ชีวิตที่พอเพียง : ๗๔๐. ชีวิตของช่างเชื่อม

          ตอนนี้ผมสนุกกับการทำหน้าที่ช่างเชื่อมยิ่งขึ้น   ซึ่งหมายถึงการเชื่อมโยงให้ฝ่ายต่างๆ ที่ทำงานเพื่อเป้าหมายใกล้เคียงกัน ได้ร่วมมือกัน   มุ่งหวังให้เกิดการทำงานเป็นเครือข่าย   เป็นประโยชน์ในการขับเคลื่อนขบวนการทางสังคม

          นี้ (๒ พ.ค. ๕๒) กลับมาจากประชุมสภา มอ. ผมส่งต่อ อี-เมล์ เรื่อง Humanized Edu Care จากคุณจตุพร ให้คุณเปาแห่งมูลนิธิสยามกัมมาจล   ยุให้ร่วมมือกับทีมของมูลนิธิสดศรีฯ ในการจับภาพขยายผลของโรงเรียนที่ได้รับการคัดเลือกมา ลปรร. ว่ามีร่องรอยของ “เศรษฐกิจพอเพียง” และ “จิตอาสา” อยู่ในเรื่องราวหรือไม่   ถ้าพบก็พ่นคาถา RRNE เข้าไป    คือให้ Recognition, Reward, Networking ให้ได้เพื่อน และให้ Empowerment ให้ได้ทำกิจกรรมสะดวกขึ้น    

          ผมติดใจสุนทรพจน์ต่อการประชุมใหญ่ประจำปีของ US National Academy of Sciences ของ ปธน. Obama จึงส่งต่อให้เพื่อนๆ ในวงการวิทยาศาสตร์จำนวนมาก   เราฟังสุนทรพจน์ ๑ ชั่วโมงแล้วสะท้อนใจ   ว่าอีกกี่สิบปีประเทศไทยจะมีหัวหน้ารัฐบาลที่มองวิทยาศาสตร์/วิจัย เช่นนี้บ้าง 

          ผลงานรวบรวมข้อมูลสถาบันที่มีผลงานวิจัยได้รับการอ้างอิงสูงในรอบ ๘ ปี ของ รศ. ดร. มงคล รายะนาคร น่าจะเป็นที่สนใจของผู้บริหารมหาวิทยาลัย/สถาบันที่ต้องการยกระดับ citation ของตน   ผมจึง อี-เมล์ แจ้งหลายท่านให้เข้ามาอ่านข้อมูลนี้ 

          มีคนจากสพฐ. ขอมาคุยเรื่องการวิจัยเพื่อปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐาน   ผมตอบกลับว่า ความเห็นของผมไม่มีประโยชน์เลยถ้ายังยึดมั่นกระบวนทัศน์เก่าของการจัดการศึกษา    และแผนที่ร่างมายังอยู่ในกระบวนทัศน์เก่า   ผมแนะนำให้เขาไปอ่าน http://gotoknow.org/blog/thaikm/tag/ครูเพื่อศิษย์    http://gotoknow.org/blog/thaikm/tag/rafe  และ   http://gotoknow.org/blog/council/tag/ปฏิรูปการศึกษา   แล้วลองร่างแผนการวิจัยขึ้นใหม่ ให้ใช้กระบวนทัศน์ใหม่   แล้วการพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผมจึงจะมีประโยชน์  

วิจารณ์ พานิช
๒ – ๑๐ พ.ค. ๕๒