ผลสืบเนื่องจากการอ่านไม่รู้เรื่องเกิดคำถามตามมาหลายคำถาม คำถามที่ใกล้ตัวที่สุดคือ แล้วสิ่งที่เราเขียนให้คนไข้อ่านนี่เขาจะรู้เรื่องไหมหนอ จะเป็นการเพิ่มระดับของการอ่านไม่รู้เรื่องจนคนไข้ไม่อยากอ่านหรือเปล่า
เดินสำรวจแผ่นพับ โปสเตอร์ ป้ายประกาศ ก็พบความจริงว่า คนไข้น่าจะอ่านไม่รู้เรื่องอยู่บ้างเหมือนกัน แหะ...แหะ...ซึ่งเป็นความผิดของเรา หาใช่ความผิดคนไข้ไม่
สี่ปีก่อน คุณสนธิ ลิ้มทองกุล ขึ้นเวทีพันธมิตร .. เอ๊ย เวทีวิชาการระบาดวิทยาแห่งชาติ ของกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข ความเป็นคนพูดเก่ง พูดได้ทุกเรื่อง ทำให้ได้สาระดีๆ หลายอย่างจากมุมมองของ “คนนอก” แท้ๆ ที่มองเข้ามา
สาระตอนหนึ่ง คุณสนธิพูดถึงเรื่องการเผยแพร่ความรู้เรื่องสุขภาพ พูดได้แสบคันมากว่า ถ้ากระทรวงสาธารณสุขจะผลิตสื่อออกเผยแพร่ เขียนเสร็จแล้วกรุณาให้ภารโรง (ใช้คำว่าภารโรงจริงๆ ) ใต้ถุนตึกกระทรวงนั่นแหละอ่านซะก่อน ถ้าภารโรงอ่านรู้เรื่องค่อยเอาไปเผยแพร่...
ฟังแล้วน่าคิดจนโกรธแกไม่ลง
เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของเราว่า ใครไปฟังอะไรข้างนอกมา ให้เอามาเล่าในเวทีที่เปิดให้เดือนละหน
ฉันเลยเก็บสาระที่คุณสนธิวิพากษ์วิจารณ์ไปเล่าให้เพื่อนพ้องน้องพี่ฟังในห้องประชุมซะเลย มีปฏิกิริยาที่หลากหลายพอควร
สุดท้าย...ที่แผ่นป้ายนี้
แผ่นป้ายนี้ติดอยู่หน้าห้องตรวจที่ฉันเดินผ่านทุกวัน โดยไม่เคยใส่ใจมันเลย แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ ฉันเกิดคำถามว่าประชาชนทั่วไปที่ไม่เป็นหมอเป็นพยาบาลจะเข้าใจคำว่า “สารคัดหลั่ง” เพียงใด
แล้วถ้าเจาะลึกลงไปถึงประชาชนกลุ่มที่ “สัมผัสสัตว์ปีก” เขาจะเข้าใจศัพท์เทคนิค “สารคัดหลั่ง” แค่ไหน
เพราะฉันเองก็ยังเข้าใจไม่ถ่องแท้ คิดอยู่ว่าจะเอาไปถามภารโรงใต้ถุนตึกดูสักที...ก่อนจะตัดสินใจเสนอ “ถอดถอน” แผ่นป้ายนี้ออกไป.
ศุกร์ที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๒
สวัสดีคะ
ถ้าจะจริงนะคะ
ลองไปสอบถามคนอื่นดุบ้าง
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
มองได้หลายมุม....
ช่วยๆกันค่ะ...มีความสุขนะคะ...
ขอเป็นกำลังใจให้คนทำงานค่ะ...
สวัสดีค่ะ
จะมารบกวนไปแจ้งผลตรวจเลือดที่บ้านหน่อยนะคะ
ตอนนี้เพื่อน ๆ ชาวบล็อกเราไปกันเยอะแล้วค่ะ
รอ....อยู่ค่ะ
บอกได้ไหมกรุ๊ปเลือดอะไรเอ่ย
ที่นี่นะคะ