นี่สิ !! บัณฑิตที่ "สุดยอดที่สุด เก่งที่สุด" ในหอประชุมนี้


อาจารย์มหาวิทยาลัยมีโอกาสเข้าไปมีส่วนร่วมในงานพิธีพระราชทานปริญญาบัตรอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ (นอกจากจะมีอาจารย์บางคนหลีกเลี่ยง หลบลี้ หนีหน้าไปเลย ก็มี)

สำหรับผม ... นี่คือกำไรชีวิตที่หลาย ๆ อาชีพมีโอกาสน้อยมากที่จะมีโอกาสเข้าเฝ้าพระบรมวงศานุวงศ์อย่างใกล้ชิดติดตาติดใจเหมือนกับครั้งหนึ่งในชีวิตของบัณฑิตหลาย ๆ คน แต่อาจารย์เป็นการเข้าเฝ้าปีละครั้ง เป็นความภาคภูมิใจครับ

ถึงแม้ผมจะทำงานนี้ทุกปี แถมยังรับผิดชอบหลายตำแหน่งอีกต่างหาก แต่มีตำแหน่งหนึ่งที่เหมือนเป็นบัณฑิตใหม่ที่นั่งในหอประชุมแล้วรอรับพระราชทานปริญญาบัตร คือ อาจารย์ผู้นั่งกำกับแถวบัณฑิต

 

อาจารย์ผู้นั่งกำกับแถวจะนั่งอยู่ด้านซ้ายมือของหอประชุม แถวละ 1 คน เรื่อยมาจากแถวหน้าสุด ถึง แถวหลังสุด ... ทำให้มีความรู้สึกเป็นบัณฑิตใหม่เสมอ แถมมีมุมมองมากมายเกิดขึ้น

หน้าที่ความรับผิดชอบ คือ การส่งสัญญาณมือให้บัณฑิตเตรียมลุกจากเก้าอี้ ทำความเคารพองค์ประธาน เร่งให้บัณฑิตเดินเข้าสู่แถวการเดินสู่เวทีหอประชุมให้เร็วขึ้น แถมต้องดูแลบัณฑิตประมาณ 50 คนว่า เจ็บป่วย ปวดหนัก ปวดเบา หรือไม่

 

 

บัณฑิตจะเดินขึ้นสู่เวทีไปเรื่อย ๆ เพื่อรับพระราชทานปริญญาบัตร ซึ่งบัณฑิตให้ฝึกซ้อมการเอางานมาแล้วอย่างคล่องแคล่ว แต่บางคนก็ไม่คล่องแคล่วนัก เช่น บัณฑิตที่อายุเยอะ ๆ เดินเหินไม่ค่อยสะดวก หรือเจ็บป่วย ตั้งครรภ์ ฯลฯ

ซึ่งการเดินขึ้นรับพระราชทานปริญญาบัตรนั้น บัณฑิตต้องเดินให้เป็นจังหวะให้ดี เพราะอาจารย์ผู้ขานชื่อบัณฑิตมีการขานที่รับจังหวะตรงบัณฑิตอยู่แล้ว ว่ากันว่าใน 1 นาทีจะต้องมีบัณฑิตรับพระราชทานไม่ต่ำกว่า 36 คน

ดังนั้น ตอนที่ซ้อมย่อย ซ้อมรวม ซ้อมใหญ่ หากใครมีปัญหาในการเดินช้าด้วยความบกพร่องทางร่างกาย เช่น เป็นบัณฑิตเด็กพิเศษ ท้อง หรืออายุเยอะมาก กรรมการจะสลับให้บัณฑิตพิเศษเหล่านี้มารับแถวสุดท้าย และหลังสุด

 

 

บัณฑิตพิเศษ ... ย่อมมีความรู้สึกที่พิเศษต่อทุกสายตาในหอประชุม เวลาเดินจะมีคนของสำนักพระราชวังเป็นคนประคองให้เดินไปรับที่พระหัตถ์อย่างช้า ๆ ตามจังหวะการเดินจริง

บางปี เป็นเด็กตาบอดมองไม่เห็นเลย

บางปี เป็นเด็กตาบอดแบบมองเห็นลาง ๆ

บางปี เป็นเด็กพิการทางมือ

 

