เทศนาภาษาใจ (๒)...เดินตรงถึงเร็ว เดินอ้อมถึงช้า

ทาน ก็ถึงนิพพานได้ ธรรมทาน อภัยทาน เรียกว่า ทานภายใน ทานภายในไม่มีข้าศึกศัตรู ไม่มีกาลสมัย เป็นอกาลิโก เขาไม่สอนอย่างนี้ กลัวจะได้เร็ว มัวแต่สอนภายนอกได้ก็ได้ช้า มีอันตราย เพราะจะหลงจะลืม

จิตมีทาน ศีล ภาวนาไปได้เร็ว แต่จะเอาแค่ ทาน ศีล ภาวนาภายนอกไปได้ไม่เร็ว ทานภายในก็อภัยทานและธรรมทาน

ทาน ศีล ภาวนา รักษากาย รักษาจิต เป็นปกติแล้วไปได้เร็ว

คนทำทานมา ๒๐ ปี ฟังเทศน์มา ๒๐ ปี ภาวนามา ๒๐ ปี ทำไมถึงไม่หายหลง เพราะมันไม่ถึงจิตถึงแค่กาย มันเนิ่นช้า คนเดินทางอ้อมไม่ถึงจิตเพราะติดวัตถุเป็นใหญ่

ธรรมทาน อภัยทาน เป็นทานภายในที่สุงที่สุด เหนือทานภายนอก

ถ้าเราเอากำไรในทาน ศีล ภาวนาภายนอกก็ได้แค่ โลกีย์

การให้ทาน (ใส่บาตร) ได้จิตเป็นกุศล แต่ก็แค่กาลทาน สู้ธรรมทาน อภัยทาน ทานภายในไม่ได้

คนใส่บาตรอยู่ ๒๐ ปี สมาทานศีล ๕ ภาวนาพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ก็เป็นเพียงกาลทาน กาลศีล กาลภาวนา เนิ่นช้ามาก ได้แต่กันบาป แต่ไม่มีดวงตา ไม่เห็นตัวเอง ทำเหตุแล้วไม่เห็นผล ไม่เห็นหน้าตาของพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ มันต้องอาสวักขยญาณ ใครเรียนมาอย่างนี้ก็ล้าหลังเป็นกรรมของตัวเอง

ช้าหรือเร็วให้ดูขณะจิตของเรา

รู้จิตของตน อย่าไปรู้จิตของคนอื่น

หลวงปู่บุดดา ถาวโร

วัดกลาางชูศรีเจริญสุข สิงห์บุรี

เขียนใน GotoKnow โดย ข้ามสีทันดร
ใน My priceless things...ผลไม้แห่งจิตวิญญาณ

คำสำคัญ (Tags): #จิตสิกขา#ทานภายใน#หลวงปู่บุดดา ถาวโร#โลกุตรธรรม

หมายเลขบันทึก: 266804เขียนเมื่อ 9 มิถุนายน 2009 08:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน