สอนให้ทำดี แต่ไม่มีตัวอย่าง มันก็ยากนะสิ
ฝากข้อคิด ง่ายๆ
๑) เราสอนแต่ สิ่งที่เรา ผู้ใหญ่ ต้องการ คือ อยากให้เด็ก เยาวชน เป็นคนดี คำสอนมากมายบอกว่า ต้องเป็นคนดี แต่ ไม่มี "วิธีการ" ไม่มี How
๒) ตัวอย่างที่ว่าดี ก็ไม่ค่อยจะมี
สังเกตจาก สื่อมวลชน ทีวี วิทยุ " ข่าวคนชั่วจองพื้นที่ข่าวจนหมดสิ้น" สื่อยังขาดความเข้าใจเรื่อง Mirror neuron (เซลกระจกเงา) ที่ ทำใ้ห้ เกิด ความจดจำ เกิดสัญญา ฝังลงในจิตใจผู้คน
สื่อ ไม่มีเมตตาธรรม หรือ ขาดความรู้เรื่องนี้ อันนี้ไม่แน่ใจ
สื่อเสรีได้ แต่ ต้องมี พรมหวิหาร ๔ มากกว่านี้ มีความรักในเพื่อนมนุษย์มากกว่านี้
๓) ญาติของ เดวิด คาราดีน (พระเอกกังฟู สมัย ไกว เชน เคน และ เรื่อง Kill Bill) กำลังจะฟ้อง สือไทย ที่ถ่ายรูปศพ ของ เดวิด คาราดีน เพราะ โดยมารยาทแล้ว ถือว่า มารยาทต่ำมาก ไม่เคารพศพ ฆ่าคนตายซ้ำสอง
สื่อลงภาพศพโป๊ ลงภาพคน เลือดสาด สอนคนให้รู้วิธีฆ่าตัวตาย วิธีฆ่าคนอย่างเนียนๆ ... เพื่อ หวัง ยอดขาย มันฟ้อง "วิธีคิด" ของสื่อมวลชนไทยมากๆ
๔) เด็กทำดี ไม่มีผู้ใหญ่เห็น แต่ ปากครู ก็พร่ำบอกว่าให้ทำดี
วิธีแก้ คือ ต้องพาเด็ก ออกไปทำความดี ใช้ Action learning ออกไปทำงานจิตอาสา แล้วกลับมาทำ AAR (After action learning) หรือ Dialogue กัน
แต่ หน้าเศร้า ระบบการศึกษา มองเรื่องแบบนี้ ไร้สาระ และ ไม่มีผลต่อการสอบเข้า เนื้อหาแน่นเอี๊ยด
๕) ผู้ปกครอง ขาดการอบรม ไม่มีใครกล้าสอนผู้ปกครอง แต่ กล้ารับเงินผู้ปกครอง
ผู้ปกครอง เป็น ครู ที่สำคัญ
สื่อ เป็นครูที่สำคัญ
จะโทษ ครู ฝ่ายเดียวไม่ไ่ด้ แต่ ครูก็ไม่ลุกขึ้นสู้ กับ ผู้ปกครอง นักการเมือง ผู็้้บริหาร และl สื่อ
มีหนังสือชื่อ Courage to teach ปลุกเร้าให้ ครูกล้าที่จะสอน สอนให้เด็กเรียนรู้ ไม่ใช้่ สอนให้หลงไปกับ ระบบวัตถุนิยม เงินคือพระเจ้า งานดีเงินดี คือ ความสำเร้จ
กล้าสอนให้เด็ก เป็นคนดี ต้องใช้ ความกล้ามากๆ ใช้กระบวนการเรียนรู้
ความเห็น (13)
ครูพิษณุโลก
เห็นด้วยกับ บล็อกเกอร์คนไร้กรอบ " ข่าวคนชั่วจองพื้นที่ข่าวจนหมดสิ้น" จะแก้ปัญหานี้อย่างไรดี
สวัสดีค่ะ ท่านอ.วรภัทร์ ที่เคารพ
- ชอบที่อาจารย์บอกว่า "ครูก็ไม่ลุกขึ้นสู้ กับ ผู้ปกครอง นักการเมือง ผู็้้บริหาร และสื่อ" แต่สู้เมื่อไหร่ก็เจ็บตัวมากเลยค่ะ....ทำให้ครูเลือกที่อยู่กับนร....ปลอดภัยและตรงกับ หน้าที่ของครู
- อยากเห็นการปฏิรูปสื่อบ้านเรา...ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา...มีการนำเสนอข่าวเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกอย่างดีของหลินฮุ้ย(林惠) แต่มีสื่อฉบับหนึ่งใช่คำว่า "โคตรคุณแม่"....ไม่เข้าใจเลยกองบรรณาธิการปล่อยคำแบบนี้ได้อย่างไร
- พวกเราทีม ISO เดิมของโรงเรียนยังคงระลึกถึงสิ่งดีงามที่อาจารย์ได้ชี้แนะ ถือว่าอาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดีของพวกเราค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- นาน ๆได้อ่านบันทึกของอาจารย์
- แบบอย่างของครู..คือการสอนที่ดีที่สุด ครูที่มีจรรยาบรรณดีก็จะอบรมสั่งสอนให้เด็กเป็นคนดีได้ไม่ขัดกับจริตของตนเองค่ะ
- การจะให้ไป..สู้..คงไม่มีปัญญาค่ะ นอกจากสู้กับเด็ก สู้กับปัญหาที่เด็กได้รับก็เกินพอแล้วค่ะอาจารย์
- ขอขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ก่อนอื่นต้องบอกว่า บันทึกนี้โดนใจดีจังเลยค่ะ
ทุกข้อความ ทุกความคิดมันสะท้อนระบบการศึกษาไทยในปัจจุบัน
เด็กทำดี ไม่มีผู้ใหญ่เห็น แต่ ปากครู ก็พร่ำบอกว่าให้ทำดี วิธีแก้ คือ ต้องพาเด็ก ออกไปทำความดี ใช้ Action learning ออกไปทำงานจิตอาสา แล้วกลับมาทำ AAR (After action learning) หรือ Dialogue กัน แต่ หน้าเศร้า ระบบการศึกษา มองเรื่องแบบนี้ ไร้สาระ และ ไม่มีผลต่อการสอบเข้า เนื้อหาแน่นเอี๊ยด
ปลุกเร้าให้ ครูกล้าที่จะสอน สอนให้เด็กเรียนรู้ ไม่ใช้่ สอนให้หลงไปกับ ระบบวัตถุนิยม เงินคือพระเจ้า งานดีเงินดี คือ ความสำเร้จ กล้าสอนให้เด็ก เป็นคนดี ต้องใช้ ความกล้ามากๆ ใช้กระบวนการเรียนรู้
ต้องใช้ความกล้าอีกมากมายแค่ไหนคะอาจารย์ แต่ไม่ว่าจะมากมายสักแค่ไหน ในฐานะครูก็จะพยายามทำให้เต็มที่เต็มความสามารถที่พึงมี....ขอบคุณค่ะอาจารย์ ^_^
ครูที่ดี ก็เหนื่อยหน่อยนะ เอาใจช่วย
ครู ตามอาชีพ หัวใจครูหายไปแล้ว พวกนี้.. นี่สิ น่าคิด
ผู้ปกครอง ที่มองตรงออก ก็เลย หนีไป รร แบบ Homeschool มากขึ้น
รร นานาชาติ มากขึ้น
สมัยก่อน คนรวย เรียน รร เครือคาธอลิก สมัยนี้ ก็ต้อง รร นานา ฯ หรือ ไปเรียนเมืองนอก
************************
ระบบราชการไทย เป็น "หมี" ไม่ค่อยเหมาะกับ การเรียนรู้มากนัก เ
ปัญหา การศึกษาไทย เป็น Dynamic complexity และ Social complexity ไปแล้ว จะแก้ ต้อง ออกไป สร้างใหม่
แบบ พระเจ้าตากสิน แหกวงล้อม ไปสร้างทัพเมืองจันทร์
************************
รร เอกชน หลายแห่ง มอง หายนะ ของชาติตรงนี้ออกแล้ว ผู้ปกครองที่มอง ตรงนี้ออก ก็ ไป ทำ รร แบบ Value education
โลกเสรี ก็แบบนี้เอง มือใครยาวสาวได้สาวเอา
ตามคำทำนาย ถิ่นกาขาว น้ำเต้าจม กระเบื้องลอย ...
