ฤาฟ้าจักไกล

ฟ้าไกล,แห่งความเข้าใจ

        วันนี้วันจันทร์ ที่ 4 พฤษภาคม 2552  ณ วันนี้ นับได้ 12,534 วัน ที่ลืมตาดูโลก  ได้มีชีวิตที่ไปตามกระแสคลื่นสังคม ทั้งร้อนและเย็น  จนถึงบางขณะก็ยังเหน็บหนาว  อยู่บนเปลือกโลกที่เว้านูนตามธรรมชาติหรือพระเจ้าสร้าง  ........วันนี้เป็นวันทีชีวิตการทำงานไม่มีความสุขเลย.....กลับมานั้งที่โต๊ะทำงานตัวเดิม....แต่ทำไมรู้สึกถึงความน่าเบื่อ...มากมายเช่นนี้....ไม่สงบ....ใจไม่นิ่ง...ทำงานไม่มีสมาธิ....

         พักเหนื่อยหลับตา.....และถามตัวเองว่า.....อีกไกลแค่ไหนที่ชีวิตเราจะไปถึงขอบฟ้าแห่งความเข้าใจในโลกใบนี้   .....  ฤาฟ้าจักไกล....จริง ๆ ...ถึงทำให้ตัวเราเองซึ่งพากเพียรที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจกับมันไปถึงได้ยากเย็นนัก....

         เมื่อบ่นกับตัวเองจนพอใจแล้ว...ได้หาวิธีการดับทุกข์...ด้วยการเขียนแทน....

 ..................แล้วก็มานึกถึง......นามแฝง.....ที่ตนเองพึงใจใช้เรียกแทนตนเองเสมอ....ฤาฟ้าจักไกล...

จำได้คำนี้ ก่อเกิดขึ้นในจิตใจเมื่อครั้งที่ยังสวมวิญญาณนกน้อยในไร่ส้ม ทำหน้าที่ ผู้สื่อข่าว  ตามวิชาความรู้ที่ได้พากเพียรเรียนมา.......คำนี้มักจะเกิดขึ้นในจิตใจทุกครั้งเมื่อตัวเองเกิดความรู้สึกหนัก  เหนื่อย และหมดไฟในดวงตา(ซึ่งความจริงมีอยู่เพียงน้อยนิด) กับความรู้สึกที่บอกตนเองว่า เราจะบินไปไหวไหม  เราจะกระพือปีกเพื่อแวกว่ายท้องฟ้าอากาศไปถึงอีกฝั่งไหม   ......ทำไมปีกฉันหนักจัง......อยากที่จะหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างไว้....อยากที่จะนอนหลับตาอยู่นิ่ง ๆ ....ไม่อยากลืมตามาพบกับสรรพสิ่งบนเปลือกโลกที่วุ่นวายนี้....ได้แต่ถามตนเอง....อยู่ร่ำไป....

         นั่งทบทวนตัวเองเสมอ....และได้สร้างกำลังให้ตนเองใหม่ว่า....วันศุกร์ ที่ 8  พฤษภาคม 2552 ซึ่งเป็นวันวิสาขบูชา จะไปวัดทำบุญและสวดมนต์ ถือศิล....ก็คงจะดี 

[นันทา]

• สวัสดีค่ะ 
• บนโลกนี้ยังน่าอยู่เสมอค่ะ 
• ความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ
• วิธีดับทุกข์
• เราต้องหาสาเหตุของทุกข์ค่ะ  
• ขอให้มีกำลังใจต่อไปน่ะค่ะ
• ทุ่งนาในจังหวัดเพชรบุรีค่ะ
• อาจทำให้เกิดความผ่อนคลายลงได้น่ะค่ะ

 

[รัฐเขต]

น้องเราเป็นอะไรไปเนี่ย.....อย่าเครียดหลาย....ผ่อนคลาย ๆ ๆ ๆ

[ฤาฟ้าจักไกล]

ขอบคุณกำลังใจจากคุณ สุนันทา และท่านพี่รัฐเขตที่รัก

ก็คงต้องสู้ต่อไปค่ะ....ไอ้มดแดง