บันทึกให้ลูกสาว๔


นี่ลูกก็ย่างเข้าแปดเดือนเข้าไปแล้ว ยิ้มเก่งและซนเก่ง พ่อก็ได้แต่ดูลูกเติบโตขึ้นทุกวัน แต่ลูกอย่าลืมว่าลูกเป็นผู้หญิง อย่าซนเป็นลิงนะลูกนะ...

๑๔ มีนาคม ๒๕๒๖

        พ่อไม่มีเวลาบันทึกเรื่องราวเพราะพ่อกำลังเตรียมสอบ จะหยิบสมุดมาเขียนบางทีก็ไม่รู้จะเขียนอะไรจึงต้องวางทิ้งไว้ ส่วนของพี่เนติ์ เดือน ก.พ.ก็ไม่ได้เขียน อาการมือเย็น เท้าเย็นของลูกก็ยังไม่หายขาดไปทีเดียว มีเป็นบางครั้ง วันก่อนว่าจะไปถามหมอที่ภูเก็ตก็ลืม พ่อไปเอารถกลับมาเมื่อวันที่ ๕ มี.ค.๒๖ ลูกก็เพิ่งได้นั่งรถพ่อวันที่ ๖ มี.ค. ชักเหมือนพี่เนติ์ตอนแรกๆอีกคน ยิ่งเมื่อวานพ่อพาไปบางสัก(หาดบางสัก ตะกั่วป่า) ลูกหลับสบายเพราะลมเย็นดี พอขึ้นรถลูกหลับ พอรถจอดลูกตื่น สงสัยพ่อต้องขับรถพาลูกเที่ยวทุกวันอีกคนละมั๊ง

 

๑๐ พ.ค.๒๕๒๖

        พ่อไม่ได้เขียนบันทึกให้ลูกตั้งเป็นเดือนเกือบสองเดือนแล้วซิ เพราะพ่อขึ้นไปสมัครสอบอัยการที่กรุงเทพ กลับมาถึงตะกั่วป่าวันที่ ๒๕ เมษายน ๒๕๒๖ คุณป้าของพ่อ(ก้อโป๋)ก็ถึงแก่กรรมด้วยโรคหัวใจวาย เราต้องไปงานศพอยู่ที่พังงาจนถึงวันจันทร์จึงกลับมาตะกั่วป่า แล้วเราก็ต้องหาคนมาช่วยดูแลลูก ได้ “ป้าผล”มา พ่อเห็นคนมาเลี้ยงลูกแล้วกลุ้มใจเพราะป้าผลเป็นชาวบ้านที่ไม่ค่อยเอาใจใส่ในการเลี้ยงเด็กอย่างที่พ่อกับแม่ต้องการ แถมยังมายุ่งกับลูกความของพ่ออีกแน่ะ  คือเวลาพ่อนั่งคุยอยู่กับลูกความแกก็จะมีคำถามถามลูกความของพ่อเหมือนกัน (ยังกะแกเป็นผู้ช่วยทนายความ อิอิ) ซึ่งพ่อไม่ชอบเลยเพราะเวลาคนเขาเป็นความกันไม่ใช่เรื่องสนุกและโดยมารยาททนายความแล้ว เราจะเอาเรื่องของลูกความเราไปเล่าให้คนอื่นฟังไม่ได้

ไอ้ที่แย่กว่านั้น คือ วันหนึ่งพ่อกลับจากทำงานเห็นลูกเข้าใจว่าถูกมดกัดหรือยุงกัดลายไปทั้งตัว ป้าผลบอกว่าไม่รู้อะไรกัด นอนอยู่ดีๆ แสดงว่าป้าผลไม่สนใจดูแลที่นอนลูกเลย เวลาพ่อแม่กลับจากงานบางครั้งเห็นป้าผลนอนหลับ มีอยู่วันหนึ่ง แม่กับพ่อไปทานขนมจีนบ้านลุงอ๊อด พอทานเสร็จพ่อกลับมาก่อน แม่สั่งพ่อว่าให้ชงนมให้ลูกไว้ด้วย พ่อกลับมาก็ชงนมแล้วเก็บไว้ในตู้เย็น เห็นในตู้เย็นมีอีกหนึ่งขวด ถามแม่จึงรู้ว่าแม่ชงไว้เผื่อ ๑ ขวดแล้ว แล้วพ่อก็ออกจากบ้านไป พอขากลับป้าผลก็มารายงานว่า วันนี้ลูกเก่ง “ทานนมในตู้เย็นหมดทั้งสองขวด ป้าชงเอง ๑ ขวด” เล่นเอาพ่อกับแม่งง เพราะตอนพ่อเข้ามาชงนมป้าผลหลับ และนมในตู้เย็นแม่ชง ๑ ขวด พ่อชง ๑ ขวด ตอนพ่อมาชงป้าผลไม่รู้ว่าพ่อมาชง แต่ก็ยังบอกกับแม่ว่าแกชงเอง (แก่แล้วยังขี้หกอีก เฮ้อ) และเท่าที่พ่อสังเกต ก็คือ เวลาเห็นพ่อหรือแม่มา แกจะรีบเสนอหน้าทันที เช่น พ่อจอดรถนอกบ้าน แต่ยังไม่เข้าบ้าน ได้ยินเสียงลูกร้อง แต่พ่อก็ยังไม่เข้าบ้านพอก้าวเข้าไปในบ้านถึงจะได้ยินเสียงป้าผล “โอ๋...ร้องทำไม” (ดูมารยาคนแก่ อิอิ) แกจับลูกมาอุ้มถึงหยุดร้อง ถ้าไม่มีใครแกจะไม่สนใจลูกเท่าที่ควร แกจึงเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกได้ไม่นาน ไม่เหมือนป้านุ้ยของลูกที่เอาใจใส่ลูกจริงจัง เอาละพ่อเขียนแค่นี้ก่อนนะ...

 

๑๖ มิถุนายน ๒๕๒๖

        ฟันของลูก เริ่มงอกจากฟันล่างตั้งแต่เมื่อเดือน พฤษภาคมปลายเดือน และปัจจุบันลูกมีฟันถึงสี่ซี่ ทั้งๆที่เพิ่ง ๖ เดือนเท่านั้น ฟันหน้าของลูกซี่ใหญ่ยังกะจอบทั้งสองอัน แถมฟันห่าง ส่วนฟันล่างก็ขึ้นมาเบียดกันแบบของพ่อ ตาก็ชั้นเดียวมีดีอยู่หน่อยก็ตรงคิ้ว เฮ้อ! ลูกสาวเราจะสวยไหมน้อ..?

        ลูกร่าเริงทุกวัน ยิ้มหัวเล่นกับพี่เนติ์ เล่นกับพ่อ เล่นกับแม่ บางครั้งก็เล่นคนเดียว อย่างวันนี้เล่นม้าของพี่เนติ์ ม้านอนอยู่ลูกจับพลิกไปพลิกมาม้ายืนได้ พอตกเย็นลูกเล่นโยนขวดน้ำแล้วคลานไปเก็บมาโยนแกว่งใหม่ แล้วหัวเราะเอิ้กอ้าก ยิ่งเช้าๆตื่นนอนขึ้นมาต้องยิ้มก่อนและเดี๋ยวนี้ชอบซุกตรงอกพ่อและแม่ แถมนอนยิ้มซะอีกแน่ะ เวลาพี่เนติ์นอนหลับก็ไปทำเสียงอ้อแอ้ใกล้ๆจับโน่นจับนี่จนพี่เนติ์รำคาญร้องไห้ก็มี.....