ปีนี้ ... รอบที่ผมนั่งเป็นอาจารย์ผู้นั่งกำกับแถว มีบัณฑิตที่ท้อง เจ็บขา คนสุดท้าย เป็น บัณฑิตที่มีปัญหาทางด้านสมอง เดินตัวเอียง มือที่รับยื่นตรงไม่ได้ ผมเองไม่ทราบว่าควรเรียกลักษณะเฉพาะนี้ว่าอย่างไร (รอผู้รู้แจ้งให้ทราบ)

ระหว่างการรับพระราชทานปริญญาบัตร เพื่อนผมที่นั่งข้างหลัง อาจารย์รุ่นพี่ พูดขึ้นมาว่า "นี่สิ !! บัณฑิตที่สุดยอดที่สุด เก่งที่สุดในหอประชุมนี้"

บัณฑิตพิเศษคนนี้เป็นคนเดียวที่ค่อย ๆ เดินไปรับกับพระหัตถ์ โดยมีคนคอยประคองไปจนลงเวที ... แล้วเนื่องจากเป็นคนสุดท้าย เสียงปรบมือจะก้องทั่วทั้งหอประชุม น่าปลื้มใจสุด ๆ ครับ แอบเห็นหลายคนน้ำตาซึมนะครับ

 

คุณรู้ไหม ในใจผมเห็นด้วยอย่างเต็มที่กับคำกล่าวของอาจารย์รุ่นพี่ ... มีปัญหาทางร่างกายขนาดนี้ ทำไมเขาถึงเรียนจบได้ ผมเห็นนักศึกษาที่มีครบ 32 ประการ ฐานะดี ... เรียนร่อแร่ มานั่งก็ไม่ตั้งใจเรียน ติด D ติด E ... ยิ่งไปเห็นภาพที่บัณฑิตพิเศษคนนี้เข้ารับพระราชทานด้วยแล้ว สะท้อนใจชะมัด

เป็นความภาคภูมิใจที่สุดครับ สำหรับบัณฑิตผู้มีความเพียรพยายาม โดยไม่มีอุปสรรคจากร่างกายที่พิการนี้เลย แต่จิตใจกลับเหนือกว่าคนที่มีทุกอย่างครบ

 

จำได้ว่า ... ตั้งแต่สอนมา ลูกศิษย์โดยตรงของผมก็มีแบบตาบอดมองเห็นเลือนราง (Low Vision) 2 คน

คนแรก ... จบปริญญาตรีแล้ว กำลังศึกษาต่อปริญญาโทสาขาการศึกษาพิเศษอยู่ที่มอชอ ขยันและเก่งคอมพิวเตอร์มาก มีปัญหาคอมพิวเตอร์ทีไร โทรมาทุกทีจนถึงปัจจุบัน

ส่วนคนที่สอง ... กำลังจะไปฝึกสอน 1 ปี อยู่เอกคอมพิวเตอร์ศึกษา แต่ขอบอก อาจารย์หลาย ๆ ท่านชอบมาปรึกษาปัญหาการใช้คอมฯ กับเด็กคนนี้ประจำ จนกระทั่งเรียกมาลงโปรแกรมให้ ขยันมากเช่นกัน ถ้าจำได้ผมเคยนำรูปไว้ในบันทึก "ภาพที่มีชีวิต" ณ มุมหนึ่งของถนนวัวลาย เชียงใหม่

 

เจ้าคนที่นั่งข้างหลังน่ะครับ :)

 

 

ขอบคุณที่โชคชะตาทำให้ผมมีโอกาสเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย

ความตั้งใจการสร้างคนดี ๆ ของผมถือเป็นการสร้างกุศลกรรมที่ยิ่งใหญ่

เมื่อเห็นความสำเร็จของลูกศิษย์ที่อยู่ตรงหน้า ... รู้ไหมครับว่า มันน่าภูมิใจแค่ไหน

บุญรักษา ทุกท่านครับ :)

 

หมายเลขบันทึก: 256367เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2009 10:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (32)

สวัสดีค่ะ อาจารย์หนอนเสือ

 ขอบคุณสำหรับภาพที่น้อยนักจะได้เห็น

 คาดว่าเป็นภาพวันซ้อมใช่ไหมค่ะ

เพราะไม่อย่างนั้นค่ะ  ไม่มีให้เห็น ....

