ทำไมเราเรียนภาษาอังกฤษตั้งนาน แต่ยังใช้ภาษาอังกฤษไม่ได้
ก็เป็นคำถามที่มีมาเนิ่นนานเหลือเกินนะครับ และมีทีท่าว่าจะยังคงถามกันต่อไปอีกนาน
ในสายตาของคนที่สิ้นศรัทธาระบบการศึกษาของบ้านเราโดยเกือบจะสิ้นเชิง ผมเห็นว่าไม่เฉพาะภาษาอังกฤษหรอกครับ เป็นแบบนี้มันทุกวิชาแหละ ตราบไดที่เรายังตั้งหน้าตั้งตาสร้างนักทำข้อสอบกันอย่างเอาจริงเอาจังแบบนี้
การท่องศัพท์ ผมจะถามคนที่สนใจเรื่องการท่องศัพท์ทุกคนที่มาคุยกับผมว่า ท่องไปทำไม คุณเคยท่องศัพท์ภาษาไทยมั้ย ถ้าไม่เคย แล้วจะท่องศัพท์ภาษาอังกฤษไปทำไมไม่ทราบ
ทุกคนที่ตั้งต้นจากการท่องศัพท์ จะมีความคิดของการเรียนภาษาอังกฤษจากการเทียบเคียงกับภาษาไทย คำนี้เทียบได้กับคำนี้ แล้วมาสร้างประโยค
แค่คิดก็เจ๊งแล้วครับ มันคนละภาษากัน คนละราก คนละแนวคิด ภาษาไทยก็ภาษาไทย ภาษาอังกฤษก็ภาษาอังกฤษ
ผมชอบแนวทางที่ให้เรียนภาษาอังกฤษจากการฟังเพลง จากนั้นก็ขยับมาดูหนัง อ่านหนังสือ
ได้เห็นวิธีการใช้ภาษาไปพร้อมๆกับความหมายของทั้งประโยค ได้ผ่านตาว่าเขียนอย่างนี้ ใช้อย่างนี้ เหมือนกับที่เราผ่านหูผ่านตากับภาษาไทย ผิดก็สะกิดใจว่าผิดโดยไม่ต้องรู้ด้วยซ้ำว่าที่ถูกมันเป็นอย่างไร
เป็นการศึกษาโดยการค้นคว้าด้วยตนเอง และนำมาใช้งานด้วยตนเอง ครูทำหน้าที่แนะนำว่า อ่านอะไรดี จะเริ่มต้นฟังเพลงแนวไหนดี
ครับ ไม่ใช่แค่ภาษาอังกฤษ แต่ทุกวิชา
เราจะต้องปรับแนวทางการศึกษากันอย่างจริงจัง และทันทีครับ เดี๋ยวนี้เลย
เริ่มจัดการศึกษาที่ การเรียน ครับ ไม่ใช่ไปเริ่มที่ การสอน
วิธีคือ เลิกสอนครับ เลิกสอน
เพียงแนะนำว่า นักเรียนจะค้นคว้าจากที่ไหน จากนั้นค่อยมาลงมือปฏิบัติกัน แชร์สิ่งที่ได้ค้นคว้ามาด้วยกัน
แล้วเราจะพบว่า ความรู้ต่างๆที่เราเอามาหั่นจนเป็นวิชาๆนั้น ต่างมีความเกี่ยวเนื่องเป็นเนื้อเดียวกัน อยู่ที่ใครจะเน้นไปที่ส่วนไหนของภูมิปัญญามนุษย์
และจากนั้นก็ เลิกข้อสอบแบบปรนัย เลิกไปเลยครับ ลืมมันให้หมด ข้อสอบที่คนสอบไม่ต้องรู้อะไรเลยแต่รู้ข้อเท็จจริงว่า คำตอบจะกระจายไปทุกข้อเท่าๆกัน เขาสามารถทำคะแนนได้อย่างน้อย 25% โดยการเลือกเพียงข้อเดียวจากสี่ข้อทั้งหมด
นี่มันการทดสอบแบบไหนกัน มันวัดผลอะไรได้
ใช้ข้อสอบอัตนัยที่เปิดโอกาสให้อธิบาย ได้เสนอทั้งด้านกว้างและด้านลึก ไม่ใช่คำถามมักง่ายที่ต้องท่องคำตอบเพียงคำตอบเดียวมาตอบให้ตรง
ครับ มันยาก ต้องเตรียมการ ต้องค้นคว้าก่อนสอน ไม่หยุดนิ่ง ตรวจข้อสอบก็ยาก ใช้เวลามาก
แต่การศึกษาไม่ใช่กระบวนการทางอุตสาหกรรมนะครับ เราไม่มีนักเรียนที่หน้าเหมือนกันเปี๊ยบ ตัวสูงเท่ากันเป๊ะ ดังนั้นเราจะไม่สร้างโรงงานเพื่อผลิตพวกเขาครับ
และการสร้างคนเกรดเอ ก็ต้องเอาคนเกรดเอมาสร้าง งานแบบนี้ไม่ยากหรอกครับสำหรับการเอาคนเกรดเอมาทำงาน
เพราะหากเราไม่เริ่มกันเดี๋ยวนี้ เราก็จะต้องถามคำถามข้างต้นไปอีก นานเท่านาน
ความเห็น (2)
อย่างนี้ต้องสมัครเป็นศิษย์แล้วล่ะค่ะ มีลูกสาวน้อยๆอีกสองคน จะได้เรียนพร้อมกันทั้งบ้านเลย
การจัดการศึกษาในกลุ่มครอบครัว เป็นทางเลือกที่น่าสนใจนะครับ แต่จะต้องเริ่มจากความเอาใจใส่ ศรัทธาในการศึกษาตลอดชีวิต และอุทิศเวลาให้กับครอบครัวครับ