ฝึกหยุดมนุษย์เอ๋ย

องคุลีมาลสันดานหยาบช้าไหมนั่น

บางครั้งแพ้ชะตาพาอับเฉา
หลงมัวเมากิเลสเหตุปัญหา
รู้ทั้งรู้ยังพลาดเกมโลกา
เศร้านักหนาใจหนอไม่พอเพียง

อยากเด่นดังรวยหรูดูมีค่า
ใช้วิชาแต่งเติมเพิ่มชื่อเสียง
ใช้เล่ห์กลมายามาคู่เคียง
ล้วนลำเอียงหวังผลเข้าตนเอง

มีคู่แข่งมากมายตะกายดาว
เอื้อมมือสาวยาวกว่าคว้าได้เก่ง
วิชามารแก่งแย่งอย่างนักเลง
บ้างข่มเหงตัดทางอย่างคนพาล

กลยุทธ์แผนการรุกรานทั่ว
แม้จะชั่วมั่วว่าดีมีหลักฐาน
ปกปิดมิดโพนทนาวิชามาร
ผู้เชี่ยวชาญกลลวงการช่วงชิง

จอมโจรองคุลีเคยจี้ปล้น
หวังได้มนต์หลงทางมารเข้าสิง
พระเมตตาบารมีบอกความจริง
ขุนโจรทิ้งดาบไหว้ใคร่ฝึกตน

ฝึกหยุดนะละลดหมดจดสิ้น
ยอมด่าวดิ้นพลีชีพเพื่อฝึกฝน
ไม่หยุดฝึกหนทางชนะตน
จนหลุดพ้นอวิชชาปัญญามี

เหล่ามนุษย์หยุดฝึกไม่ฝึกหยุด
จึงสิ้นสุดทางปัญญาพาบัดสี
ปล้นชาติชนทำลายและย่ำยี
สำนึกดีฝึกหยุดมนุษย์เอย..

 

[@..สายธาร..@]

ขอบคุณสาระดีๆค่ะ

มีความสุข สุขภาพแข็งแรง นะคะ

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สาธุค่ะ

[small man]

เราหยุดแล้ว   แต่ท่านยังไม่หยุด