เรื่องเล่าจากแม่ <๑> ที่มาของเรื่องเล่า
เมื่อวันจันทร์ที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๑๖.๐๐ น. ไปพบแม่ที่วัดใหญ่ (วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรวิหาร) ท่านกำลังเดินดูของที่ร้านค้า ท่านจะมาอยู่กับผม ผู้ที่มาส่งคือพี่สาวคนโต ไซร้เตียง, และพี่สาวคนเล็ก ไซร้หลี ส่วนพนักงานขับรถคือเฮียตา
แม่เกิด "เจียหวัวะยี่จับซา" หลังตรุษจีน (ปีใหม่ เดือนที่ ๑ ของจีน) ประมาณ ๒๐ วัน ตามปฏิทินจีน ตรงกับวันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๓ ปีพ.ศ. ๒๔๕๙ ปีมะโรง จุลศักราช ๑๒๗๘ รัตนโกสินทร์ศก ๑๓๕ เป็นปีที่ ๗ ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ ลองคิดดูแม่ก็เป็นคนสี่แผ่นดิน
ปี ๒๕๕๒ ผ่านพ้นวันเกิดแม่มาแล้ว ปีนี้แม่อายุ ๙๓ ปี...
เท่าที่ผมจำได้ แม่ย้ายจากนครนายก มาอยู่ที่กรุงเทพฯ กับ พี่ชายคนที่ ๒ "โหง่วเหลี่ยงฮัว" ตั้งแต่ปี ๒๕๐๘ จนถึงปี ๒๕๒๕ และอยู่กับพี่สะใภ้ต่อมาอีก ๔ ปี (พี่ชายเสียชีวิต) จนถึงปี ๒๕๒๙ (รวม ๒๑ ปี) ต่อจากนั้นไปอยู่กับพี่ชายคนโต "โหง่วเหลี่ยงเกี๊ยก" สลับกับไปอยู่กับ "ไซร้หลี" บ้างจนถึงครึ่งปี ๒๕๕๒ (รวม ๒๓ ปี-อยู่กับพี่ชายปี ๒๕๒๙-๒๕๓๒ และ ๒๕๓๘-๒๕๕๒,พี่สาว ๒๕๓๒-๒๕๓๗,) ระหว่างนี้ลูกคนใดคิดถึงก็มารับไปอยู่ด้วย ส่วนมากไปอยู่ชั่วคราว ๒-๓ วัน ไม่เกิน ๗ วัน ซึ่งผมก็เคยไปรับมาอยู่ด้วยที่พิษณุโลก ประมาณครึ่งเดือน ช่วงปี ๒๕๓๗-๒๕๓๘
พี่ชายคนโต "โหง่วเหลี่ยงเกี๊ยก" ปีนี้อายุ ๖๙ ปี (เกิดปี ๒๔๘๓) สุขภาพไม่ค่อยดี เป็นโรคความจำเสื่อมเล็กน้อย ต้องคอยดูแลแม่ด้วย เป็นแบบ "เตี้ยอุ้มค่อม" จึงบอกให้ลูกๆ คนอื่นไปดูแลบ้าง
ภาระตกไปอยู่ที่ลูกสาว ๒ คน ปรึกษากันแล้ว คนหนึ่งอายุ ๗๕ ปี (เกิดปีจอ พ.ศ. ๒๔๗๗) มีบ้านใหญ่โต แม่คงไปอยู่ลำบาก, อีกคนหนึ่งอายุ ๕๙ ปี (เกิดปีขาล พ.ศ. ๒๔๙๓) อยู่นางเลิ้ง ไปทำงานจิวเวลลี่ทุกวัน ไม่มีเวลาอยู่ดูแลแม่ที่บ้าน
เขาคิดถึงผม ปรึกษากันแล้วจึงพามาแม่มาฝากไว้กับผมที่พิษณุโลก (ฝากถาวร) นึกๆ แล้วก็ขำๆ....ไปคุยกับดร.ปราณี ที่เคยไปอยู่กับแม่ผมพักหนึ่ง (ปี ๒๕๓๓) เธอบอกว่า ผมโชคดีที่มีโอกาสได้เลี้ยงดูแม่ยามแก่ชรา เป็นการตอบแทนบุญคุณบุพการี
ผมเคยคิดจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ ตอนนั้นอยู่บ้านพี่ชายคนโต แต่นานๆ ไปพบหนหนึ่ง ถ้าต้องเขียนประวัติก็ต้องเอาเทปไปอัดเสียงเรื่องเล่า หรือต้องจดจำมาจึงเป็นความไม่สะดวก ต่อไปนี้คงสะดวกขึ้น เพราะจะสัมภาษณ์แม่เกือบทุกวัน (แม่ความจำยังดีไม่หลงลืม) แล้วเอามาเขียนเป็นเรื่องเล่าต่อเนื่องไป คาดว่าจะเป็น Series ที่ยาวที่สุด (ของผม)
 |
|
มนุษย์ผึ้งมหัศจรรย์ |
ความเห็น (4)
- ขอบคุณ "ไข่เจียวเวียดนาม" ของท่านอาจารย์ JJ ครับ
- คุณแม่ผมมายืนดู ผมเขียนบันทึกครับ
- สวัสดีค่ะอาจารย์ เมื่อวานเดินออกกำลังกาย เห็นคุณแม่นั่งรถมากับอาจารย์ เพื่อรับน้องเลิกเรียนที่สาธิต แว็บหนึ่ง ค่ะ
- รออ่านเรื่องเล่าของคุณแม่คราวต่อไปนะคะ
- ขอบคุณพี่นิด (ความจริงต้องเป็นน้องนิด..อิอิ) ครับ ที่แวะมาทักทาย
- แถมทักทายได้แบบเห็นแว๊ปหนึ่งด้วย..วันนั้นไปแบบสบายๆ สรวมกางเกงขาสั้น ไปตามหารถเข็นของที่โรงเรียนสาธิตด้วย
- เรื่องเล่าจากแม่มีทุกวันครับ แต่จะสกัดออกมาให้เห็น Tacit คงต้องอาศัยผู้อ่านช่วยสกัดออกมาอีกชั้นหนึ่งด้วยครับ