        ลูกพ่อตอนนี้จะเป็นลูกสาวอัยการอยู่รอมร่อแล้วนะ พ่อทราบผลการสอบข้อเขียนแล้ว ปรากฏว่าพ่อสอบผ่านข้อเขียนของข้อสอบอัยการผู้ช่วย ซึ่งอาจได้รับการบรรจุเข้าในกรมอัยการในวันที่ ๑ กรกฎาคม นี้ ถ้าสอบปากเปล่าผ่านอีกครั้ง พ่อใจเต้นแต่ก็คิดว่าพ่อได้เป็นอัยการแน่....

 

๗ สิงหาคม ๒๕๒๖

        ลูกเป็นลูกสาวอัยการจริงๆนั่นแหละ พ่อบรรจุเป็น “อัยการผู้ช่วย” เมื่อวันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๒๖ เป็นคนที่ ๑๗๑ ของรุ่น และได้รับเลขประจำตำแหน่งที่ ๙๙๖ ได้เลขรับเงินเดือนที่ บ.๔๕ อยู่กองคดีอาญากอง ๑ พ่อเข้ากรุงเทพก่อน อยู่ได้ ๒ อาทิตย์ก็ไปรับลูก พี่เนติ์ แม่ พ่อ เรามาพร้อมกันด้วยรถภูเก็ตท่องเที่ยว พ่อได้ตั๋วที่นั่งฟรีสองที่นั่ง ซื้อตั๋วให้พี่เนติ์ ๑ ที่นั่งทุกลักทุเลพอสมควร เราอยู่บ้านเจกจุม(โกไข่ ศิลปินแกรมมี่ปัจจุบันนี่แหละ..อิอิ) ๒ อาทิตย์ ก็ย้ายไปอยู่ซอยข้าวเม่า ๒ พรานนก ขนของกันน่าดู ตอนนี้ของยังอยู่ในลังอีกสามลังที่ยังไม่เอาออกมาใช้ แม่ของลูกขนของน่าดูเลยเหมือนกับจะย้ายไปอยู่กรุงเทพแล้วจะไม่กลับยังงั้นแหละ

        ฟันลูกขึ้น ๗ ซี่แล้ว ฟันบน ๔ ซี่ ฟันล่าง ๓ ซี่ ลูกกัดพ่อจนเลือดออกมาครั้งหนึ่ง แต่หลังจากนั้นลูกก็ไม่กัดพ่ออีกเลย ลูกเป็นเด็กอารมณ์ดี ตื่นตอนเช้าต้องยิ้มกับพ่อก่อนเสมอ แต่เวลาใกล้นอนมักจะโยเยอยู่เรื่อยๆ แล้วตอนนี้หัดมีนิสัยเสียตื่นกลางคืนต้องร้องทุกครั้ง ไม่รู้ลูกจะร้องไปทำไม พ่อยังไม่ได้อ่านหนังสือเตรียมสอบผู้พิพากษาเลยสักตัว เพราะเรายังไม่เข้าที่เข้าทาง ลูกและพี่เนติ์ก็กวนทำให้พ่อไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือ ยิ่งพี่เนติ์กวนกับพ่อ ใช้อะไรก็ไม่สนใจ ห้ามอะไรก็เหมือนยุ ก็ยิ่งทำให้พ่อไม่มีอารมณ์จะอ่านหนังสือเลย คิดแล้วพ่อยังอยากให้พี่เนติ์ไปอยู่กับป้าแดง(พี่เลี้ยงพี่เนติ์) ลูกอยู่กับป้านุ้ย(พี่เลี้ยงลูก)เพราะลูกไม่ค่อยกวน แต่ชอบกวนพ่อกับแม่ แต่ลูกก็คือลูก แม่ของลูกไม่ยอมให้ส่งลูกไปอยู่ตะกั่วป่าหรอก ขนาดห่างลูกแค่คืนเดียวยังนอนร้องไห้คิดถึงลูกเลย..(อิอิ)

 

๑๓ สิงหาคม ๒๕๒๖

        วันนี้ ป้านวลมาหา ซื้อขนม ส้มตำ มาเยอะแยะ ตกบ่ายเราไปเที่ยวห้างพาต้าปิ่นเกล้ากัน ดูนก ดูสัตว์กัน เดินดูของแล้วกลับบ้านพัก ลูกดูท่าทางตื่นๆแปลกๆกับที่ซึ่งมีคนเยอะก็ได้ (บ้านนอกเข้ากรุง อิอิ) นี่ลูกก็ย่างเข้าแปดเดือนเข้าไปแล้ว ยิ้มเก่งและซนเก่ง พ่อก็ได้แต่ดูลูกเติบโตขึ้นทุกวัน แต่ลูกอย่าลืมว่าลูกเป็นผู้หญิง อย่าซนเป็นลิงนะลูกนะ...

