ในเรื่อง ..."ฮูโต๋" นักศึกษาแพทย์ ไปตกระกำลำบากในป่าเขา มีความขัดแย้งรุนแรงกับหมอพื้นบ้าน ถกเถียงเรื่องการรักษาแผลในเด็กที่เกิดจากสะเก็ดระเบิด นักเรียนแพทย์ไม่เห็นด้วยที่หมอพื้นบ้านใช้ปากพ่นน้ำมนต์ แถมด้วยการพอกแผลสดด้วยใบไม้ (ที่เคี้ยวให้แหลกอย่างบรรจง) หมอพื้นบ้านไม่พอใจที่ตนถูกลบหลู่ในภูมิปัญญาพื้นบ้านของตน ...
ดูเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าเกิดความคิดถึงผลกระทบของความขัดแย้ง และสะท้อนชีวิตจริง และอะไรๆ อีกมากมายหลายอย่างเลยครับ... ผมว่า KM น่าจะเป็นวิธีหนึ่งที่จะสงวนจุดร่วม และประสานจุดต่างนะครับ
เคยไหมครับ และรู้สึกอย่างไร ที่ญาติผู้ใหญ่เสนอให้คุณหมอกินยาหอม หรือยาเขียว
เคยไหมครับ และรู้สึกอย่างไร ที่เห็นผู้ป่วยโรคงูสวัด พอกยาจีนที่รอยโรค และบอกว่าได้รับการพ่นมาเรียบร้อยแล้ว แถมไม่อยากให้คุณหมอเอายาที่พอกออก
ไม่มีความเห็น