ดีใจกับบัณฑิตค่ะ 

ยินดีกับวันพักผ่อนของคณาจารย์ค่ะ

 

 

 

อ่านแล้วขอชื่นชมยินดีบัณฑิตพิเศษมากๆเลยคะ

และแสดงความขอบคุณกับอาจารย์นะคะที่นำเรื่องราวนี้มาเสนอ

สวัสดีครับ คุณ ครูเอ :)

ใช่แล้วครับ น้อยคนจะได้มีโอกาสเห็นภาพในหอประชุม

วันซ้อมบันทึกภาพได้ แต่วันจริงกล้องคงนำเข้าไปลำบากครับ

เป็นระเบียบการรักษาความปลอดภัย

ทำงานปกติครับ ... ไม่ได้พักผ่อน (โดยปกติ) อิ อิ

ขอบคุณครับ :)

ขอบคุณและยินดีที่คุณ เปรมฤดี เมย์ จำรูญทรัพย์ มาเยี่ยมเยือนบันทึกนี้นะครับ ... โอกาสหน้าเรียนเชิญต่อครับ :)

  • ดีมากเลยครับ.....
  • แวะมาเยือนนะครับ.....

ชยพร แอคะรัจน์

ขอบคุณที่อาจารย์ ชยพร แอคะรัจน์ แวะมาเยือนเช่นกันครับ :)

มาชื่นชมบัณฑิตเก่งด้วยคนค่ะ..สุดยอดจริงๆ..

ขอบคุณครับ คุณลดา ที่แวะมาเยี่ยมเยือน :)

สวัสดีค่ะ  พี่อาจารย์ Wasawat Deemarn

น้อง Moon smiles on Venus&Jupiter ขอร่วมภูมิใจกับบัณฑิตผู้มีความเพียรพยายาม  และรู้สึกภูมิใจ + ชื่นชม ในน้ำใจ ที่มากคุณค่า ของพี่อาจารย์ Wasawat Deemarn มากๆ ด้วยค่ะ

ขอบคุณนะคะ ที่บันทึกให้น้อง ได้เห็นภาพที่งดงาม มีความสุขมากมาย ที่ได้ร่วมรับรู้ความภาคภูมิใจนี้ค่ะ.. 

 

 

มาร่วมชื่นชมยินดี กับบัณฑิตใหม่คนเก่ง ที่เป็นแบบอย่างได้เลยค่ะ

และขอปรบมือให้กับ อาจารย์ผู้นั่งกำกับแถวบัณฑิต

อ้ะ เพิ่งสังเกต I'm only a teacher ... ผู้ปั้นดินให้เป็นดาว ? คะ

ขอบคุณครับ คุณ poo :) ... ปั้นขี้เลนเป็นดวงดาว ครับ

สวัสดีครับคุณพี่Was

โอ้เย้...ประทับใจร่วมไปด้วยนะครับพี่ :)

ชอบเรื่องเล่าของน้องที่ขึ้นไปรับคนสุดท้ายมากเลย

ผมเป็นเพื่อนเค้าคงไม่มีอะไรน่าประทับใจและน่าจดจำเท่ากับการได้นั่งเรียนกับเพื่อนผู้ที่เก่งที่สุดในรุ่นท่านนี้แน่นอน

ดีใจกับอาจารย์พี่และทุกท่านด้วยนะครับที่มีโอกาสได้รับอารมณ์ปีตินี้ทุกปี ทุกปี :)

เป็นบันทึกแรกที่เดย์เข้ามาอ่านวันนี้แล้วยิ้มปากฉีกถึงใบหูเลยครับ ^____^

ขอบพระคุณมากๆครับผม ความดีรักษาครับ :)

ขอบคุณมาก น้อง adayday :) ... ยิ้มให้กับความดีครับ

รบกวนสอบถามอาจารย์หนอนว่า

อีกนานไหมค่ะ ที่ วค.จะย้ายไปอยู่ที่สลวงค่ะ

เห็นว่าจะย้ายไปหมดหรอค่ะ

รออธิการบดีหมดวาระอีก 4 ปีครับ ... :)

ตอนนี้มีแต่หลังคาใบตองตึง ... อีกนานมาก ๆ หากยังเป็นแบบนี้อยู่ครับ

ขอบคุณครับ คุณ ครูเอ :)

