มีโอกาสได้ไปเที่ยวภูเก็ต กระบี่ และพังงามาครับ
พบความจริงอย่างหนึ่งว่า เราไม่เคยเต็มอิ่มกับความสุขแบบโลกๆ
ได้โรงแรมดี ก็อยากได้นอนโรงแรมที่ดีกว่ายิ่งๆ ขึ้นไป
ได้กินอาหารที่ดีก็อยากได้กินอาหารของราชา ฮ่องเต้ หรืออาหารที่คนดังๆ เคยกิน หรือได้กิน
และอยากกินในปริมาณมากกว่าคนอื่น หรือมากกว่าความต้องการของตนเอง และบางทีการที่เราได้กิน แล้วคนอื่นไม่ได้กินกลับเกิดความรู้สึกโก้เก๋ซะอีก
ได้ไปเที่ยวที่ชอบก็อยากอยู่ให้นานนนน.....ที่สุด และมักจะเติมความรู้สึกไปอีกว่าถ้าได้มากับคนโน้น กับคนนี้คงจะดีนะ คงได้ (คุย) กันยันสว่าง :P
ที่ไม่ชอบก็ได้แต่บ่น ว่ามาทำอะไรวะเนี่ย และที่ๆ เคยไปแล้วก็รู้สึกว่าไม่อยากไปอีก
เฮ้อ...ทะเลแห่งกามนี่ ถมไม่เคยเต็มจริงๆ
เฮ่อออออออออออออออ ....อิอิ
มาวัยยยย...เจงเจง
ยายคำหล้า ณ โนนหินแห่ ^0^
พี่เอ.. หนีไปเที่ยวหลายวัน.. (ของฝากไม่เห็นมีเลย 5 5 5)
จุลสารเสร็จแล้วนะขอรับ
ไม่เคยอิ่ม ไม่เคยพอ ไม่เสมอไปทุกคนนะครับ
อย่าเหมาเข่งว่าคนอื่นจะเหมือนตน
ถึง แวน
รอของจากเชียงรายรวบยอดไปเลยย...^0^
ถึงคุณชลิต แจ่มใส
ชอบ ment แบบนี้จัง แบบว่าโดนเต็มๆ เลยครับ
ขณะเขียนนี่อกุศลจิตก็ยังไม่ดับนะครับ
วันหลังเอาแบบนี้ใหม่นะครับ สะใจแนว hardcore เจงๆ
สวัสดีค่ะ
เห็นชื่อบันทึกว่า "ทะเล" ตอนแรกคิดว่าจะเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และกะจะบอกว่า ตัวเองคิดแตกต่างจากคนอื่น เพราะกลัวความเวิ้งว้างของทะเล
แต่ที่ไหนได้พออ่านบันทึกจนจบ..เอ๊! นี่ทะเลเค้ามีนัยนี่นา...
"...ถ้าได้มากับคนโน้น กับคนนี้คงจะดีนะ คงได้ (คุย) กันยันสว่าง :P..."
อ๊ะ ๆ ใครกันหนอคือผู้โชคร้ายในความโชคดี