อจ วิจารณ์เขียนไว้ใน blog อจ เกี่ยวกับการพยายามสร้างชุมชนปฏิบัติการ ให้กับคนที่มาจากนานาชาติ โดยการร่วมมือกับองค์การอนามัยโลก ที่อนเดีย
อจบอกว่าเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา ซึ่งผมเห็นด้วยมาก เพราะคนที่เราจะเชิญมาส่วนใหญ่จะไม่รู้จักแนวคิดการ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยใช้ความรู้ที่มาจากการปฏิบัติ แต่มักคุ้นเคยกับการหาข้อสรุปที่เป็นข้อสรุปทั่วไป
อจ วิจารณ์ เกรงว่าเราจะไม่ได้คนทำงานจริง แต่ผมกลัวไม่กลัว เพราะคนส่วนใหญ่ที่เชิญมามีประสบการณ์จริงแน่ๆ ในการทำงานจัดการการวิจัยซึ่งเป็นเรื่องที่เราตั้งใจชวนมา ลปรร
แต่ที่ผมกลัว กลับกลายเป็นว่าเขาจะเชื่อมั่น ในการ ลปรร ขนาดไหน และเขาจะ ลปรร อะไร
เพราะเราขอให้เตรียม เรื่องว่าด้วยความสำเร็จมาเล่า พร้อมกับส่งมาให้ดูก่อน เพื่อให้มั่นใจว่า เขามีประสบการณ์จริง ปรากฏว่า เนื้อหาในเรื่องเล่า จะพูดถึง "ความสำเร็จ" ว่าด้วยประโยชน์จากงานวิจัยที่เกิดขึ้น มากกว่า ความสำเร็จของการจัดการการวิจัย
ว่าไปแล้ว ผมคิดว่านี่เป็นจุดอ่อนสำคัญของการ ลปรร ระหว่างผู้ที่เป็นนักวิชาการในระบบราชการ เพราะนักวิชาการในระบบราชการมักจะชอบหาข้อสรุปทั่วไป มากกว่าการเรียนรู้ รายละเอียดว่าด้วยการทำงาน
ผมเปรียบเทียบกับเวลาที่มีการทำวิจัยเชิงปฏิบัติการ คนส่วนใหญ่มักสนใจว่า ผลการวิจัยประสบผลสำเร็จมากน้อยเพียงไร มากกว่าที่จะสนใจว่าสิ่งที่ปฏิบัติในระหว่างการวิจัยเชิงปฏิบัติการนั้น ส่วนไหนใช้ได้ ส่วนไหนใช้ไม่ได้เพราะอะไร
เพราะเราเข้าใจว่าการวิจัยคือการพิสูขน์ว่าอะไรดีหรือไม่ดี มากกว่าการมาเรียนรู้ว่า การกระทำ หรือกิจกรรม หรือปฏิบัตืการต่างๆนั้น มันมีทั้งส่วนที่ได้ผล และไม่ได้ผล และการทำให้ผลสุดท้ายดี ต้องให้ความสำคัญกับรายละเอียดของวิธีการทำงาน ไม่ใช่แนวคิด หรือยุทธศาสตร์ (ที่ชอบใช้กันมาก)
มีคำพูดของนโปเลียนที่มีคนชอบเอามาพูดกันว่า The devils are in the details
แปลตรงๆก็บอกว่า เจ้าตัวร้ายอยู่ในรายละเอียด
แปลอีกที ว่าสิ่งที่ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จ (หรือพ่ายแพ้) คือการไม่ให้ความสำคัญกับรายละเอียด (ที่สำคัญๆ)
คนบางคนไปแปลความจนกลายเป็นไปให้ความสำคัญกับรายละเอียดปลีกย่อย
ผมจึงเห็นว่า การ ลปรร ที่ดีจะต้องรู้จักแลก และ สกัดความรู้ที่ไม่ใช่ภาพใหญ่จนเกินไป หรือไม่ใช่รายละเอียดปลีกย่อยจนเกินไป
ท่านอื่นๆที่เคยจัดประสบการณ์ ลปรร มีอะไรจะ แลกเปลี่ยน ว่าด้วย ทางสายกลางในการ ลปรร อย่างไรก็เชิญนะครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย มสช ใน สังคมความรู้ และเรียนรู้
คำสำคัญ (Tags)#uncategorized
หมายเลขบันทึก: 25059, เขียน: 22 Apr 2006 @ 23:31 (), แก้ไข: 23 Jun 2012 @ 16:54 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 6, อ่าน: คลิก
หากใครเที่ยวเก็บเป้าหมายรายทางเพื่อการเรียนรู้ก็จะถูกตำหนิด้วยถอ้ยคำที่ว่า "มัวชักช้า เสียเวลา จบไม่ทัน" ลักษณะอย่างนี้ยังมีอยู่อีกมากเท่าที่ได้พูดคุยกันเมื่อมีการขอคำปรึกษา ผมว่าน่าเสียดายนะครับ