สวัสดีค่ะ
ซึ้งจริงๆ คนทั้งคู่ต่างจำสิ่งดีดี ที่อีกคนหนึ่งทำให้ และคิดแต่จะตอบแทนคุณกัน
แล้วเราล่ะ จำได้ไหมว่า ใครที่ผ่านมาในชีวิตและได้ทำสิ่งดีๆให้แก่เรา(แม้เพียงนิด) และเรา ได้แทนคุณคนนั้นหรือยัง
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ เช่นนี้
ศิริวรรณ
ดีใจที่ได้พบกันอีกครับ
พระวัดป่านานาชาติรูปหนึ่ง บรรยายในหนังสือว่า "เมื่อท่านอายุ ๑๙ ปี ได้ทดลองเดินทางจากอินเดียไปปากีสถานโดยไม่ใช้เงิน วันหนึ่งหิวมากและเนื้อตัวสกปรก ท่านนั่งอยู่ริมถนนในเมืองหนึ่งที่ปากีสถาน ก็มีหญิงกลางคนเรียกให้ท่านเดินตาม หญิงนั้นพาท่านไปบ้านให้อาบน้ำแล้วเอาเสื้อผ้าลูกชายของนางให้ท่านสวมใส่ จัดอาหารให้รับประทาน
ขณะที่ท่านรับประทาน ท่านคิดว่าหญิงคนนี้ช่างใจประเสริฐมาก ท่านสำนึกในบุญคุณของนางมาก แต่.....ทันใดท่านก็เกิดความสลดใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่า มีหญิงอีกคนหนึ่งที่ดีต่อท่านมากมาย แต่ท่านไม่เคยสำนึกในบุญคุณเลย
ท่านรีบเดินทางกลับบ้าน เพื่อพบกับหญิงที่มีบุญคุณ และตั้งใจเรียนหนังสือ จนสุดท้ายได้บวชเพื่อทดแทนพระคุณ
พระรูปนั้น ชื่อ "พระสุเมโธ" เป็นชาวอังกฤษครับ
พูดกับคนรอบรู้ ลำบากใจจริง แปลจากภาษาอังกฤษหรือคะ หรือลอกมา มันเข้าท่าดี สอนใจดี
นิทานก้อมก็ให้คติ ดีมากเลย แต่ทำไม ชีวิตฉันถึงไม่มีพี่ หรือน้อง ที่ดี ดี ซักคนเลย ซักนิดหนึ่งก็ยังหายาก ฉันจึงเหมือนตัวคนเดียวในโลกที่ต้อง รับผิดชอบตนเอง รับผิดชอบเลี้ยงดูแม่ ต้องเข้มแข็งมาตลอด ปากกัดตีนถีบ ถึงมา อยู่ได้ระดับนี้ ความรู้ระดับปริญญาก็เพิ่งได้กับเขา ไม่รู้รอดมาได้อย่างไร
เย็นวานนี้ที่โต๊ะอาหารในโรงแรมหรูเมืองคนดี สุราษฎร์ธานี สมาชิกท่านหนึ่งได้เล่าเรื่อง "น้องชายของฉัน" ท่านพูดว่า ท่านน้ำตาซึมทุกครั้งที่อ่าน
เราก็ห่วงชีวิตเรา เหมือนกัน ต่างก็ดิ้นรน แยกย้ายไปตามทาง ของใครของมัน
แต่ดิฉันก็ไม่เคยลืมเขาดอกหนา พี่น้องทั้งหลาย ขอให้เขาเอาตัวให้รอดกันทุกคนเถอะ รำพึง ชีวิตมันต้องสู้ ต่างคนก็ออกเดินทาง ไปตามทางของตน ดิ้นรน ด้วยลำแข็ง เพราะเป็นกำพร้าพ่อ ไม่มีใครส่งเสียเลี้ยงดู ตนต้องเอาตนเองให้รอดก่อน
วันนี้พารำพึงรำพันอะไรนะ จะตลกหรือเศร้าดี
ชีวิตเหมือนละคร ใครหนอช่างเปรียบเทียบ
ผมได้จาก Forward mail ครับ มีมาเยอะ เพราะพรรคพวกมาก ส่งมาให้
เป็นจดหมายเวียนแบบ พระครู...(จำไม่ได้..) ก็มี ที่บอกว่าเมื่อได้รับแล้ว ให้คัดลอกส่งต่อจำนวนเท่านี้เท่านี้ฉบับ หากไม่ส่งจะตาย หากส่งแล้วจะได้เงิน ร่ำรวย อะไรประมาณนี้
ชีวิตคนเรา ก็เท่านี้ครับ เกิดมาไม่มีอะไร พอตายก็เอาอะไรไปด้วยไม่ได้
มีความสุขตามประสา... ไม่เบียดเบียนใคร ก็ โอเค แล้วครับ
วันนี้ ไม่ตลก และก็ไม่เศร้า เป็นกลางๆ ครับ
เราต้องเดินสายกลาง.... (ไม่ใช่กลางถนนนะครับ.. ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ตัวใครตัวมัน ละครับ....ฮ่า ฮ่า)
ไม่ใช่พระอาจารย์ ณอน ชยสาโร หรือครับ
สวัสดีครับ คุณพิบูลย์
น่าจะไม่ใช่ พระอาจารย์ ณอน ชยสาโร นะครับ ชื่อนี้ไม่คุ้นหูเลย
ขอบคุณที่แวะมาเม้นท์นะครับ
ย้อนรอย มาบทความเก่า เราก็เป็นไปได้ ถึงขนาดนี้หรือ
จะครึ่งๆกลางๆ ครึ่งดีครึ่งร้าย
เราต้องเดินสายกลาง.... (ไม่ใช่กลางถนนนะครับ.. ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ตัวใครตัวมัน ละครับ....ฮ่า ฮ่า)
อารมณ์ดีตลอด.....
ครึ่งดีครึ่งร้าย เขาเรียกว่า บ้า... นะครับ
อย่าเข้าใกล้ดีกว่า นะครับ ฮ่า ฮ่า