เจ็บไว้ในใจ
เห็นข่าวคราวของช้าง ข่าวหมีแพนด้า และ ข่าวของเคอิโง๊ะ
มันเป็นข่าวที่สื่อติดแพร่เปิดเผยทำให้สังคมรับรู้เรื่องราว
มันเป็นชีวิตประจำวันที่ผมต้องคาราวะทีวีในยามเช้า
คาราวะทีวีในยามเที่ยงวัน และ ก็คาราวะทีวีเวลาก่อนนอน
(เห็นทีวีเป็นที่เคารพรักเสียแล้วหรือ????)
คอยตั้งตารับรู้เรื่องราวที่มีคนนำมาเขียนสคริปข่าวอ่านให้เราฟัง
เหมือนว่าเรามันขี่เกียจอ่านหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ หรือเป็นเพราะไม่มีเวลา
แต่ยังมีข่าวที่น่าติดตามอื่น ๆ ที่เป็นเรื่องราวของชีวิตจริง
ที่ถูกซ่อนเก็บไว้ในผู้คน สังคม เมืองไทย และบนโลกใบนี้
ความจริงที่ไม่มีวันที่เราจะรับรู้ได้ทุกเรื่องราว
ความเศร้า สลด สะเทือนใจที่มันมีมานานและจะมีต่อไปไม่สิ้นสุด
กาลเวลาที่สะสมเรื่องราวมากมายมีเรื่องราวบางอย่างที่ถูกบันทึก
มีความจริงที่บิดเบียดได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นเรื่องให้สวยงามก็มีถมไป
นั้นเป็นเพราะผู้ที่มีอำนาจเขียนขณะนั้นได้ตกแต่งเรื่องราวให้มันเอื้อต่อใคร
แต่ก็มีเรื่องราวหลายอย่างที่ตกหล่นเงียบหายไร้ร่องรอย
มีเรื่องเลวร้าย เรื่องน่าสลดใจมันมีให้เห็นอยู่ในสังคมเสมอ
ใบไม้ที่ขาดหายไป ได้ล่วงหล่นโรยรา ดูคล้าย ๆ เรื่องราวข่ม ๆ
ที่มันหล่นปลิวไปอย่างไร้ผู้คนสนใจในวงกว้าง...
หลายวันแล้วที่ผมไม่ได้เขียนบันทึกให้กับตัวเอง
แต่ก็ยังเสียดายเวลาที่ล่วงเลย ปล่อยเรื่องราวต่าง ๆ ให้ผ่านพ้นไป
ทั้ง ๆ ที่มีอารมณ์กับมุมมองที่ตัวเองคิดว่าใช่ในขณะนั้น
และอยากจะสะท้อนออกมาเป็นบันทึก....แต่แล้วก็หล่นหายไปในที่สุด
ความเห็น (4)
สวัสดีคะ
บางครั้งการลืมบันทึกหรือเวลา โอกาสไม่อำนวย เมื่อไม่ได้ทำ ก็จะทำให้ความคิด อารมณ์ ขาดหายไป เขียนบันทึกไม่ได้ เหมือนกันคะ
วิธีแก้ไขจะบันทึกเมื่อยากเขียนเล่าเรื่องราว จะจดไว้ในกระดาษก่อน แต่บางครั้งเวลาไม่ที่จะจดบันทึกในกระดาษ จะทำให้พลาดไปเหมือนกันคะแล้วก็นึกเสียดาย
- ตามมาอ่านบันทึกเก็บกด
- เพราะเก็บไว้คนเดียว อิอิ
- เรื่องราวดีๆ
- ที่เราอยากเผยแผ่
- ต้องเอามาเล่า
- แข่งกับทีวีที่เคารพเลยค่ะ
สวัสดีครับ คุณประกาย
หลายวันผ่านมาอารมณ์บอดสนิทเลยครับ
บอดจนคิดจะปิดบล็อกเลยแหละครับ....
จดบันทึกไว้ก็เหมือนไม่สดเท่านั่งเล่าบ่นที่หน้าจอ...
ชอบเข้าไปอ่านในบล็อกท่านอื่น ๆ มากกว่าสนุกดีได้รับสาระกับมาด้วยครับ
สวัสดีครับ คุณมนัญญา
เหมือนเก็บกดนะครับ
แต่จะปฏิเสธว่าไม่ใช่คงไม่ได้หรอกครับ
ใครอ่านบันทึกแต่ละเรื่องแล้วก็น่าจะคิดเช่นนั้นจริง ๆ
จริง ๆ แล้วพยายามจะสื่อมุมมองเฉา ๆ ให้ตัวเรารับรู้และชินกับมันอะครับ
ยามนี้ต้องยอมรับครับว่าทีวีเป็นอุปกรณ์ไฟฟ้าที่เราขาดไม่ได้เสียแล้ว
มีบางวันเปิดดูจนหลับไหลไปก่อนทีวีก็เคยมีครับ.ตื่นมายังต้องดูทีวีต่อก็ยังมีเลย....
ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยม