หยดน้ำจากฟากฟ้า สู่ธาราที่ไหลริน ผมถึงกระบวนการเกิดฝนที่เคยร่ำเรียนในวิชาการจัดการลุ่มน้ำ
เช้าตรู่วันนี้ผมปั่นจักรยานโบราณคันเก่าๆ ไปจอดแล้วเดินรอบอ่างศรีตรังมอ. แหล่งน้ำดิบที่หล่อเลี้ยงครอบครัวใหญ่ของพวกเรา สายตามองผ่านไปบนพื้นที่ผิวของแอ่งน้ำที่เริ่มแห้งขอด เหมือนมันบอกเราว่าปริมาณน้ำที่เก็บกักสำรองไว้นั้นเหลือไม่มาก ก้าวย่างเดินออกกำลังกายผ่านไปจนถึงทางน้ำที่ไหลลงอ่างสายน้ำ เริ่มแห้งขอดเหมือนเป็นตัวชี้วัดว่าป่าต้นน้ำที่ปกคลุมพื้นที่ส่วนบนนั้นเสื่อมโทรม น้ำซึมน้ำซับที่จะปลดปล่อยไม่มี จึงส่งผลให้คุณภาพ ปริมาณ และช่วงเวลาการไหลของน้ำนั้นไม่ดี
ถึงเวลาหรือยังกับการให้ความสำคัญในการฟื้นฟูป่าต้นน้ำ
เราจะเริ่มต้นอย่างไรดี ?
สวัสดีค่ะ
...สิ่งสำคัญที่มนุษย์ควรจะทำคือหยุดส่วนเกินที่มีให้ได้เสียก่อน..หาส่วนเกินของตนให้เจอ..และหยุดที่ตรงนั้นก่อน...รับรองว่า..น้ำมีมาป่ามีเองแน่นอนค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์พานทอง
สวัสดครับ คุณ แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
สวัสดครับ คุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
สวัสดีครับ ครูคิม
สวัสดีครับ คุณยายธี