ถ่องแท้"อาริยะ"

เดินหน้าเขียนต่อไป

สุดเส้นปลายสายรุ้งเส้นนั้น

งดงามประทับใจของใครๆ

แต่สุดท้ายเลือนรางหายไป

ความงดงามมีสิ้นสุดเสมอ ๆ

 

 

มวลหมู่ชีวิตต่างล้วนเดินทางไกล

จากจุดเริ่มจากจุดว่างเปล่า ก่อตัว

ก่อเกิดตั้งอยู่แสวงหาและดำรงตน

ต่างต้องการมากด้วยตัณหา.....หนานักกิเลส

ทำใจ  ให้หยุดมอง  แก่นแท้  แก่นแท้  อยู่ไหนหนอ...

 

 

ดังสรรพสิ่งรอบกายคอยย่ำเตือนทุกชีวิต

ธรรมชาติล้วนเป็นธรรมสอนเรา

ทุกข์ สุข  ล้วนเกิดดับที่ใจใคร ๆ ก็กล่าว

หากเราไม่มีวันรู้ทันถ่องแท้นักหรอก " กับคำว่าอาริยะ"