การเจริญวิปสสนากับชีวิตประจำวัน

จากการไปเข้าร่วมโครงการเจริญวิปัสสนากรรมฐานจากการตั้งใจครั้งแรกว่าเราอาจจะไม่ได้อะไรที่จะมาเป็นประโยชน์กับผู้ป่วยเพราะเราก็ห่างไกลวัดเหลือเกิน......แต่พอ  7 วันผ่านไปเราได้มากกว่าที่คิดไว้มากมายที่จะมาถ่ายทอดให้กับผู้ป่วย......อย่างน้อยๆ ....ก็จะเหมือนกับคนขับรถต้องมีการตั้งสติก่อนสตราสท์.......เหมือนกับการเจริญสติ......คือให้กำหนดรู้ว่าเรากำลังจะทำอะไรจะกินก็ให้รู้ว่า....จะกิน......เท่านั้นเอง.........ในการทั้งนี้....ต้องการเพียงอยากจะบอกว่า........ผู้ป่วยที่มาบำบัดฟื้นฟูฯ ถ้ามีการเจริญสติ.......เมื่อกลับไปดำรงชีวีตข้างนอก........ถ้ามีสติเสียอย่าง........การเสพซำก็คงไม่มี.........