Portugal Trip 2009 วันที่ 4/10
ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยสูตร 7 8 9 เมื่อวานนี้ข้าพเจ้าถามพี่นกว่าอยากกินพาม่าแฮม พาม่าแฮมคือขาหมูทั้งขาที่เขาเอามามัดและทำกรรมวิธีที่ทำให้เป็นแฮม ขาหนึ่งหนักประมาณ 10 กิโลน่าจะได้ และแพงมาก ปกติเขาจะกินกันเป็นแผ่นบางๆ ประมาณขนมปัง ถ้าเป็นอาหารอิตาเลี่ยนจะกินกับแคนตาลูป แต่ที่โปรตุเกสไม่แน่ใจว่ากินกะอะไร พี่นกบอกว่าไม่มีพาม่าแฮมในรายการอาหารแน่นอน โชคดีเสียนี่กระไร โรงแรมที่ Coimbra ตอนเช้าก็มีพาม่าแฮมวางอยู่ซะแล้ว แค่เห็นก็น้ำลายไหล ใครไม่ชอบก็ไม่รู้หรอกว่าการมาถึงถิ่นที่ทำแล้วไม่ได้กินจะเสียใจมากๆ ข้าพเจ้าก็เลยฉลองพาม่าแฮมเป็นอาหารเช้าซะ หลายคนสนใจว่าคืออะไรและกินอย่างไร ข้าพเจ้ากินกับสับปะรด เพราะว่าแฮมจะเค็มมากและสับปะรดจะหวานมาก รสชาติตัดกันเป็นที่อร่อยจริงๆ ฮืม เขียนไปก็อยากกินอีกแล้ว ! เช้านี้ก็อีกเช่นเคยพวกเราต้องอพยพกันอีกครั้งเพราะว่าคืนนี้จะไปนอนที่ Porto แล้ว
เก้าโมงเช้าออกเดินทางไปมหาวิทยาลัย Coimbra แวะรับไกด์ท้องถิ่นมาร่วมกับพวกเราด้วย เธอก็อธิบายอย่างแคล่วคล่องเรื่องมหาวิทยาลัยนี้ พี่นกถามว่าใครเดินไม่ไหวบ้าง ขณะนั้นเวลาประมาณเกือบ 10 โมงเช้า เพราะว่าจะเดินชมมหาวิทยาลัยที่อยู่บนเขาและจะพบรถโค้ชอีกทีก็หลังอาหารเที่ยง (แปลว่าบ่ายสองโมงโดยประมาณ) วันนี้ฝนตกปรอยๆ เห็นด้วยตรงกันทั้งรถว่าจะเดิน โอเค
ไกด์ท้องถิ่นก็ต้องเป็นคนไปซื้อตั๋วเพื่อเข้าชมห้องสมุดทองคำที่อยู่ในมหาวิทยาลัยนี้ 
เมื่อข้าพเจ้าไปถึงก็ชอบใจสถาปัตยกรรมของมหาวิทยาลัยนี้ ปัจจุบันก็ยังมีนักศึกษาอยู่เต็มไปหมด จำไม่ได้ว่าจำนวนเท่าไหร่ แต่ขณะที่เรารอเข้าชมอยู่นั้นก็มีนักศึกษากำลังเดินมาเรียนกัน ในห้องสมุดทองคำไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปหรือวิดีโอ แต่เป็นห้องสมุดที่เก็บสะสมหนังสือไว้มากมายและปัจจุบันหนังสือเหล่านั้นก็ยังคงสามารถนำมาใช้ได้และยังอยู่ในสภาพดี เนื่องจากมีการเก็บรักษาที่ดี ไม่น่าเชื่อว่าวิธีการเก็บรักษาหนังสือจะเป็นวิธีการธรรมชาติ เชื่อหรือไม่ว่าที่นี่และที่อื่นๆ ที่มีหนังสือเก่าแก่มากมายเขาใช้ค้างคาวช่วยดูแลหนังสือ ใช่แล้ว อ่านไม่ผิด ค้างคาวจะออกหากินในเวลากลางคืน ออกมากินแมลงที่จะกินหนังสือและพอเช้าเจ้าหน้าที่ที่ดูแลห้องสมุดจะเก็บกวาดขี้ค้างคาว ก่อนฟ้ามืดเจ้าหน้าที่จะเอาหนังสัตว์มาปิดโต๊ะเก้าอี้ที่อยู่ในห้องสมุด ขี้ค้างคาวจะตกอยู่บนผ้าหนังสัตว์นั้นและนำไปทำความสะอาดง่ายกว่า