รู้จัก "แรงบันดาลใจแห่งตน"
ใจเย็นๆ ดร.ป๊อป...ลืมๆ ความทุกข์จากคนรอบข้างเสียบ้าง...มันหนักเกินกว่าที่จะรับภาระไว้ทั้งหมด... เสียงกระซิบภายในจิตสำนึกของผม หลังจากเริ่มรู้สึกเบื่องานหลายๆ ด้านที่ตนเองฝืนใจทำอยู่ ไม่ว่าจะเป็นงานบริหารที่ตนเองไม่ค่อยถนัด งานที่ตนเองชอบและเกิดแรงบันดาลใจก็ขาดความต่อเนื่อง งานอื่นๆ จากภายนอกคณะฯ ก็ปะทังเข้ามาอย่างมิได้นัดหมาย งานที่คณะฯ คาดหวังต่อ อาจารย์ ดร. อย่างผมก็กองโตเกินกว่าจะรับไว้ ผมเริ่มจัดการชีวิตตนเองอย่างลำบาก ทั้งๆ ที่ตนเองมีประสบการณ์ด้าน Self-Management and Mental Health คราวนี้ผมถึงจุดอิ่มตัวที่เริ่มอยากหนีจากที่ทำงานอย่างมาก หลังจากประคองตนเองให้ใช้ทุนมาได้ 2 ปี เหลืออีก 6 ปีตามข้อกำหนดของทุนรัฐบาลไทย อุดมคติของผมเริ่มเสียศูนย์เมื่อนึกถึงผู้คนรอบข้างที่มีความต้องการ "งาน" จาก ดร. ป๊อป
ผมเคยถูกถามว่า "ทำไมถึงประเมินภาระงานที่ทำอยู่คนเดียวได้คะแนนดีกว่าภาระงานที่ต้องทำร่วมกับผู้อื่น" ผมตอบอย่างชัดเจนคือ เพราะผมรู้จักทบทวนความคิดและตรวจสอบความสามารถของตนเองอยู่เสมอในการจัดการภาระงานที่รับผิดชอบด้วยตนเอง (self-determination) แต่บุคลิกภาพของผมชอบนำตนเอง ไม่ชอบแสดงความเป็นผู้นำคนอื่นๆ เพราะคนที่ผมจะทำงานด้วยต้องสื่อสารอย่างเปิดใจและตรงไปตรงมาอย่างจริงใจ มิใช่คิดคนละมุมกับผมแล้วไม่เปิดปากพูด ทำให้ผมไม่สามารถเข้าใจความคิดของคนที่จะทำงานด้วยได้"
ผมไม่สามารถหาแนวทางใดๆ ที่จะชักนำให้ผมมีภาวะผู้นำต่องานบริหารได้ อุปสรรคเหล่านี้ทำให้ผมเบื่อๆๆๆๆกับการทำงาน "อาจารย์ ดร." ในปัจจุบัน รู้สึกไม่ได้ใช้สมองในการทำงานมากนัก วันๆ ต้องคิดวางแผนงานส่วนร่วมแล้วหาหนทางระดมความคิดบริหารงานร่วมกับผู้คนที่ไม่พอใจความคิดของผมที่เร็วและคาดหวังสูงเกินไป ผมพยายามปรับตัวมาสองปีแล้วแต่ทำได้ประสิทธิผลเพียง 60% ของภาระงานบริหารทั้งหมด
ผมพยายามที่จะลืมเรื่องราวในชีวิตการทำงานทั้งหมด โชคดีที่ผมวางแผนพักร้อนและท่องเที่ยวเพียงสามวัน ณ หัวหิน ถึง ปราณบุรี
การท่องเที่ยวเรียบง่าย ขี่มอเตอร์ไซด์ไปดูธรรมชาติที่สงบเงียบและมีคุณค่าแห่งการพึ่งพาระหว่างสิ่งมีชีวิตที่หลากหลายชนิดแต่มีการสื่อสารกันอย่างมหัศจรรย์ ความเขียวขจีและความสามารถในการปรับตัวต่อระบบนิเวศวิทยาของป่าโกงกาง-ปูก้ามดาบ-ปูดำ-ปูแสม-ปลาตีน-ท้องทะเล-หาดชายเลน ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นและเข้าใจ "สภาวะความต้องการของตนเองในการพัฒนาชีวิตให้มีคุณค่าและเป็นพลเมืองที่ดีต่อไปครับ"
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
นานเเล้วเหมือนกันที่ไม่เห็นเขียนบันทึกครับ ผมไปที่มหิดลวันก่อนไปนั่งจิบกาแฟร้านเดิม (ที่เคยที่ไปนั่งกับ อ.เอี่ยม ทองดี)
เป็นกำลังใจให้ในการทำงานนะครับ อาจจะหนักหน่อยในช่วงเริ่มเเรก ผมก็เข้าใจว่า เป็นคนทำทาง ต้องทนกับงานหนักและอุปสรรคที่มาทดสอบ
พักเหนื่อย ชาร์ตแบตให้เต็มที่ แล้วกลับมาทำงานอย่างมีพลังอีกนะครับ
สู้ สู้ !!!
สวัสดีค่ะอาจารย์
- เป็นกำลังใจค่ะ
- คนเราผงเข้าตาตัวเอง มักจะเอาออกเองไม่ค่อยได้ ต้องให้หมอช่วยเอาออกทุกทีเลยค่ะ (ล้อเล่นค่ะ 555 )
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจจากคุณจตุพรและคุณเพชรน้อย