ตามข่าว ดาว Niribu บ้างหรือเปล่า
สวัสดี ท่านอาจารย์ครับ
ดีใจที่ได้เห็นบทความที่ สะท้อนความจริง บน blog แห่งนี้ที่ กินใจผมมาก เพราะความจริงที่เห็น เราได้เพียงแค่มองเท่านั้นหรือ
หากทำได้ เรา คงทำในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ให้ดีที่สุด โดยมองว่าสิ่่งที่กำลังทำนั้น ไม่ได้ซ้ำเติมสถานการณ์ที่ท่านอาจารย์กล่าวขึ้นข้างต้นให้มันรุนแรงขึ้นอีกในทางที่ไม่ดี
เราเป็นเพียงต้นหญ้าเพียงเล็กๆ ที่ยังต้านแรงลม และแรงฝน ในสถานการณ์นี้ได้ต่อไป และเป็นส่วนหนึ่งของการขับเคลื่อนสิ่งดีๆ สู่สังคม
เป็นกำลังใจให้ถ่ายทอดความคิดดีๆ ครับ ผมชอบอ่าน มากกว่าเขียนครับ
เรียน ท่านอาจารย์ไร้กรอบ ครู คือ ผู้นำ ต้อง ทำให้ดูครับ
อาจารย์กล่าวถึง "หมี"
ทำให้ผมแว๊บนึกถึงเรื่อง "ประกวดตั้งชื่อหมี" เงินรางวัลสูงมาก
ผมไม่ได้ว่าอะไรเจ้าของเงินนะครับ เพราะไม่ใช่เงินผม
แต่แปลกใจกระแสสังคม ว่าเราลงทุนกับอย่างอื่นได้
แต่ไม่ค่อยเห็นการลงทุน กระตุ้นเด็กดี ซักเท่าไร
โดยเฉพาะ "ความดีเล็กๆ ที่เด็กพอทำได้" เป็นวัคซีนกันชั่ว ที่ต้องให้บ่อยๆ ไม่ต้องให้รางวัลเป็นเงินก็ได้ เปลี่ยนเป็นขอพื้นที่ให้เด็กทำดีวันละคนก็ยังดี แล้วขอคำชมจากสาธารณชนแทน
ผมเชื่ออย่างอย่างหนึ่งว่าเราลงทุนกับอะไร มันก็จะได้อย่างนั้น นั่นเอง
อ่านบันทึกอาจารย์วรภัทรที แล้วมักจะอยากเขียนอะไรเสมอ ไม่ทราบว่าเป็นอะไรเหมือนกันครับ
ตย.ที่ว่าดีก็ไม่ค่อยมี
คุณคิดแบบเบื่อโลกเกินไปหรือเปล่า ตัวอย่างที่ดีเห็นได้ชัดแจ้งที่สุด ผมว่าคุณก็มองเห็นนะ พ่อหลวงของเราไงครับ เรื่องอย่างนี้รู้กันทั้งประเทศ แต่ทำไมไม่ทำตามมากกว่า นั่นเพราะนิสัยของคนไทย ไม่ชอบทำอะไรในกรอบ ผมว่าคุณหันมามองประเด็นนี้ดีกว่าครับ
ตัวอย่างที่ดีโดยธรรมชาติ ไม่ตำเป็นต้องให้สื่อไปป่าวประกาศ เพราะธรรมชาติของสื่อคือเพื่อการค้า และอะไรที่เป็นการค้าล่ะ
ก็เพราะสื่อพวกนี้ เข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์(ส่วนมาก) ซึ่งถ้าคุณลองไปถามเพื่อนๆที่เรียนวารสารศาสตร์มา จะพบว่า ตำรายังสอนเลยว่า ความวิบัติ อุบัติเหตุ หายนะ ( diaster, unusual events, etc) มักจะไปตอบสนองความต้องการของมนุษย์อย่างได้ผล
แต่คราวนี้สื่อบ้านเราขาดอยู่แต่ว่า "แค่ไหน"
