พึ่งพา อาศัย
รู้สึกภาคภูมิใจ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง ในการพัฒนาสถานีตำรวจภูธรบ่อวินแห่งนี้
เป็นหมออนามัย ก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน และสิ่งหนึ่งที่เราเหล่าข้าราชการ ที่ปฏิบัติงานอยู่ตามชนบทเช่นนี้ ก็คือการทำงานร่วมกัน เรียกว่าเอาแรงกัน ทุกหน่วยงานเราจึงคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะโรงเรียน, อบต.,เกษตร,พัฒนากร,บางแห่งอาจมีทหารด้วย แต่พื้นที่ของผู้เขียน มีแต่สถานีตำรวจภูธร ไม่มีกองทหาร ตั้งแต่ปีที่แล้ว ผู้เขียนเพิ่งจะได้เข้าไปทำงานกับตำรวจ ในฐานะ กรรมการตำรวจ ทำให้ได้เข้าไปเรียนรู้การทำงานของหน่วยงานนี้ ต้องไปร่วมประชุม เสนอความคิดเห็น ในเชิงช่วยกันพัฒนาการทำงานของตำรวจ บุคลิกภาพ และร่วมกิจกรรมทุกครั้ง ที่มีงานที่โรงพัก ไม่ว่าจะทำบุญ งานวันตำรวจ ฯลฯ
เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน ที่สถานีตำรวจภูธรบ่อวิน(แต่ตั้งอยู่ในเขตเขาคันทรง) ตำรวจที่นี่ มีกำลังไม่ถึงร้อยนาย ทำงานหนักมาก คนหนึ่งถึง 12 ชั่วโมงต่อวัน เพราะพื้นที่ที่รับผิดชอบมีหลายตำบล และยังเป็นเขตนิคม บ่อวิน ,เหมราช ที่ใหญ่และมีคนต่างถิ่นเข้ามาอยู่มากมาย มีการก่อคดีแทบทุกวัน
แล้ววันหนึ่ง ผู้เขียนก็ได้ขอความช่วยเหลือ ให้ทางตำรวจนำคนไข้จิตเวชไปส่งโรงพยาบาล โดยโทรติดต่อกับทางสารวัตรใหญ่ ครั้งนั้นเป็นที่ประทับใจ ชาวบ้านมาก เพราะสารวัตรใหญ่ให้ตำรวจ มาช่วยกันนำตัวคนไข้ ขึ้นรถตู้คันใหม่เอี่ยม พร้อมตำรวจผู้ขับไปส่ง แต่งกายเรียบร้อย สุภาพ และส่งถึงที่หมายปลายทางอย่างปลอดภัย ต่อมาทางโรงพยาบาลจังหวัดไม่รับคนไข้ไว้ และผู้เขียนก็ต้องพากันนำคนไข้กลับบ้าน
ในเวลาต่อมา แม่ของคนไข้ ได้ขอให้ทางตำรวจ ช่วยส่งคนไข้ ไปโรงพยาบาลจิตเวชที่สระแก้ว ก็ได้รับการช่วยเหลือด้วยดีอีก
เมื่อสักต้นเดือนนี้ มีคนจากโคราช มาทำงานที่ระยอง แล้วถูกโกงค่าแรง ไม่มีเงินกลับบ้าน อุตส่าห์เดินทางมา สามสี่วัน จนถึงที่สถานีอนามัยของผู้เขียน เป็นเวลาเย็นมากแล้ว และมีจำนวนหลายคน ผู้เขียนเอง ก็นึกถึงความเสี่ยงของเจ้าหน้าที่ที่สถานีอนามัย ที่มีแต่ผู้หญิงล้วนๆ และต้องเปิดทำการจนถึงสองทุ่ม จึงได้ติดต่อสารวัตรใหญ่อีกครั้ง เพื่อช่วยนำคนเหล่านี้ ฝากรถกลับโคราช( ทางผ่านหน้าสถานีอนามัย) ให้ด้วย หลังจากมีผู้ใจบุญ ส้่งก๋วยเตี๋ยวให้กินคนละชามจนอิ่ม และยังนำขึ้นรถไปที่ป้อมตำรวจให้ สุดท้าย คนกลุ่มนั้นก็ได้นั่งรถฟรี กลับบ้านอย่างสมหวังตั้งใจ
การทำงานที่เชื่อมโยงประสานงานกันของทุกๆหน่วยงาน ประชาชนจะได้ประโยชน์มาก และผู้เขียนก็รู้สึกอบอุ่น ที่มีเพื่อนข้าราชการเป็นตำรวจ อีกหน่วยงานหนึ่ง จึงอยากจะปรบมือให้ ในสิ่งที่เขาทำ ซึ่งผู้เขียน พร้อมทั้งประชาชน ได้พบเห็นมาด้วยตนเอง และรู้สึกภาคภูมิใจ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง ในการพัฒนาสถานีตำรวจภูธรบ่อวินแห่งนี้ ให้เป็นที่รักของประชน และยินดีทำงาน ที่เป็นประโยชน์สุข แก่ประชาชนด้วยความเต็มใจ อย่างไม่มีข้อแม้ และเงื่อนไข
...จากกรรมการตำรวจคนหนึ่ง...
หัวหน้าสถานีอนามัยเฉลิมพระเกียรติ ฯเขาคันทรงค่ะ
หมายเลขบันทึก: 257758เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2009 20:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:39 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
สวัสดีครับคุรหมอรุ่ง
- ขอชื่นชมในมิตรไมตรีที่มีให้ซึ่งกันและกัน
- และขอขอบคุณที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อคนตกทุกข์ได้ยากให้ญาติๆของผมได้เดินทางกลับบ้านที่โคราชด้วยนะครับ
- คิดถึงนะครับ
สวัสดีค่ะคุณสายลม
พี่ตามไปอ่าน ชื่นชม และขอสนับสนุนนะ
รายละเอียดบอกไปแล้ว
เชิญชวนชาวบล็อกทุกท่านเลยค่ะ
สวัสดีคุณ สะ-มะ-นึก
ด้วยความคิดถึงเช่นกัน
ญาติคุณ สะ-มะ-นึก
ก็เป็นญาติของดิฉันด้วยเช่นกัน
วันนั้นอิ่มหนำสำราญ
และเดินทางกลับเรียบร้อยแล้ว
ป่านนี้คงลืมเรื่องร้ายที่ผ่านมา
กลับสู่อ้อมอกของพ่อ แม่ พี่น้องอย่างอบอุ่น
อยู่อนามัยมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเสมอค่ะ
รภา เรืองจำรูญ
ฝากบอกป้อมตำรวจสถานีแยกปากร่วมบ่อวินด้วยว่าเวลามีประชาชนโทรแจ้งความกรุณาพูดจาให้มีครับมีความเป็นตำรวจหน่อย ดิฉันฟังแล้วรู้สึกเหมือนไม่ใส่ใจในหน้าที่สักใดหนัก ฟังดูขัดหูยังไงก็รู้ ขอขอบคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยคะ่