Valparaiso

รถไฟไม่มีคนนั่ง

9 กุมภาพันธ์ 2009

เมือง Valparaisoเล็กมากๆ ไม่มีร้านอาหารไทยเลย ร้านจีน ร้านแขกก็ไม่มี รถแท๊กซี่ยังไม่มีเลย เขาว่ามีรถเมล์วิ่งอยู่ แต่มาได้สองอาทิตย์แล้วยังไม่เห็นซักคัน ไม่เหมือนที่อังกฤษเลย รถเมล์มีทุกถนนซอกซอย แถมป้ายจอดอยู่หน้าบันไดบ้านด้วยซ้ำ พี่สาวบอกว่าจะส่งอาหารไทยมาให้ แกบอกว่าอยากได้อะไรให้บอกได้เลย แต่ก็เกรงใจแกมาก เพราะค่าส่งที่นี่มันแพงจริงๆ พี่สาวบอกว่าจะส่งบะหมี่ เส้นขนมจีน น้ำพริก น้ำปลา และข้าวมาให้ สอนทำขนมจีนด้วย แล้วเขาก็ให้ที่อยู่อีเมล์ไว้จะได้ติดต่อทางอินเตอร์เนทได้สะดวก หากมีรถราสะดวก คงจะได้ไปเยี่ยมพี่สักวันก่อนกลับ

                วันนี้ต้องเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะพรุ่งนี้จะต้องตื่นแต่ตีห้า Cindy อาจารย์ที่โรงเรียนจะมารับไปนิเทศงานที่โรงพยาบาล St. Mary ซึ่งอยู่ที่เมือง Hobart ห่างจากที่นี่ประมาณ 20 นาที เขานิเทศงานนักศึกษาที่วอร์ดศัลยกรรม คิดว่าน่าสนใจและจะได้เรียนรู้อะไรอีกมาก ต้องเตรียมอาหารเช้าและกลางวันไปทานด้วยแล้วค่ะ เพราะถ้าซื้อกินคงแพงหลายตัง อ้อ! เมื่อเช้านี้เข้าประชุมคณาจารย์ประจำเดือนกุมภาพันธ์กับเขา คณบดีก็แนะนำเราให้กับคณาจารย์รวมประมาณ 18 คน มีอาจารย์ 2 คนมาชวนให้ไปบรรยายแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชั้นเรียนของเขา และคณบดีเขาจะจัดเวลาให้บรรยายพิเศษเพื่อแนะนำคณะพยาบาลศาสตร์แมคคอร์มิค มหาวิทยาลัยพายัพ และเล่าเกี่ยวกับระบบการรักษาพยาบาล การศึกษาพยาบาลในเมืองไทยให้เขาฟังด้วยในโอกาสต่อไป

                วันเสาร์นี้วันวาเลนไทน์ จะไปดูการแสดงลีลาศ Dance Ensemble ตอนบ่ายสองโมง และตอนเย็นจะไปฟังเพลงคลาสสิคของ Valparaiso University Symphony Orchectra ของมหาวิทยาลัย ดูและฟังฟรีค่ะ เขาแสดงที่โบสถ์ของมหาวิทยาลัยเอง ขณะเขียนบันทึกนี้นี้ ได้ยินเสียงรถไฟแล่นฉึกฉักๆ พร้อมบีบแตรดังยาวๆ คืนแรกๆมาก็สงสัยว่าเป็นเสียงอะไร มารู้ที่หลังว่าเป็นรถไฟขนส่งของ ไม่ใช่รถไฟสำหรับผู้โดยสารค่ะ เฮ้อ บ้านนี้เมืองนี้ มันมีอะไรแปลกๆหลายอย่างจริงๆ