เล่าบุญ บอกบุญ ที่หงสา
นั่งทานข้าวเช้า ยามสายๆของวันอาทิตย์เมื่อวานนี้
มองเห็นผู้หญิงหกเจ็ดคนเดินเกาะกลุ่มกันมา
เห็นท่านหยุดยืนหน้าบ้านทุกหลังแล้วส่งตัวแทนคนหนึ่งเข้าไปในบ้านครู่หนึ่งก็ออกมา แล้วเดินต่อไปบ้านถัดๆมา ทั้งกลุ่มเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนถึงระยะมองเห็นชัด
เห็นเป็นสาวลาววัยคุณน้าคุณป้า กางร่มสีสดใส นุ่งซิ่นลาว ใส่เสื้อมิดชิด พาดผ้าเบี่ยง
เกล้าผมทัดดอกสะเลเต
กำลังมองเพลินๆ ตกใจแทบทำอะไรไม่ถูก เมื่อคุณป้าท่านหนึ่งก้าวเข้ามาที่โต๊ะ
ยอบตัวลงนั่งยองๆ แล้วค้อมตัวลงอีก ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น ยิ้มงามๆ
แล้วพูดว่า บุญพระเวสบ้านสีมงคลปีนี้ มื้อ ๑๒ หา ๑๕ ค่ำเด้อ “เซินไปเฮดบุญนำกัน”
พอจะฝากเงินไปทำบุญ ท่านไม่รับ ท่านบอกว่า มาเล่าบุญไม่ได้มาเรี่ยไร
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้เหลือเกิน
ช่างงดงามกระไรเยี่ยงนี้ ...ที่หงสา
ช่วงนี้ที่หงสามีบุญพระเวสกันครับ หมุนเวียนกันจัดทีละบ้าน มีการไปเล่าบุญให้พี่น้องต่างบ้านมาร่วมงานกัน คุณป้าเล่าว่า วันแรกเป็นวันเก็บดอกไม้เข้าวัดหนุ่มสาวพากันเข้าป่าไปหาดอกไม้มาประดับประดาในวัด วันที่สองเป็นวันเตรียมเครื่องทานตอนเย็นแห่เข้าวัด ย่ำรุ่งของวันที่สามพระท่านเริ่มเทศน์มหาชาติต่อเนื่องตั้งแต่ต้นจนจบ และมีพิธีสรงน้ำพระภิกษุ สามเณร ตอนเย็นมีการจุดบั้งไฟดอกเป็นเสร็จพิธี
เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปมาอวด
บันทึกนี้ประดับด้วยรูปดอกกะโดนสวยๆ มาให้ชมครับ
ความเห็น (5)
มาชม
บ่เห็นดอกกะโดนนานแล้วละ
ดอกกะโดนนี่แปลก จะงามก็ตอนที่ร่วงอยู่บนพื้นหญ้าตอนเช้าๆ
ตอนอยู่บนต้นไม่งามเพราะ เขาบานกลางคืน และต้นสูงมองไม่เห็นครับ
ขอบคุณครับคุณ umi
สวัสดีค่ะ
อยากไปหงสา
อยากไปฟังการเล่าบุญ
เป็นสิ่งที่คนยุคปัจจุบัน
ไม่ค่อยมีเวลาจะได้ทำกัน
พบกันก็มักจะพูดคุยเรื่องทุกข์ร้อน
แต่การเล่าบุญ จึงเป็นการเฮดบุญที่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ
สบายดีใช่ไหมคะ พ่อผู้ใหญ่
สวัสดีค่ะ ยินดีที่รู้จักนะคะ
บุญผเวสคงผ่านไปนาน
แต่ยังอยู่ในความทรงจำที่ดี
ดอกกระโดนสีสวย...
ขอบคุณนะคะที่เจอคนที่เคยทำงานเหมือนกันค่ะ
สวัสดีครับท่านเปลี่ยน เป็นการเล่าบุญที่งาม
บ้านเราเมื่อก่อนเขาก็มาบอกบุญเหมือนกัน
แต่ปัจจุบันมาบอกบุญแล้วไม่ใส่ซองไม่ยอมจาก
ความงามหายไปช่วงใหน ไม่ทันสังเกตุ สังคมครับท่าน