ค้างคาวอาศัยอยู่หลังตู้เก็บหนังสือ ห้องสมุดนี้จะเปิดให้เข้าชมทีละคณะ พอบ่ายสามห้องสมุดก็ปิดให้บริการ ที่เรียกว่าห้องสมุดทองคำเพราะมีทองคำเปลวปิดอยู่ตามการตกแต่งของตู้หนังสือและสิ่งตกแต่งต่างๆ ความสามารถของคนสมัยก่อนนั้นน่าทึ่งมาก เพราะว่าตู้หนังสือนี้มีสองชั้น และใช้บันไดที่ซ่อนไว้ข้างตู้ปีนขึ้นไปบนชั้นที่สอง ออกมาจากห้องสมุดก็เดินต่อไปยัง chapel ซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาและเป็นโบสถ์ทีเก่าแก่พอๆ กับห้องสมุดคือเจ็ดร้อยกว่าปี ออร์แกนก็ยังใช้ได้
เดินลงเขาแล้วหล่ะทีนี้ แวะทานอาหารกลางวันก่อนดีกว่านะ ระหว่างทางก็แวะชมโบสถ์เก่าแก่อีกแห่ง ถนนเป็นหิน ระหว่างทางถนนลาดชันอย่างมาก แต่ก็มีคนพยายามขับรถขึ้นลงกัน ข้าพเจ้างงอยู่ว่าถนนแบบนี้รถก็ผ่านได้ด้วย น่าตกใจกว่านั้น รถเมล์แบบใหญ่ๆ ในเมืองไทยผ่านได้เช่นเดียวกัน อาหารกลางวันเป็นอาหารโปรตุเกสเช่นเคยนะคะ ไม่มีอะไรจะอธิบายเนื่องจากจำเรื่องอาหารไม่ค่อยได้เลย พี่นกปล่อยให้เดินเล่นภายในเมือง Coimbra เป็น walking street สำหรับ shopping 
ข้าพเจ้าแวะดื่มกาแฟ ในร้านที่เป็นโบสถ์เก่ามาดัดแปลงตามที่ได้อ่านหนังสือหาความรู้มาก่อนที่จะมา แต่วันนี้เป็นวันเสาร์ ดังนั้นเพียงบ่ายตรงร้านก็ปิดกันหมด ก็ได้เวลาทานอาหารกลางวัน อาหารเป็นปลา Cod อร่อยดี จึงเดินทางต่อไปยังเมือง Porto
เดินทางมาตลอดทางน้องตาลก็เริ่มสอนภาษาโปรตุเกสให้ในรถฟัง เริ่มจากขอบคุณ สวัสดีตอนเช้า สวัสดีตอนบ่าย ราตรีสวัสดิ์และนับหนึ่งถึงห้า ข้าพเจ้าฟังบ้างไม่ฟังบ้าง จำตัวเลขไม่ค่อยได้ เมื่อเริ่มฟังจริงๆ แล้วถึงรู้ว่าทำไมถึงไม่ค่อยมีใครเรียนภาษานี้กันเท่าไหร่ ก็ไม่เพราะนี่หน่า แต่ความจริงที่คนอาจจะลืมไปว่าโปรตุเกสนั้นเคยเป็นมหาอำนาจทางด้านอาณานิคมและเป็นชาติแรกที่เดินเรือไปซื้อขายของกับจีนและอินเดีย บุกยึดแอฟริกาและอเมริกาใต้ ภาษาโปรตุเกสนั้นมีคนพูดเป็นอันดับห้าของโลก ไม่น่าเชื่อละสิ ถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดจะเรียนข้าพเจ้าก็สนับสนุนเหมือนกัน
ระหว่างทางก็ไม่มีอะไรน่าสนใจมากนัก บางคนก็หลับไปแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้แต่มองสองข้างทาง เห็นร้านค้าเมืองเล็กเมืองน้อยที่ผ่านระหว่างทาง ป้ายบอกทางต่างๆ ดูแล้วเมืองเขาช่างเป็นเมืองที่เงียบสงบจริงๆ ขอเล่านิดนึงเรื่องลักษณะนิสัยของคนโปรตุเกส พี่นกเล่าให้ฟังว่าคนที่โปรตุเกสจะเป็นคนที่ไม่เคยตอบว่าไม่รู้ ถ้าถามทางก็จะพยายามบอก บอกโดยที่ตนเองไม่รู้อะไร พี่นกเคยขับรถแล้วพลาด ถามทางเข้าไป หลงจนไปอีกมุมหนึ่งของเมืองเลยทีเดียว อีกอย่างคือถ้าโทรศัพท์หรือสนทนากัน การเข้าสู่ประเด็นสนทนาเลยถือว่าเสียมารยาท ต้องเกริ่นนำ ถามอากาศ ถามนู่นถามนี่จนนานจึงจะเข้าเรื่องทั้งๆ ที่ค่าโทรศัพท์ที่นี่แพงมาก แม้แต่เป็นโทรศัพท์สาธารณะก็นาทีละ 15 บาทเลยทีเดียว
