25.หิน..เหล็ก..ไฟ กับไม้น้ำมัน...ธรรมชาติที่ลงตัว
พอเข้าไปในถ้ำตื้นๆ ต่างคนต่างหาที่เหมาะๆ สำหรับตัวเอง ผมกับพ่อเหรียญเลือกก้นถ้ำ ทิดมีกับชาวบ้านอีกสามคนอยู่ถัดออกมา หลังจากวางสัมภาระและปืนประจำตัวแล้ว ผมลงนั่งเหยียดขาหลังพิงผนังถ้ำมือกอดอกด้วยความหนาว มองดูพ่อเหรียญก็เห็นนั่งยองๆ มือกำลังควานหาอะไรบางอย่างในย่าม ส่วนชาวบ้านทั้งสามคนและทิดมีเดินถือปืนกรำฝนออกไปนอกถ้ำ ผมมองตามด้วยความสงสัย
"ครูพักผ่อนเถอะ ทิดมีไปหากบภูเขา ส่วนสามคนนั่นไปหาฟืน เดี๋ยวก็มา" พ่อเหรียญบอกพร้อมกับล้วงห่อยาเส้นออกมามวน พอมวนเสร็จแกก็ล้วงกลักไม้ขีดไฟออกมา แล้วบ่นพึมพำว่า ไม้ขีดถูกไอฝนจุดไม่ติด ผมจึงพูดขึ้นว่า
"ไม้ขีดชื้นทำยังไงจะก่อไฟได้ล่ะ" พ่อเหรียญหัวเราะแทนคำตอบ แกหยิบของสามสิ่งออกมาจากย่ามอันหนึ่งเป็นกระบอกใหญ่ประมาณด้ามขวานแต่สั้นเพียงสี่นิ้ว แกกำไว้ด้วยมือซ้าย อีกอันเป็นลักษณะคล้ายก้อนหินสีดำโตขนาดห้วแม่มือ แกใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือซ้ายคีบไว้ก้อนโลหะนี้จะอยู่เหนือกระบอก อันสุดท้ายเป็นเศษเหล็กตะไบยาวประมาณสองนิ้ว พ่อเหรียญใช้เศษตะไบตีลงไปที่ก้อนโลหะเสียงดัง แชะ แชะ ตีลงไปครั้งใดจะเกิดประกายไฟขึ้นตกลงไปในกระบอก แกตีเพียงสี่ครั้งแกก็ยกกระบอกขึ้นเป่าเบาๆ ผมมองเห็นแสงไฟในกระบอกนั้น เพียงเท่านี้แกก็ได้ไฟจุดบุหรี่
"โอ...ยอดมาก" ผมอุทาน "ขอดูหน่อยครับ" พ่อเหรียญยื่นกระบอกให้ ภายในกระบอกยังมีไฟแดงๆ อยู่นิดหน่อย เกือบดับแล้ว กระบอกอัดแน่นไปด้วยสำลี ปากกระบอกบุ๋มลงไปเล็กน้อยเห็นสำลีถูกเผาเป็นสีดำสนิท มีไฟไหม้เป็นจุดเล็กๆ วูบวาบ ผมเป่าไปที่ไฟที่ติดอยู่ หวังจะให้มันลุกลามต่อไป แต่มันกลับดับลง
"ลองดูซิครู ยังจะพอมีไฟไหม" พ่อเหรียญกระเซ้าผม ผมอยากลองทำอยู่แล้ว จึงคว้าของสามสิ่งจากมือพ่อเหรียญ ทำเหมือนที่เห็นพ่อเหรียญทำ ผมตีหินถึงหกครั้ง จึงได้สะเก็ดไฟเล็กๆ ตกลงไปในกระบอก
"เป่าเบาๆ" พ่อเหรียญบอก ผมรีบก้มลงเป่าเบาๆ ตรงสะเก็ดไฟ มันเริ่มไหม้ถ่านสำลีสีดำที่อยู่โดยรอบและลุกลามไปจนทั่วปากกระบอก
"ครู..เอากิ่งไม้แห้งนี่ใส่ไฟ" พ่อเหรียญส่งกิ่งไม้แห้งเล็กๆ ให้ผม ผมเอาส่วนปลายแหย่ลงไปในไฟนั้นและเป่าเบาๆ ปลายกิ่งไม้ก็ติดไฟลุกเป็นเปลวขึ้น ผมรีบควานหากิ่งไม้และใบไม้แห้งที่อยู่ใกล้ๆ มากองรวมกันได้ประมาณหนึ่งกำมือ แล้วเอากิ่งไม้ที่ติดไฟจุดไปที่กองกิ่งไม้ใบไม้ ตอนแรกกิ่งไม้ที่ติดไฟดับ ผมเพียรพยายามทำสามครั้ง ก็ได้กองไฟเล็กๆ หนึ่งกอง