 

หมายเลขบันทึก: 259275เขียนเมื่อ 4 พฤษภาคม 2009 21:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

อ่านไปยิ้มไป เกือบเผลอคิดว่าตัวเองเป็นน้องนิวซะแล้วล่ะค่ะ น่าสัมภาษณ์น้องนิวตัวจริงว่าอ่านแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง ยอดคุณพ่อจริงๆค่ะ

สวัสดีคะท่านอัยการชาวเกาะ

บันทึกได้น่ารัก และมีความสุข

อ่านแล้วมีความสุขมากคะ

ประกาย เสียดายจังไม่ได้บันทึกเรื่องราวของลูกสาวน้องแตมไว้เลยคะ

แต่ทุกย่างก้าวจะอยู่ในความทรงจำของแม่เสมอ สงสัยจะต้องบันทึกไว้ให้ลุกอ่านใหม่

ตามมมาดู อันนี้น้องนิวนะครับ ท่าทางกว่าจะโตคงซนไม่น้อย อิอิๆๆ เผลอหน่อยเดียวน้องนิวจบมหาวิทยาลัยอีกแล้ว ตอนนี้อยู่สงขลา มีคนรู้จักท่านอัยการด้วยครับ

สวัสดีครับท่าน อัยการ ยิ้มได้ทุกตอน อยากอ่านแบบจุใจ อ่านผ่านบล๊อกทีละตอนมันไม่อิ่ม (คืออยากให้พิมพ์ครับท่าน)

สวัสดีครับคุณโอ๋ นิวเป็นเด็กอารมณ์ดีตั้งแต่ยังเล็กจนถึงปัจจุบัน คุยเก่ง ชอบทำอะไรเหมือนผมหลายอย่าง น้องนิวเขามีบันทึกที่ multiply ครับ ลองเข้าไปดู ที่นี่ ครับ

สวัสดีครับคุณประกาย

ดีใจที่ทำให้ผู้อ่านมีความสุข

ลองบันทึกถึงน้องแตมใหม่ ลองใช้วิธีเล่าเรื่องย้อนไปในอดีตก็ได้ครับ เริ่มจากเราบันทึกถึงลูกวันนี้ แล้วย้อนไปเมื่อตอนแม่ตั้งครรภ์ แม่รู้สึกอย่างไร เดี๋ยวก็เป็นเล่มเบ้อเริ่มครับ

ผมมีความรู้สึกว่า การบันทึกสิ่งเหล่านี้เป็นการตอกย้ำความสุขให้กับตัวเราเอง แถมพอลูกมาอ่านเขาจะซึมซับความรักที่เรามีต่อเขาได้ดีกว่าบอกว่ารักเขาเฉยๆครับ

สวัสดีครับ อ.ขจิต

โอ้โห..ผมดังขนาดนั้นเลยเหรอครับ อิอิ

ดังมากเลยครับ คนที่มาคุยกับผมเป็นผู้ปกครองที่นิคมของภูเก็ต เคยเชิญท่านอัยการมาเป็นวิทยากรพูดเรื่องแรงงานต่างด้าว อิอิๆๆ

