็น มาปรับปรุงค่ะ
ติดตามระบบการพัฒนาของมอ. แล้วน่านำไปเป็นตัวอย่างไม่ใช้แต่วิธีนี้มีอีกหลายอย่างไปศึกษาแล้วน่าสนใจ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ และลอกเรียนแบบไปใช้กับหน่วยงานบ้างนะคะ
ขอบคุณที่เล่าเรื่องดี ๆ ให้เป็นตัวอย่าง