GotoKnow...ศูนย์รวมแห่งการงานที่สร้างความสุข


วันนี้เป็นวันที่ต้องมาอยู่บุญ เมื่อวานได้พัก 1 วันเคลียร์งานบ้านงานส่วนตัวไปเรียบร้อยในช่วงเช้า ไม่มีใครตาม ไม่มีโทรศัพท์ใดๆ ช่วงบ่ายได้เริ่มจัดการดูข้อมูลเรื่องใหม่ที่ต้องวิเคราะห์ให้หน่วย เริ่มตั้งแต่คลำหาแนวทางในการวิเคราะห์กันเลย ก็สนุกอยู่แต่ปริมาณเยอะจัง ทำติดพันจนเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย เช้านี้ตื่นตามนาฬิกาปลุกแล้วแต่ร่างกายบอกว่ายังนอนไม่พอ ต่อไปจนถึงเวลามาอยู่บุญเลย ทำให้ต้องเร่งร้อนพอควร มีโทรศัพท์เข้าตอนที่ใส่ถุงมือทำงานวุ่นวายอยู่เลยไม่ได้รับสาย ในแล็บก็มีโทรศัพท์ตามตัว เป็นน้องนก-เลขาท่านหัวหน้าภาคฯตามเอกสารที่ส่งมาให้เซ็นต์ชื่อเมื่อวาน แต่เอกสารอยู่ที่พี่ปนัดดา ต้องโทรตามพี่เขาให้เข้ามาเอาให้เซ็นต์ งานในแล็บก็ไม่ได้บางเบาเลย เราคนทำงาน 4 คนมือไม่ว่างกันเลยสักคน

คิดว่าน่าแปลกจริงๆที่เมื่อวานว่างๆก็ไม่ยักมีใครตามแบบวันนี้ที่มีงานประจำวุ่นวายอยู่ตรงหน้า มีแล็บด่วนหลายรายที่เห็นแล้วเราก็ไม่สามารถจะปลีกตัวไปทำงานอื่นแน่นอนถ้ายังไม่ออกผลงานด่วนพวกนี้

วันนี้มีงานกีฬาสีคณะแพทย์ของเราด้วย แต่ปีนี้จัดเลี้ยงช่วงกลางวันถึงเย็นที่ศูนย์ประชุมนานาชาติเฉลิมพระเกียรติ แทนที่จะเป็นอาคารแพทยศาสตร์ศึกษา ทำให้เราคนอยู่บุญไม่ได้ไปร่วมงาน ส่งพี่เหน่นเป็นตัวแทนไปกับป้าๆน้าๆที่ไปได้ ช่วงบ่ายนี้เลยได้มีโอกาสแว้บเข้ามา GotoKnow ทำให้โชคดีได้อ่านบันทึกเชื่อมั่นประเทศไทย ของท่าน อ.หมอวิจารณ์ นึกได้เลยว่านี่แหละการเพิ่มโอกาสการเข้าถึงข่าวสารที่มีประโยชน์ได้ง่ายดายผ่าน GotoKnow ทำให้คนตัวเล็กๆที่หัวหมุนอยู่กับงานประจำวันของตัวเองอย่างเรา ได้รับรู้รับทราบงานใหญ่ๆระดับจังหวัด ระดับประเทศ ที่เราเองก็มีหน้าที่ต่อบ้านเมืองที่จะขับเคลื่อนเรื่องเหล่านี้ ผ่านงานที่เราทำอยู่ประจำ การที่ผู้บริหารในทุกระดับ เช่นท่านอธิการบดี ม.อ. ของเราถ่ายทอดความคิด ความเห็น แนวทางที่ท่านต้องการให้เป็นไปออกสู่พื้นที่ที่เราสามารถเข้าถึงได้ (ดังเช่นที่อ.จันทวรรณได้เขียนเล่าไว้ในบันทึก เคล็ดลับ CEO กับ Blog เพื่อองค์กร โดย อธิการฯ ม.อ. ใน GotoKnow Forum)จะเป็นการเพิ่มพลังการขับเคลื่อนสิ่งที่ต้องการโดยตรง พลังเล็กๆทั้งหลายที่คงจะไม่มีทางได้รับข่าวสารเหล่านี้ได้ในระยะเวลาอันสั้นก็มีช่องทางที่จะรับรู้ได้ และสามารถช่วยทำให้บรรลุวัตุประสงค์ได้โดยยังคงทำหน้าที่ในส่วนของตัวเองให้ดีที่สุด รู้ว่าแนวทางที่ต้องมุ่งเน้นคืออะไร การทำงานที่รู้จุดมุ่งหมาย การทำงานที่ตัวเองรับผิดชอบโดยมีผลประโยชน์สูงสุดอยู่ที่การได้รู้ว่า บ้านเมืองของเรากำลังเดินไปในทางที่ดีขึ้น ก็จะทำให้เราทำงานในส่วนเล็กๆของเราได้อย่างมีความสุข

หมายเลขบันทึก: 257484เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2009 13:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:26 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัวดีค่ะพี่โอ๋

แวะมาบอกว่าคิดถึงค่ะ อยู่ใกล้กันนิดเดียวแต่ไม่ค่อยเจอกันเลยนะค่ะ

แต่ก็ยังดีที่มี GotoKnow.org นะค่ะ ที่ทำให้ทราบว่าอีกฝ่ายที่สี่คิดถึงเป็นอย่างไรบ้าง

^__^ คิดถึงจังค่ะ

  • สวัสดีค่ะ อ.โอ๋
  • เห็นด้วยๆๆค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

เจอน้องสี่ครั้งล่าสุดรู้สึกว่าผอมลงไหมคะ ลืมทักไปมัวแต่มองลูกตามะปราง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ดีใจที่มี GotoKnow ให้เราได้ติดตามข่าวคราวมิตรสหายจริงๆค่ะ รู้สึกไม่เคยเหงาเลย

pa_daeng จะได้มาเจอกันในงาน GotoKnow forum ไหมคะ อยากพบป้าแดงแบบตัวเป็นๆคุยกันจริงๆสักทีค่ะ รู้สึกว่าเราน่าจะถูกชะตากันเพราะแค่เจอกันแว้บๆและไม่ค่อยได้ทักทายกันสักเท่าไหร่ แต่รู้สึกคุ้นเคยมากเลยนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท