สวัสดีครับ...คุณซวง
บันทึกที่นำเสนอผ่านสื่อที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ เช่น gotoknow ทำให้เราต้องคิดทบทวนให้ละเอียดครับ ว่าเราจะนำเสนออะไร และหากนำเสนอออกไปจะกระทบต่อใครบ้าง ผลดี หรือ ผลเสีย
ถือว่าเป็นความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างหนึ่งด้วย
ก็มีบ่อยครั้งครับที่บางบันทึกของผมก็ต้องปิดไม่ให้สื่อสารออกไป เก็บไว้อ่านไว้ทบทวนส่วนตัว
ดีแล้วครับ ...การทบทวน การย้อนกลับไปอ่านบันทึกที่เขียน รวมถึง การคิดออกไปจากตัวเอง
เรื่องราวที่ดีเหมือนน้ำหอมอันชื่นใจที่ใครๆก็อยากสัมผัส อยากใกล้ชิด แต่หากเป็นเรื่องราวที่กระทบผู้อื่นปะทะด้วยแรงปะทุของอารมณ์ ไม่ว่าทางไหนก็ตามก็ไม่ควร
ให้กำลังใจคุณซวงผลิตบันทึกดีๆ ออกมาให้เพื่อนสมาชิกได้อ่าน
สร้างสรรค์ปัญญาพัฒนาสังคมเรา จรรโลงสังคมเราให้น่าอยู่ต่อไปครับ
ขอบคุณมากครับ บันทึกเล็กๆแต่เปิดพื้นที่คิดต่อได้ไกลเลย
*****
*****
นี่ล่ะค่ะ นักเขียนบล็อก หรือที่เรียกว่า best blogger ตัวจริง ที่ต้องเขียนแบบนี้ แนวนี้ จึงจะถูกต้อง เหมาะสม
เมื่อผู้อ่าน ได้อ่านแล้ว เกิดแรงบันดาลใจ รู้สึกมีความสุข มีพลัง ที่จะสร้างสรรค์ หรือ ทำงาน ประกอบภารกิจนั้นๆๆต่อไป
ขอเพิ่มเติม.......
บันทึกใดที่เขียนแล้ว ก่อให้เกิด ความแตกแยก หรือ ไม่สมควร........ ก็ควรจะมีความรับผิดชอบ
บันทึกใดที่เขียนแล้ว ไม่สมควรแห่งการละเมิดศีลธรรมอันดี ละเมิดสิทธิมนุษยชน ......ก็ควรจะมีความรับผิดชอบ
*****
ข้อคิดคำคมของมิตรรัก ตอนที่ 2 ก็ขอจบเพียงเท่านี้
ใครเอ่ย จะเป็นผู้ที่เป็น best blogger ท่านต่อไป
สวัสดีครับครูอ้อย
ใครจะเป็นคนต่อไป รอติดตามผลงานเขียน
มิตรภาพ ที่ดีย่อมเกิดขึ้นในG2K เสมอ
ขอบคุณสมาชิกทั้งหลายที่นำความรู้และประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนกัน
ขอบคุณอีกครั้ง
พี่อ้อยคะ พอลล่าเขียนไม่เก่งๆ อย่างพี่เอก ไม่กล้าเขียนเลยค่ะ อายจัง อิอิ
สวัสดีค่ะ อาจารย์น้องชาย ฤทธิชัย
รักพี่ เสียดายน้อง สงสารลูก พันผูกเพื่อน
เย้เย้ มีความสุขนะคะ
สวัสดีค่ะ น้อง ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
เก่งเท่าเทียมกันค่ะ