คนแปลกหน้า
เดินคนเดียว
ไม่เหนื่อยหรอก
แต่...
เหงา
บางครั้งแม้ท่ามกลางผู้คน ก็เหมือนว่าเราอยู่คนเดียว
เดินคนเดียว คิดคนเดียว ทำคนเดียว เหมือนเราเป็นคนแปลกหน้า
หรือว่าเราอาจจะแปลกเกินไปกับสังคมแบบนี้ แปลกเกินไปกับโลกใบนี้
จุดที่เรายืน สิ่งที่เราทำ ความคิดที่อยู่ในหัว อุดมการณ์ที่อยู่ในใจ
กลายเป็นสิ่งแปลกและประหลาด สำหรับสังคมนี้
กลายเป็นพวก Hardcore, Extreme สุดโต่ง
ทั้งที่สิ่งจุดที่ยืน สิ่งที่คิด สิ่งที่ทำ และสิ่งที่เป็นนั้น
มันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า
การพยายามทำตัวให้สมเป็นประชาชาติของนบีท่านหนึ่ง
นบีที่เผยแผ่ศรัทธา
นบีที่ตักเตือนในเรื่องสัจธรรม
นบีที่ตักเตือนในเรื่องความอดทน
นบีที่ส่งเสริมการทำความดี
นบีที่ห้ามปรามความชั่ว
นบีที่ยอมแลกแม้ชีวิต เพื่อสถาปนาคำว่า
"ลาอิลาฮะอิ้ลลั้ลลอฮ"
แค่นั้น ที่ฉันพยายามจะเป็น... ให้สมเป็นประชาชาติของท่านนบี
เหลียวมองข้างกาย
เหมือนว่าจะเดินคนเดียว
ไม่เป็นไรหรอก...
ไม่ป็นไร...
ไม่เหนื่อย...
ไม่ท้อ...
แค่เหงา
เท่านั้นเอง
เป็นบทความที่เพื่อนส่งมาให้อ่านคะ...
ได้อ่านแล้วดีใจมากเลย ...ถ้าเราต่อสู้เพื่อแนวทางของอัลเลาะห์ ทำไมเราต้องเศร้า... ...ทำไมเราต้องเหงาด้วย....ถึงจะเดินคนเดียว อยู่คนเดียว ก็ไม่เหงา ...ภูมิใจและดีใจมากต่างหาก...แถมไม่เหนื่อยด้วยนะ...เพราะเราเลือกเดิน และเลือกที่เดินคนเดียว ...และก็เดินอยู่บนหนทางแห่งความสุข..ที่มีเป้าหมายที่แน่นอน...ชัดเจน....มันไม่แปลกหรอก เพราะมีหะดิษ ยืนยันแล้ว...ว่า อิสลามหวนกลับมาอีกครั้งอย่างคนแปลกหน้า...
ท่านรสูลุลลอฮฺกล่าวว่า " بدأ الإسلام غريبا وسيعود كما بدأ غريبا فطوبي للغرباء "
ความ ว่า "อิสลามเริ่มมาอย่างคนแปลกหน้า และจะหวนกลับมาอีกครั้งหนึ่งอย่างคนแปลกหน้า เช่นนั้นจงแจ้งข่าวดีสำหรับคนแปลกหน้า (ที่จะได้รับสวรรค์เป็นการตอบแทน)" (บันทึกโดยมุสลิม)
ขอภูมิใจกับการเดินคนเดียว
อายาเราะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น