พอดีชาวบ้านที่ไปหาฟืนกลับมาถึง เขาแบกท่อนไม้แห้งเปียกฝนขนาดแขนมาหลายท่อน และถือท่อนไม้สดมาหนึ่งท่อน วางท่อนไม้แห้งลงปากถ้ำแล้วถือท่อนไม้สดเข้ามาหาผม
"เออดี...ใช้ไฟที่ครูก่อไว้นี่แหละ" แกพุดแล้วนั่งลงข้างกองไฟเล็กๆ ของผม ผมมองแกด้วยความแปลกใจ แทนที่แกจะผ่าไม้แห้งมาใส่ไฟที่ผมก่อไว้ แกกลับผ่าท่อนไม้สดนั้นเป็นริ้วเล็กๆ ยาวประมาณคืบ แล้วใส่ลงบนกองไฟ พอมันโดนไฟก็มีเสียงดังฉี่ๆ...อย่างต่อเนื่อง แล้วสิ่งประหลาดก็เกิดขึ้น ไม้สดนั้นติดไฟเป็นเปลวลุกโพลง สว่างไสวไปทั่วถ้ำหรือเพิงหิน
"ไม้สนครู มันเป็นไม้น้ำมันเปียกก็ติดไฟ" พ่อเหรียญแก้ความสงสัยของผม ผมหยิบกิ่งที่ไม่ได้ใส่ไฟมาพิจารณา มันมีลักษณะเหมือนท่อนไม้ธรรมดาแต่เนื้อไม้เป็นสีเหลืองปนแดง สะท้อนแสงไฟเป็นมันวาว
ผมมองพ่อเหรียญและชาวบ้านทั้งสามคนด้วยความรู้สึกขอบคุณ และมองออกไปข้างนอกที่เริ่มจะมืด เห็นเพียงต้นไม้เตี้ยๆ ที่ปากถ้ำ ใบของมันถูกน้ำฝนตกลงมากระทบสะบัดใบเหมือนคนกวักมือเพยิบพะยาบ ธรรมชาติมีทุกสิ่งทุกอย่างที่สนองต่อการอยู่รอดของสิ่งที่มีชีวิต ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ หรือว่า พืช
อ่านต่อ ตอน 26. เขียดแลว...นิทานขาเขียดหนึ่งขา
ความเห็น (16)
โห ไปเที่ยวยังอุตส่าห์เขียนให้อ่านอีกนะคะอาจารย์
มีถ้ำด้วยหรอคะอาจารย์
โรงเรียนอาจารย์มีหลากหลายสถานที่ หลากหลายสิ่งมีชีวิตจังนะคะ ทั้งป่าใหญ่ สัตว์ใหญ่ การล่าสัตว์ การปลูกพืช อาจารย์ผ่านและเห็นสิ่งที่คนรุ่นหลังไม่เห็น มีอะไรดีๆเยอะมากเลยนะคะ
โชคดีจังค่ะขอบคุณนะคะ
ติดตามตอนต่อไปแบบติดๆค่ะ อิอิอิ
สวัสดีค่ะ อ.เปลวเทียน
อ่านเรื่องแล้วเพลิดเพลินดีนะคะ
โชคดี มีสุขค่ะ
ถ้ำตื้นๆ ครับ ป่าใหญ่เชื่อมต่อชายแดนลาว มีอะไรดีเยอะครับ
ขออภัยที่ให้รอนะครับ
ช่วงปิดยาวคงได้หลายตอน และขณะนี้กลับมาเมืองไทยแล้วครับ
สวัสดีครับ คุณภัทรานิษฐ์
ขอบคุณที่อ่านและให้กำลังใจครับ
วันนี้ได้หยุดค่ะ
อ้าวอาจารย์กลับมาแล้วหรอคะ อิอิอิ ดิฉันไม่ทราบค่ะ
(นึกว่ายังอยู่ LA หน้าแตกเลยค่ะ)
อาจารย์ปิดเทอมแล้วหรอคะ ดีใจด้วยค่ะได้พักผ่อนยาวและจะได้อ่านเนื่องสั้นต่อแล้ว (ความรู้สึกบอกว่าเรื่องของอาจารย์เป็นเรื่องสั้นค่ะ เพราะเหมือนเรื่องสั้นที่แต่งจริงๆค่ะ ทั้งๆที่เป็นเรื่องจริงที่ในปัจจุบันไม่มีเเล้ววิถีชีวิตแบบนี้ค่ะ แค่ได้อ่านก็รู้สึกถึงธรรมชาติที่ดีๆค่ะ)
