20. ครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้...เมื่อฉันได้ไปเป็นผู้ช่วยวิทยากรอบรม เผชิญความตายอย่างสงบ

เมื่อได้รับโอกาส..ให้ไปเป็นผู้ช่วยวิทยากรอบรมเผชิญความตายอย่างสงบ

วันที่ 18-20 พ.ค.2552 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเข้าร่วมเป็นผู้ช่วยวิทยากรในการจัดอบรมเผชิญความตายอย่างสงบ ซึ่งจัดโดยเครือข่ายพุทธิการ่วมกับงานบริการพยาบาล โรงพยาบาลศรีนครินทร์โดยวิทยากรหลักคือทีมของเครือข่ายพุทธิกานำโดยท่านพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล พี่ชัย พี่ปุ้ม พี่สุ้ยและน้องอุ๋ย ส่วนทีมจากศรีนครินทร์มีอาจารย์ศรีเวียง ฉัน พี่เกศ 3วันเต็มๆที่ได้สัมผัสกับบรรยากาศการอบรมที่เข้มข้น 2 วันแรกเลิก 3 ทุ่มแต่สิ่งที่ได้รับจากกิจกรรมครั้งนี้มากมายเหลือเกินที่สำคัญคือได้เติมสติให้กับตัวเอง

ในส่วนของหน้าที่วิทยากรก็ช่วยแลกแลกเปลี่ยนในหัวข้อทุกหัวข้อที่จะสามารถแลกเปลี่ยนได้ เป็นประสบการณ์ในการดูแลผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้ายที่ได้พบเจอ นอกจากนั้นก็เป็นความคิดเห็นตามความเหมาะสม

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ท่านกล่าวว่า“ความตายเป็นบททดสอบที่สำคัญที่สุดของชีวิต เราทุกคนไม่ค่อยเตรียมตัวทดสอบ คิดว่าแก่ก่อน ป่วยก่อน ค่อยเตรียมตัว ถ้าเราเตรียมตัวแต่เนิ่นๆ เราจะเห็นความตายเป็นโอกาส ไม่ใช่วิกฤตเลย อยู่ที่การฝึกฝน เตรียมตัว การเตรียมพร้อม  อบรมหัวข้อนี้มีคนสนใจมาก เพราะคนเราส่วนใหญ่ตายเพราะป่วยมากกว่าอุบัติเหตุ”

 ก่อนที่จะเริ่มการอบรมพี่ชูศรี หัวหน้างานบริการพยาบาล กล่าวต้อนรับทีมวิทยากรและผู้เข้าอบรม พี่สุ้ยได้แนะนำทีมและเริ่มเข้าสู่ปฏิบัติการเผชิญความตายได้ ณ บัดนี้

1.ขอให้ทุกคนปิดมือถือหรือเปลี่ยนเป็นระบบสั่น

2. วันนี้เรามาแลกเปลี่ยน มาแบ่งปัน

3. อยากให้ทุกคนถอดอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวง

 หัวข้อแรกเป็นการให้ผู้เข้าอบรมตอบโจทย์มีทั้งหมด 5 ข้อได้แก่

1.  คนส่วนใหญ่ในสังคมปัจจุบันมีความรู้สึกนึกคิดและท่าทีอย่างไรต่อความตาย

2.  เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น

3.  ผู้ป่วยระยะสุดท้ายมักได้รับการปฏิบัติอย่างไร หรืออยู่ในสภาพใด

4.  อะไรเป็นปัจจัยให้ผู้ป่วยอยู่ในสภาพแบบนั้น

5.  ถ้าเลือกได้เราต้องการตายแบบไหน 

[กุ้งนาง สุธีรา]

ลองตอบคำถามในใจตัวเองดูนะคะ เมื่ออ่านบันทึกนี้

[goody krub]

หวัดดีคับ คุณแม่พี่แคน..

กู๊ดดี้แวะมาอ่านคับ..แต่หัวข้อที่ต้องตอบโจทย์ ข้อ 5 นี่..ตอบยากนะคับ..

อากาศเปลียนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ..

ฝากคิดถึงพี่แคนด้วยคับ.. ราตรีสวัสดิ์คับ..

[NuiErnik]

ความตาย ระยะสุดท้ายของชีวิต ...สุดท้าย ฟังดู เหมือนอีกไกล หรือ อีกนาน .... แท้จริง เกิดขึ้นได้ทุกวินาที กับทุกชีวิต ไม่ว่าจะมีโรคร้ารชยหรือไม่ก็ตาม  หัวข้อการจัดการอบรม น่าสนใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ

[กุ้งนาง สุธีรา]

ครับผมสวัสดีน้องกู๊ดดี้ หลับหรือยัง เล่านิทานให้พี่เเคนฟังจนหลับเเล้ว คุณเเม่เลยเเอบมาเขียนบล็อก พรุ่งนี้ไม่ใช่วันเสาร์นะครับ

[กุ้งนาง สุธีรา]

คุณเเม่น้องธอมส์ ป่านนี้ลูกชายคงหลับเเล้วนะคะ เอ! เราสามคน เเม่น้องกู๊ดดี้

เเม่น้องเเคน เเม่น้องธอมส์ สงสัยกล่อมลูกหลับกันหมด เลยเเอบพ่อของลูกมาเขียนบล็อกหรือเปล่าคะเนี่ย พ่อน้องเเคนก็กรนเเล้วค่ะ

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

ขออนุญาตร่วมเกาะกระแส โดยการ ขุด บันทึกเก่าๆมาเชื่อมโยง นะครับ

• บันทึกชุด เผชิญความตายอย่าสงบ ของผม
• บันทึกชุด เผชิญความตายอย่าสงบ ของ อ.สกล

[กุ้งนาง สุธีรา]

ทราบมาเหมือนกันว่าอาจารย์หมอเต็ม อาจารย์สกล ก็ถือเป็นกำลังสำคัญของเครือข่ายพุทธิกา กุ้งเข้าอบรมครั้งเเรกทีมวิทยากรก็เป็นคุณเล็ก พี่ฟ่ง พระอาจารย์ไพศาล ขาดท่านไม่ได้อยู่แล้วใช่มั๊ยคะ โดยส่วนตัวรู้สึกว่าทุกครั้งที่เข้าเห็นบรรยากาศการอบรม เชื่อว่าทุกคนได้อะไรกลับไปมากกว่าที่คาดไว้ กุ้งก็ได้หนังสือที่อาจารย์เเละทีมรวบรวม เรื่องราวการดูเเลผู้ป่วยระยะสุดท้ายกลับบ้านไป 1 เล่มและหนังสือที่พระอาจารย์เขียนหลายเล่ม เพราะคิดว่าสามารถเป็นเเนวทางในการช่วยเหลือคนไข้ระยะสุดท้ายได้ดีทีเดียว

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ขอบคุณน้องกุ้งที่เป็นวิทยากรค่ะ

มาเฉลยว่าหมอเต็มทำอะไร

กระทบไหล่อาจารย์สกลค่ะ

[กุ้งนาง สุธีรา]

อิจฉาพี่เเก้วจังค่ะ ได้กระทบไหล่คนดัง อ.หมอสกล อ.หมอเต็มทำอะหยังน้อ