สวัสดีค่ะอาจารย์

มาแบบซึ้งๆ หนักๆ

อ่านจบรู้สึกเหมือนกำลังถูกอาจารย์ดุเลยค่ะ ว่าให้ตั้งใจทำงานมากกว่านี้หน่อยสิ ^__^ ห้ามบ่นมาก เพราะคนไม่พร้อมกว่ายังทำอะไรๆ ได้ตั้งหลายอย่าง ^__^

ล้อเล่นนะค่ะ :)

แต่อ่านจบแล้วรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ คงต้องพยายามให้มากกว่านี้

ขอบคุณค่ะ

บันทึกนี้เข้ามาอ่านสองสามรอบแล้ว สื่อออกมาได้ง่าย และอ่านแล้วมีความสุขไปด้วยครับ

 

น้องสี่ครับ

เจ้าของบันทึกดูเข้มไปหน่อยกับการเขียน แต่ใจดีครับ :)

ผมยืนยัน

ขนาดนั้นเลยหรือน้อง สี่ซี่ :) ... 

การมองเห็นความสำเร็จของลูกศิษย์ที่ต้องมีความพยายามมากกว่าคนปกติ ... เป็นความภาคภูมิใจของครูคนหนึ่ง ครับ

เพียงแต่โอกาสที่ผมจะพบ "ช้างเผือก" ที่ตั้งใจเรียน ไม่ทำให้หนักใจนั้น เปอร์เซ็นต์น้อยไปหน่อยครับ

ส่วนมากพบแต่ตัวอื่น ๆ เผือก ครับ อิ อิ

อ่านแล้วมีความสุขหรือเปล่า

ขอบคุณครับ :)

ผมก็รู้สึกชอบบันทึกนี้เช่นกันครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)

ผมเชื่อว่าหลาย ๆ คนคงไม่ได้มีโอกาสเข้ามานั่งในสถานที่แห่งนี้ บรรยากาศแบบนี้มากนักครับ ... ผมอาจจะโชคดีเล็ก ๆ ที่ได้มีโอกาสนั้น :)

ขอบคุณครับ สำหรับการละลายความเข้มของผมที่มีต่อสายตาน้อง สี่ซี่  :)

อิ อิ

สวัสดีค่ะอาจารย์ และพี่เอก

อ่านบันทึกนี้แล้วมีความสุขค่ะ :)

"น้องสี่ครับ เจ้าของบันทึกดูเข้มไปหน่อยกับการเขียน แต่ใจดีครับ :) ผมยืนยัน" ขอบคุณค่ะพี่เอกที่มาช่วยยืนยัน สี่ไปแอบถามสายสืบมาแล้วค่ะ เขาบอกว่าอาจารย์ใจดีค่ะ ^__^

เสียดายก็แต่ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่จะเจอตัวจริงอาจารย์มาดเข้ม แต่แอบใจดีสักทีนี่สิค่ะ ส่วนพี่เอกสี่คงได้เจอ ผู้รู้ ที่ถ่ายภาพสวยมาก ในงาน Gotoknow Forum ครั้งนี้

อาจารย์Wasawat Deemarn ลงทะเบียนยังทันนะค่ะ



สายสืบ นี่ คงเป็น สายสืบสาวที่กำลังมาใช้ชีวิต ที่ กรุงเทพฯ แน่นอนครับ

น้องสายสืบก็น่ารักนะครับ...เพียงแต่ตอนนี้ดูน้องเศร้าๆไปหน่อย น้องสี่ ช่วยไปให้กำลังใจด้วยนะครับ :)

อาจารย์Wasawat Deemarn ค่ะขออนุญาตใช้พื้นที่หน่อยนะค่า

สวัสดีค่ะพี่เอก

ใช่แล้วค่ะน้องสาวคนดี น่ารัก คนนั้นแหละค่ะ :) เป็นสาวน้อยน่ารักค่ะ แม้ช่วงนี้จะดูเศร้าๆ แต่ก็เหมือนจะพยายามยิ้มอยู่ค่ะ สี่คุยทางเมลทุกวันค่ะ ส่งกำลังใจเสมอ ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ไหมนะค่ะ

แต่สาวน้อยคงดีใจถ้ารู้ว่าพี่ๆ ห่วงกันมากขนาดนี้ค่ะ :)

ว่าแล้วไปส่งกำลังใจดีกว่าค่ะ

สวัสดีครับ น้อง สี่ซี่ และคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)

ผมมิใช่ผู้รู้เรื่อง "การถ่ายภาพ" นะครับ ... แค่จินตนาการแล้วกดชัตเตอร์เอง :)

งานนี้ต้องโยนให้คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร รับไปเป็นที่ปรึกษาส่วนตัว อิ อิ

เจ้าสายสืบ อะไรปีกหลุด ๆ นี่แหละ ใช่ไหมครับ :)

มาเศร้าอะไรที่กรุงเทพฯ กัน ... อกหัก รักคุด จุด จุด จุด เมิน หรือเปล่า เห็นแว่บ ๆ ที่อนุทินรัก

ฝากส่งกำลังใจดีกว่า ผู้หญิงย่อมเข้าผู้หญิงเป็นที่สุด ยกเว้นไม่ใช่.............

ขอบคุณทั้งสองท่าน ครับ :)

ไปรษณีย์ไทย ส่งไกลทั่วโลกกก

กรุณาส่ง..คุณสี่ซี่ คุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูรและคุณ Wasawat Deemarn

ข้อความจาก คุณ สายสืบปีก(ยังไม่)หลุด

ความห่วงใยและความระลึกถึงที่ส่งมาให้หนู ตอนนี้นี้ได้รับเรียบร้อยแล้วนะคะ ขอบคุณและก็ต้องขอโทษด้วยที่ต้องทำให้เป็นห่วง (สำนึกผิดค่ะ) ตอนนี้เข้าสู่โหมดปกติแล้วค่ะ และไม่มีอวัยวะใดเสียหาย 555

ระลึกถึงทุกท่านเช่นกันค่ะ หวังว่าคงได้เจอกันเร็วๆนี้ อิอิ :)

 

ขอบคุณที่ใช้บริการ

ไปรษณีย์ไทย ส่งไกลทั่วโลกกก

 

 

  • สวัสดีค่ะ อ. wasawat
  • ป้าแดงชอบบันทึกนี้เช่นกันค่ะ
  • อ่านแล้วรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก
  • ความอิจฉาตาร้อนมาสิงทันที ที่ไม่มีโอกาสอย่างอาจารย์
  • .......
  • สร้างคน สร้างโลกต่อไปค่ะ
  • ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เรียบง่ายแต่รู้สึกปลื้มใจเป็นอย่างมาก

โฮ๊ะ โฮ๊ะ ... เกิดเหตุสายสืบปีก (ไม่) หลุด ส่งข่าวด่วนมา :)

อวัยวะใดยังไม่คืนสภาพ ... ให้กลับเชียงใหม่และแม่ฮ่องสอนด่วน

เชียงใหม่รอเธอ

แม่ฮ่องสอนรอตวย

สู้ สู้ :) ไปรษณีย์ไทย ส่งไกลทั่วโลกกก (ดีกว่าทั่วโรค)

ขอบพระคุณครับ pa_daeng :) ...  โอกาสมาพร้อมหน้าที่ ครับ

  • แวะมาชื่นชมคนมีความตั้งใจจริงค่ะ
  • ความเพียรทำให้คนเราประสบความสำเร็จได้จริง ๆ แม้ว่าจะพิการก็ตามนะคะ

 

ขอบคุณมากครับ คุณ  Sila Phu-Chaya :)

"ความเพียร" จะทำลายอุปสรรคที่ขวางกั้นความสำเร็จของเราอยู่ครับ

บัณฑิตที่เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรเป็นกรณีพิเศษนั้น

มีลักษณะอาการเฉพาะเกี่ยวกับกล้ามเนื้ออ่อนแรง เป็นอาการผิดปกติทางระบบประสาทชนิดหนึ่งที่เรียกว่า CP (celebal pulsy)ต้องขออภัยด้วยค่ะสะกดคำที่ถูกต้องไม่ได้เนื่องจากเคยเรียนมาเป็นเวลานานแล้ว(จำได้เลือนลาง)

เป็นคนๆหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ค่ะ นำตาซึมเหมือนกัน(ก็นั่งอยู่หน้าพี่อาจารย์แหล่ะค่า)

ซาบซึ้งๆ

สวัสดีครับ น้องอาจารย์ peefone ;)

ขอบคุณครับที่แวะมาให้ความรู้ ... น้ำตาซึมจริงอ่ะ ... พี่ไม่เห็นจะเห็นตรงไหนเลย นอกจากนั่งหลับ

;)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท