ต้องเจอหนักขนาดไหน จึงเป็นได้ขนาดนี้


วันเสาร์ที่ผ่านได้ ไปร่วมงานกับ U-Change ทำกิจกรรมที่สถานสงเคราะห์คนไข้โรคจิตทุเลาหญิงบ้านกึ่งวิถี ที่รังสิต-นครนายก คลอง 6 ทั้งดีใจและประหลาดใจ เพราะสิ่งที่ได้เห็นคือ "ผู้รับ" เหล่านี้ มีความคิดความอ่าน ที่เข้าท่าหลายๆ อย่าง การตอบคำถาม การให้ความร่วมมือ  หลายคนคงคิดว่า แน่ละ สถานสงเคราะห์ ก็ต้องคัดมาแล้ว ว่าใครจะมาร่วมกิจกรรมได้บ้าง    โชคดีได้คุยกับเจ้าหน้าที่ ได้ความมาว่า อายุน้อยสุดคือ 20 ปี (เข้ามา 2 ปี แล้ว ตอนมา 18 ปี) "ผู้รับ" ที่มาร่วมกิจกรรมวันนี้ เป็นระดับปานกลาง นอกนั้นก็มี "ผู้รับซ้ำซ้อน คือมีปัญหาทางจิตและทางร่างกาย" "ผู้รับสูงอายุ" แต่ที่เหมือนกันคือส่วนใหญ่ไม่มีญาติ !!! ขยายความว่า ไม่มีญาติสนใจ คือ ตั้งใจจะทอดทิ้ง... ที่มีญาติมาเยี่ยมประจำ มีเพียง 2 ราย  "ผู้รับ" เหล่านี้ ได้รับการรักษาปัญหาทางจิต จากโรงพยาบาลต่างๆ มาแล้วจนดูแลตัวเองได้ระดับหนึ่ง คนที่อาการดีมากๆ จะดูแลเพื่อนๆ ด้วย  คำถามที่เกิดขึ้นจากคนที่ไม่รู้เรื่องการรักษาทางจิต คือ ถ้ารักษาจนดีขึ้น แล้ว "ผู้รับ" จะจำอดีตได้ งั้นเหรอ เขาจะอยากจำได้ไหม

ระหว่างทำกิจกรรม   

พี่ๆ น้องๆ อาสามาช่วยทำกิจกรรม

 

จำสิ่งที่เขาเคยเจอ แล้วทำให้เขามีปัจจุบันแบบนี้ !!!

www.halfwayhouseforwomen.com

โทร 02 577 2898

 พลอย

คำสำคัญ (Tags): #สถานสงเคราะห์
หมายเลขบันทึก: 251857เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2009 08:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท