พี่น้อง...สองฝั่ง มหานที "แม่น้ำของ"
การแบ่งเขตการปกครองตามหลักสากล เพื่อความเป็น "รัฐ" แบ่งแยกคนสองฝั่งแม่น้ำโขง ที่อยู่ร่วมกัน ผูกพันกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ให้กลายเป็นคนละ "เชื้อชาติ และ สัญชาติ" ทั้งที่คนทั้งสองหมู่บ้านเป็นพี่น้องกันมาช้านาน...
ขึ้นหัวข้อมาแบบว่า...ไม่รู้จะเกี่ยวกับเรื่องที่เขียนหรือเปล่า แต่ว่าก็น่าจะเกี่ยวข้องกันบ้าง ...เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 1-2 พ.ค. 2552 เพื่อนของผู้เขียนที่เรียนป.ตรี ด้วยกันมาจากที่สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี (ในขณะนั้น) แจ้งความประสงค์กับผู้เขียนมาอยากมาเที่ยวและมาเยี่ยมบ้านปากชม ซึ่งเป็นบ้านของผู้เขียน (ดังที่เล่ามาแล้วในบันทึกแรกๆ )
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสนิท เป็นคนสุรินทร์ มีความสามารถพูดเขมร (ในสำเนียงภาษาถิ่นในเมืองไทย) ได้ เพราะเกิดในหมู่บ้านชุมชนท้องถิ่นที่พูดสื่อสารกันด้วยภาษาเขมร (ในเมืองไทย) ที่ผู้เขียนต้องวงเล็บไว้บ่อยๆ เพื่อให้เข้าใจว่า "ภาษาถิ่น" เป็นภาษาเฉพาะจริงๆ และเพื่อนก็เล่าว่า ภาษาเขมรในไทย สื่อสารกับภาษาเขมรในกัมพูชา ไม่รู้เรื่อง ...ก็น่าคิดว่า... จริงๆ แล้ว น่าจะเป็นกลุ่มชน คนละกลุ่มกัน (นี่เป็นความคิดของผู้เขียน) ...
เล่ามาซะยาว...จริงๆ ผู้เขียนเจตนาเล่าถึง ความสัมพันธ์ของพี่น้องสองฝั่งแม่น้ำโขงตะหาก...เฮ้ย! งัยเล่าไปไกลถึงชายแดนไทย-กัมพูชาก็ไม่รู้...(ฮา)
การมาเยี่ยมของเพื่อนครั้งนี้ เป็นช่วงจังหวะที่มีงานแต่งงานของญาติๆ อีกฝั่งของแม่น้ำโขง...ซึ่งงานแต่งงานถือเป็นงานรวมญาติ มีงานเลี้ยงสังสรรค์ และแสดงความยินดีในการสร้างครอบครัวใหม่... การไปร่วมงานต้องนั่งเรือข้ามฟาก ด้วยเรืองหางยาว
หมู่บ้านที่เราไปร่วมงาน เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับหมู่บ้านของผู้เขียน การเดินทางต้องใช้เรือยนต์หางยาวเป็นยานพาหนะในการเดินทาง...ซึ่งช่วงนี้ยังเป็นช่วงฤดูน้ำลด การเดินทางทางน้ำก็น่าตื่นเต้นไม่น้อย กับทางน้ำวนและกระแสน้ำแรง...ไม่เบาอ่ะ...
พอถึงหมู่บ้านก็เดินวนๆ ดูรอบๆ หมู่บ้าน แล้วก็เข้าไปดูในงาน (งานนี้ไม่ได้รับเชิญคะ...ขอเข้าไปดูๆ แล้วก็กลับ...) งานนี้ชิวๆ
ขอบอกว่าชอบงานแต่งงาน...ที่เข้าไปเจอ ในเรื่องราวของการแต่งกายของแขกที่มาร่วมงาน...ชอบการแต่งกายของแขกในการนุ่งผ้าซิ่นมีตีน...(สังเกตจากภาพ) ตั้งแต่เด็กๆ จนถึงคนมีอายุ เห็นแล้วให้ความรู้สึกถึงวิถีชีวิตที่ยังคงงดงามและวัฒนธรรมที่ยังคงอยู่และเป็นเอกลักษณ์ และมิตรภาพ จากแม่หญิง...ที่ให้การต้อนรับและเชิญเข้าในงาน...ด้วยรอยยิ้มและไมตรี
หลังจากกลับจากการงานแต่งงาน...ก็พาเพื่อนข้ามแม่น้ำโขงกลับบ้าน แล้วก็เดินทางไปแวะชมและซื้อลิ้นจี่จากสวน แบบสดๆ งานนี้...ได้รับทั้งความรู้และอิ่มอร่อยในการชมสวนลิ้นจี่ (ของผู้ปกครองนักเรียน) และได้ราคาถูกแบบเป็นกันเองมากๆ เลยเก็บภาพบรรยากาศในสวนมาฝาก...
เล่าไปเล่ามา... จากการข้ามฟากแม่น้ำโขงไปดูงานแต่งงานของอีกฝั่งแม่น้ำและข้ามกลับมา จนถึงการไปชม... ชิม... และซื้อลิ้นจี่ในสวน...(ขำ) เป็นบรรยากาศและเรื่องราวเล็กๆ ที่ผู้เขียนคิดว่ามีความงดงามซ่อนอยู่ในแง่มุมของความรู้สึก...ที่น่าจดจำ
หมายเลขบันทึก: 260039เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2009 23:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:43 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
-สวัสดีครับ ขอบคุณนะครับที่แวะมาคอมเม้นท์ให้
-เพิ่งจะสมัครเป็นสมาชิกเมื่อไม่นาน ถ้ายังไงช่วยชี้แนะด้วยนะคับ
-ขอถามหน่อยว่าข้ามไปฝั่งลาว(งานแต่ง) ไม่ต้องไปที่จุดผ่อนปรนหรือคับ
เหมือนกับว่านึกจะข้ามไปก็ข้ามไปได้เลย...สงสัย (อิอิ)