บังวอญ่า

เป็นวัยรุ่นใจร้อน อิอิ อยากพิมพ์เหมือนกัน แต่ไม่มีเงินค่าพิมพ์

ความจริงผมยังนึกว่า ถ้าเอามาปรับปรุงข้อความใหม่เป็นสไตล์ที่ผมเขียนในปัจจุบันจะอ่านสนุกกว่า สมัยก่อนนึกอะไรได้ก็เขียนไป พอมาอ่านใหม่บางทีก็รู้สึกว่าภาษามันมั่ว อย่างบันทึกนี้ ที่ในวงเล็บเขียนใหม่ให้สนุกขึ้นครับ

หมู่นี้ไม่ว่าง แถมป่วย เลยไม่ได้มาอ่านนิยายค่ะ

แต่ก็จัดการไปบอกครูคิมแล้วค่ะ

http://gotoknow.org/blog/krukim/258971

ที่พิษณุโลก มีลูกศิษย์ที่คณะนิติศาสตร์ นเรศวร พิษณุโลก ที่จะเข้าไปจัดการได้ค่ะ รอครูคิมต่อมากลับมาก่อนค่ะ จะได้เดินเรื่องต่อ

แต่ในระยะยาว คงต้องอาศัย อ.โก๋ดูค่ะ มีเด็กไร้สถานะทางกฎหมายที่ตกในสภาวะนี้มาก ถ้าวงจรไม่ยุติ เขาก็จะกลายเป็นพ่อแม่คน และลุกๆ ของเขาก็จะอยู่ในวงจรอันนี้ต่อไป

ขอบคุณค่ะที่ส่งข่าว ถ้าครูคิมติดต่อมา ก็ต้องมาคิดต่อว่า เราจะทำอะไรได้ต่อไปค่ะ

สวัสดีค่ะ มาชื่นชมคนรักลูก

ขอบคุณ อ.แหวว มากๆเลยครับ

ขอให้หายป่วยเร็วๆครับ

สวัสดียามเย็นค่ะ ท่านอัยการ ได้อ่านบันทึกแล้วรู้สึกได้เลยค่ะว่านอกจากท่านจะเป็นนักกฎหมายที่ยอดเยี่ยมแล้ว ท่านอัยการยังเป็นคุณพ่อที่สุดยอดเลยค่ะ อ่านแล้วอดนึกถึงคุณพ่อที่เพิ่งเสียไปไม่ได้เลยค่ะ

สวัสดีครับครูอุ้ย

ขอบคุณที่ชมครับ

การระลึกถึงพ่อทำให้มีความสุขครับ

สวัสดีค่ะ

  • ขอขอบพระคุณค่ะที่ช่วยเหลือเป็นธุระให้ค่ะ
  • จะเข้าไปเรียนรู้เรื่องกฏหมายจากบล็อกอาจารย์แหววค่ะ
  • ตอนนี้..ปัญหาที่เล่าในบันทึกได้ผ่านไปแล้ว
  • ถ้ามีขึ้นมาอีกเมื่อไร..และจะกลับไปดูเด็กชื่อชัยรัตน์ค่ะ
  • ว่าได้เลขที่หรือยัง
  • ถ้ายังหรือจัดการไม่ได้..จะติดต่ออาจารย์แหววค่ะ
  • ประทับใจบันทึกนี้ค่ะ..อ่าน ๒ เที่ยวเลยค่ะ
  • น่าจะเป็นตัวอย่างให้พ่อแม่มือใหม่อื่น ๆบ้างนะคะ

สวัสดีครับครูคิม

ด้วยความยินดีครับ

อ.แหวว เชี่ยวชาญเรื่องที่ครูคิมถามครับ และช่วยเหลือมาเยอะแล้วครับ

ดีใจที่ครูคิมประทับใจบันทึกครับ

สวัสดีครับท่าน มาอ่านเรื่องลูกสาวครับ

สวัสดีค่ะ เสียดายที่ไม่ได้เขียนบันทึกให้ลูก...

อยากบอกว่ารักลูกมากมาย...เช่นกันค่ะ

มอบให้นะคะ

ขออภัยท่านเบดูอินและคุณแดงครับ

หลุดครับหลุดไม่ได้แว่บเข้ามาดู

ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท