เมื่อวันศุกร์ที่ 20 มีนาคม 2552 ที่ผ่านมา คนไม่มีรากได้เข้าร่วมการประชุมเพื่อพิจารณางานวิจัย เรื่อง “รูปแบบและวิธีดำเนินกิจกรรมการเรียนรู้ของครูภูมิปัญญาไทยเพื่อขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในท้องถิ่น” ณ โรงแรมเอส ดี อเวนิว จึงเป็นโอกาสดีที่จะได้พบปะ พูดคุย ซึมซับความคิดและสิ่งดี ๆ จากบรรดาครูภูมิปัญญาไทย
มีคนอยู่สองประเภทที่ไม่ควรคบหาอย่างยิ่ง
คือคนที่ไม่มีเวลา กับ คนที่มีเวลามากเกินไป
เพราะคนสองจำพวกนี้โง่เขลาพอ ๆ กัน
คนแรกไม่รู้จักบริหารเวลา
อีกคนหนึ่งไม่รู้จักใช้เวลาไปทำสิ่งที่มีประโยชน์
เจ. วี. มอร์แกน
อ่านแล้วก็คิดเห็นตาม... คนที่มีเวลามากเกินไปมักจะฟุ้งไปไกล ไม่ทำการทำงานที่มีประโยชน์ เอาแต่หมกมุ่นกับความคิดที่ปรุงแต่ง ทั้งสุข สนุกสนาน ทุกข์ เศร้า รันทด โชคร้ายของตัว ส่วนคนที่บอกว่าไม่มีเวลาก็มักจะทำงานได้น้อย ใช้เวลาอย่างไม่มีการวางแผน จึงยุ่งอยู่ตลอดกาล…
สงสัยเต็มที...แล้วครูภูมิปัญญาไทยที่ล้วนแต่ทำประโยชน์และสิ่งดี ๆ ให้สังคมนี้ เขาคิด ทำกันอย่างไรนะ จึงมีเวลามากมายในการทำสิ่งที่มีคุณค่าเสียขนาดนี้? หรือว่าเขามีเวลามากกว่าเรา มีสิ่งดี ๆ มีเคล็ดลับดี ๆ อะไรที่ปิดบังเราไว้...
สิ่งหนึ่งซึ่งคนไม่มีรากตั้งประเด็นด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับครูภูมิปัญญาไทย คือ อะไรคือ สิ่งที่ทำให้ครูภูมิปัญญาไทยประสบความสำเร็จในการดำเนินชีวิต?
ได้คำตอบมาหลากหลายจนจุใจ ลองเขียนสรุปดูก็ยังไม่ได้ตามที่รู้สึกและซึมซับมา แต่ที่แน่ ๆ คุณครูภูมิปัญญาไทยทุกท่านล้วนแต่เป็นผู้ที่ “กินน้อย นอนน้อย ทำงานมากอย่างทุ่มเทจริงจัง”
แล้วเราล่ะ...เราล้วนแต่อยากประสบความสำเร็จในชีวิต แต่ได้กินน้อย นอนน้อย ทำงานมากอย่างทุ่มเทจริงจังหรือยัง?
(^___^)
ขออนุญาตเพิ่มเติมข้อคิดที่เกี่ยวข้องของกัลยาณมิตรที่นำมา ลปรร. ไว้ค่ะ ขอบคุณอย่างยิ่งกับคุณนุ่ม กร~natadee
เมื่อ พฤ. 26 มี.ค. 2552 @ 09:47
1202550 [ลบ] [แจ้งลบ]
สวัสดีครับอาจารย์ ...เคยอ่านข้อเขียนของ "ซูม" ในไทยรัฐหลายปีมาแล้ว ท่านบอกว่าจากการสังเกตของท่านต่อผู้นำชาวบ้านที่ประสบความสำเร็จในการทำงาน มักจะเป็นผู้ที่มีลักษณะดังนี้ " เปิดใจกว้าง ช่างสังเกต ชอบทดลอง มองการณ์ไกล " ......ลปรร...ครับผม