การทำความดีให้เด็กเห็น ไม่จำเป็นต้องเป็นข่าว คุณเดินไปตามถนนแล้วเจอเศษกระป๋องน้ำ เศษขยะ หล่นออกมาจากถัง คุณเคยคิดจะหยิบมันกลับเข้าไปหหรือเปล่า หรือคุณนั่งรถเมล์ในวันที่เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่พอเด็กมายืนข้างๆ คุณเสียสละให้พวกเขาได้หรือเปล่า อีกเยอะครับคุณลองไล่คิดดูให้ดีๆ
ดาว Nibiru ปี 2012 หรือเปล่าครับ อาจารย์
สวัสดีครับ - อาจารย์บรรยายได้ชัดเจนดีครับ สื่อบ้านเราีมีปัญหาตรงนี้มานานมาก ผมสงสัยว่ามันจะเกิดจากสี่ห้าปีที่เรียนกันในมหาวิทยาลัยหรือเปล่า? จำไ้ด้ว่าหลายปีก่อนเขามีประชุมสื่อ ผู้ใหญ่ก็ออกมาบ่นว่านักข่าวรุ่นใหม่ๆ ไม่ค่อยจะเขียนข่าวแต่ลอกข่าว คือใช้ floppy disk ลอกกัน ข่าวเลยออกมาซ้ำๆ กันหลายฉบับ ลอกกันแบบนี้คล้ายๆ กับที่ฝึกกันมาในมหาวิทยาลัย หรืออาจจะตั้งแต่ในโรงเรียน ที่อาจารย์บอกว่า
"ผู้ปกครอง ที่มองตรงออก ก็เลย หนีไป รร แบบ Homeschool มากขึ้น รร นานาชาติ มากขึ้น สมัยก่อน คนรวย เรียน รร เครือคาธอลิก สมัยนี้ ก็ต้อง รร นานา ฯ หรือ ไปเรียนเมืองนอก"
ทำให้ผมสะท้อนใจว่าสุดท้ายแล้วโอกาสในบ้านเราก็เป็นของคนที่มีเงินเท่านั้น เราก็คงได้แต่ภวนาว่ามีเงินแล้วจะมีศีลธรรมด้วย
ขอถามสั้นๆ และขอข้อคิดเห็นด้วยนิดนึงนะคะ
การที่ โรงเรียนไม่ให้เด็กสมาธิสั้นไปเข้าร่วมกิจกรรมใด ๆ กับทางโรงเรียนเลย ถือเป็นการตัดโอกาสการเรียนรู้ของเด็กหรือเปล่าคะ..เอาแต่เด็กปกติเข้าร่วมกิจกรรม เช่น การไปถวายเทียนพรรษาที่วัด บอกว่าจับไม่ไหว ทั้งๆ ที่อยู่ ร.ร.เก่าได้ไปร่วมทุกปี และจะไปทัศนศึกษา วันที่ 3 ก.ย. 52 นี้ ก็บอกว่าให้เด็กหยุดอยู่บ้าน 1 วัน เพราะทาง ร.ร.จะพาเด็กอื่น ไปทัศนศึกษา ทั้งๆ ที่ อยู่ ร.ร.เก่าก็พาไปซาฟารีเวิร์ล ด้วย กลับมาเด็กก็สามารถบอกเล่าเรื่องราวที่เขาได้ไปเที่ยวมาให้เราฟังได้อย่างถูกต้อง แล้วอย่างนี้จะทำอย่างไรดีคะ ระหว่างหา ร.ร.ใหม่ กับทนอยู่กับครูที่ไม่เข้าใจเขาต่อไป
ถูกตามทื่อาจารย์พูดครับ ผมอ่านข่าวทุกวันนี้ทำให้ หนำหาว ไปเลย
แต่ผมมันชั่ว
อ่ะครับ
เช้าอ่านธรรมมะ เย็นเตะหมาที่เห่า
อิอิ
แต่จาพยายามเป็นคนดีครับ เพื่อตนเองมีความสุข (ตกลงผมทำเพื่อตนเองหมดเลยนี่หว่า)
เพาะเป็นคนชั่วมากมากมานทุกข์ใจอีก
เป็นคนดีสุขใจกว่าเยอะ