เพิ่งกลับเมื่อ ๖ พ.ค. ครับ ตอนที่เขียนยังอยู่ที่ แอลเอ แต่มาเขียนเพิ่มเมื่อมาถึงบ้านแล้ว ตอนสองทุ่มครับ
ที่หยุดยาวหมายถึง ศุกร์ วันวิสาขบูชา จันทร์วันพืชมงคล ปิดเทอมไม่มีกับเขาหรอกครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
ได้พักหน่อยก็ดีนะครับ
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดครับ
ขอโทษด้วยค่ะ ลืมไปค่ะว่าอาจารย์ไม่ได้สอน อาจารย์เป็นผู้ช่วยศึกษาธิการจังหวัดกำแพงเพชร ช่วงนี้ครูหยุด อาจารย์ไม่ได้หยุดด้วยหรอคะ
ช่วงนี้กำลังแก้ไขงานที่ส่งขอชำนาญการค่ะอาจารย์ พี่หัวหน้าตึกตรวจทานให้แล้วค่ะ แก้เสร็จก็ส่งผู้เชี่ยวชาญตรวจอีก 3-4 คนค่ะ แล้วค่อยแก้ไขอีก (เหนื่อยนิ๊ดๆค่ะ) แต่อยากทำชำนาญการค่ะ เพราะคิดว่าเราทำได้ และจะทำให้ได้ค่ะเพราะเป็นจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้ค่ะ และจะพยายามไม่ให้เกินตุลาคม 2552 ค่ะอาจารย์ มีโอกาสแล้วต้องทำค่ะดีกว่าคนที่เค้าไม่มีโอกาสค่ะ
ดีแล้วครับ ขอให้สำเร็จตามที่มุ่งหวังครับ
ตำแหน่งผมผิดอีกแล้วครับ นั่นเป็นตำแหน่งเดิมก่อนรวมเป็นสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาครับ ฮิฮิ
สวัสดีครับอาจารย์ เปลวเทียน แวะมาเที่ยว ถ้ำชายแดนลาวด้วยครับ ธรรมชาติสอนให้คนอยู่รอด คนเดินป่า มีเพียงมีดเล่มเดียวไม่อดตาย ผมก้เดินทางท่องป่าทุกปีมีอะไรดีๆมากมายในป่า เรื่องเล่าจากในป่าก้น่านำมาเล่าครับอาจารย์ ผมรุ่นสองสี่เก้าหกครับ นับถืออาจารยืเป็นซือเฮียครับ
ยินดีที่รู้จักครับ วอญ่า-ผู้เฒ่า (ที่ยังไม่แก่)
เรื่องนี้นานมาแล้วครับ นำมาเล่าเพื่อให้ตัวเองกระชุ่มกระชวย อิฮิ
จริงครับ มีมีดเล่มเดียวอยู่ได้สบาย
ยินดีเป็นซือเฮียด้วยความจริงใจและดีใจครับ
ตอนนี้ยังมีไฟเหลืออยู่ไหมคะ คุณเปลวเทียน หรือหมดไฟแล้ว
เข้ามาเยี่ยมอ่านต่อคะ เพราะชอบการผจญภัยเช่นกัน โดยเฉพาะการผจญภัยแบบเอาตัวให้รอด โดยใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านแบบสมัยก่อน ที่รู้จักการเอาตัวรอดแบบธรรมชาติช่วยได้ ผิดกับสมัยทุกวันนี้ การผจญภัยจะมีอุปกรณ์ในการผจญภัยที่ทันสมัย อำนวยความสะดวกทุกอย่าง
การผจญภัยแบบสมัยก่อน กับการผจญภัยแบบสมัยใหม่ อะไรจะตื่นเต้นกว่ากัน...น้า...
แต่อย่างไรก็ตาม ก็ได้ความรู้การเอาตัวรอด ในเรื่องการติดไฟสมัยโบราณ ต้องทำอย่างนี้นะ แต่ลูกเสือชาวบ้าน หรือวิชาลูกเสือ ได้สอนการแก้ปัญหาเวลาเผชิญกับปัญหาที่ไม่มีอะไรอำนวยความสะดวกเลยว่า จะแก้ปัญหาหรือช่วยตนเองได้หรือไม่
ที่ถามเพราะไม่เคยเรียนลูกเสือ เขาสอนกันหรือเปล่า วิธีช่วยเหลือตนเอง เมื่อเจอวิบาก เมื่ออยู่ในป่า และไม้สน เป็นไม้มีนำมัน เมื่อเปียกก็ติดไฟได้ เป็นต้นอย่างไร ยังมีพอได้เห็นกันบ้างไหม หรือเห็นแต่ต้นสนในประเทศนอก ที่ขอบชอบทำต้นคริสมาสกัน ใช่ไม้สนเอาเดียวกันหรือเปล่า หรือคนละสน ถ้าดิฉันเห็นต้นสน ที่มีคนปลูกไว้ที่บ้าน ถ้าอยากรู้ว่า มันวาววับไหม คงได้พิสูจน์ แต่ไม่ทำหรอกนะ เอาไว้ให้ท่านเปลวเทียน มาเขียนบอกรายละเอียดเกี่ยวกับสนป่า ไม่เหมือนสนบ้าน ดีกว่าเนาะ รู้ไหม สนใจนะ ต้นสนนี่ เพราะไม่รู้สนไหน
เปลวเทียนสวยจังเลย
แหะ แหะ เหลือนิดหน่อยครับ
เดี๋ยวนี้เอาเปรียบธรรมชาติมาก ตั้งแต่สมัยป่าห้วยขาแข้งแล้วครับ เล่นเอาเฮลิคอปเตอร์ และปืนทันสมัย โอ๊ย...สัตว์ป่าก็แย่ซิครับ
สมัยก่อนสิครับ ตื่นเต้นสุดๆ....ตอนหน้า ครูเปลวเทียนก็จะยิงหมูป่าแล้ว และมียิงหมีควายอีก ตื่นเต้ลลล
ตอนผมเรียนลูกเสือตรีสมัยปี 2502 (คุณสุ เกิดรึยังครับ..ฮิฮิ) ครูให้เอาไม้แห้งสองท่อนมาสีกัน สียังไงก็ไม่เกิดไฟ พอครูเผลอก็ล้วงไม้ขีดไฟมาจุด ผลการสอบปรากฎว่าผ่าน เพราะความกระล่อน ฮิฮิ
ไม้สนน้ำมัน น่าจะยังมีเหลือนะครับ ที่เชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอน เขาเรียกว่า "ไม้เฮี้ย" เป็นเหมือนต้นไม้ธรรมดา คือกิ่งก้านแบบปกติ ไม่เป็นรูปฉัตร เพียงแต่ใบเป็นเส้นรวมกันเป็นกลุ่มๆ เมื่อใบแก่จะล่วงลงมา เราจับดูจะหลุดเป็นปล้องๆ
ดอยอินทนนท์พอมีให้เห็น ริมถนนไปแม่ฮ่องสอนก็มีมาก
สนบ้านไม่ใช่แน่นอน เพราะสนน้ำมันเป็นสนภูเขาครับ ต้นใหญ่มาก สูงยี่สิบเมตรได้มั๊ง
ขอบคุณที่ชมครับ เอ๊ะ..ชมผมหรือว่าชมบล็อกครับ ฮิฮิ
ขำ ขำ คริ คริ กลับมาอ่าน
เปลวเทียนสวย ถ้าเป็นคนก็เป็นกะเทยซิคะ
บล็อคสวยคะ
ขำอะไรครับ
อ้อ.. ขำเปลวเทียนสวย อ้าว... ขำที่สวย ขำยังไง มีแต่ ขำเพราะตลก
งง งง งง งง
ขอบคุณที่ชมว่าสวย ไม่ใช่กระเทย โถ โถ
ตกแต่งบล็อก เป็นพี่สาวแสนดีคนหนึ่งส่งให้ครับ ผมทำไม่เป็นหรอก
มาเยี่ยมย้อนรอย เวลาว่างมากเลย ลูกค้า ก็เว้น มาไม่มากเหมือนปกติ นั่งเล่นแต่คอมนี่แหละ เห็นโฉบไปหลายบล็อคแล้วนะ เลยกดจากเขาตามมา ง่ายดี
โฉบไป....โฉบมา....
เหมือนบ่างรำเปล่าครับ หรือว่า เหมือน เกีย.... (ค้างคาว)
แต่... ไปได้โฉบ มาหนึ่งคืนเต็มครับ คืนนี้ต้องตกเบิก ฮ่าฮ่า