มาถึง Porto ก็ยังไม่มืด เลยได้โอกาสถ่ายรูปกันซะหน่อย พี่นกได้หยิบเส้นทางการท่องเที่ยวภายในเมืองไว้ให้ข้าพเจ้า มีรถนำเที่ยวทั่วเมือง เพราะว่าพรุ่งนี้และมะรืนนี้ข้าพเจ้าและคู่หูจะท่องเที่ยวเอง คณะจะไปดูงานที่มหาวิทยาลัย Porto ไม่อยู่ในขอบข่ายที่ข้าพเจ้าสนใจ เมืองนี้เป็นเมืองติดชายทะเลและอยู่ทางเหนือของลิสบอน เป็นเมืองที่เป็นแหล่งผลิตเหล้า Port Wine เป็น Wine ที่มีรสหวานและมีแอลกอฮอล์มากกว่าไวน์ปกติทั่วไป เมือง Porto นี้เป็นเมืองอกแตก คือมีแม่น้ำไหลผ่าน และมีสะพานทั้งหมด 6 สะพานเพื่อข้ามไปมาระหว่างสองฝั่ง ฝั่งที่โรงแรมตั้งอยู่เรียกว่า Gaia (อ่านว่าไกยา) ทั้งคณะจะพักที่โรงแรมที่เมือง Porto นี้เป็นเวลา 5 คืน เมื่อถึงเมืองจึงไปทานอาหารเย็นกัน เป็นอาหารจีน หลังจาก Check-in เรียบร้อยแล้ว
อาหารมื้อนี้จำแม่นมาก เพราะเป็นอาหารจีนที่ไม่ค่อยเหมือนอาหารจีนเท่าไหร่นัก ทั้งวิธีการเสริฟและรสชาติของอาหาร เหมือนสักแต่ว่าทำให้ครบเจ็ดอย่างบนโต๊ะ ข้าวนั้นไม่ต้องพูดถึง ทานไม่ได้เลย แข็ง แค่วางช้อน ข้าวก็เด้งออกจากจานเลยแหละ บางคนถึงขั้นบอกว่าจะกลับไปกินมาม่าที่ห้องนอน(โรงแรม) วันนี้ก็เป็นวันที่รู้สึกหดหู่ด้วยแหละเพราะว่าเป็นวันอาทิตย์ ทั้งเมืองเงียบสงบและฝนตกทั้งวัน กลับถึงโรงแรม คณะก็นัดกันให้มั่นเหมาะที่จะเดินทางไปมหาวิทยาลัยวันรุ่งขึ้นด้วยแท็กซี่ ขอเสริมว่าแท็กซี่ที่นี่เป็นเบ็นซ์ ซีคลาส สีครีม หรูมาก เดินดูรอบๆ โรงแรมนิดหน่อยแล้วข้าพเจ้าก็กลับเข้าห้องเพื่อ Load รูปออกจากล้องเข้าเครื่องคอม จบอีกหนึ่งวัน
ความเห็น (4)
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวจัง แต่สงสัยนิดนึง คนโปรตุเกตส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลามใช่ไหมคะ
ศาสนาคริสต์ คาทอลิกจ๊ะ
ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ
น่าจะขยายภาพให้ใหญ่กว่านี้สักนิดนะคะ
จะได้ชมภาพงามๆอย่างเต็มอิ่ม อิอิ
เห็นด้วยทุกประการ โปรตุเกสสวยกว่าที่คิด ตอนแรกไม่รู้ว่าจะเห็นอะไรบ้าง (ฮ่าฮ่า ทำการบ้านน้อยมาก) กลับพบกับความมหัศจรรย์ที่คาดไม่ถึง สวยมาก
กลับมาตัวดำเลย เพราะแดดแรงจริงๆ