ผมใส่หมวกอยู่หลายใบครับ แต่ละวันในการทำงานของผมเหมือนการสลับหมวกไปมา และแน่นอนว่า multi-tasking ย่อมไม่สามารถให้ประสบความสำเร็จเหมือน single-tasking ได้ แต่ multi-tasking นี่เองคือความท้าทายของชีิวิตว่าเราสามารถทำได้หรือไม่ เพราะชีวิตก็เหมือนการเล่นเกมส์ ตราบใดที่เราสนุกอยู่กับเกมส์ที่เราเล่นอยู่และเราสามารถทำให้เกมส์ที่เราไม่สนุกนั้นกลายเป็นเกมส์ที่สนุก การมีชีวิตอยู่ทุกวันคือการ "เล่น" เพื่อความสนุกสนานครับ
เมื่อวานนี้ผมเริ่มต้นวันด้วยการจัดการอีเมลของแต่ละวัน เดี๋ยวนี้อีเมลกลายเป็นเครื่องมือสำคัญในการทำงานของผมแล้ว แต่ละวันผมมีอีเมลที่ต้องจัดการประมาณสองสามร้อยฉบับ (ไม่นับ spams) ที่ UsableLabs เราใช้อีเมลเป็นเครื่องมือสำคัญในการสื่อสารระหว่างกัน และที่ ม.สงขลานครินทร์เราก็พยายามใช้อีเมลเป็นเครื่องมือหลักในการสื่อสารเช่นเดียวกัน หลายๆ คณะเริ่ม paper-less ผมเองก็พยายามทำให้ภาควิชา paper-less เช่นเดียวกันครับ
หลังจากจัดการอีเมลแล้วผมก็มาช่วยปุ้ยตัดสินใจเรื่องเลือกสีเสื้อโปโลของ GotoKnow ตรงนี้เองทำให้ผมฉุกคิดว่าที่จริงแล้วผมยังไม่ได้มอบหมายปุ้ยให้ทีมงานทราบชัดเจนว่าปุ้ยนั้นเป็น Art Director ของทีมงานมากกว่า Graphic Designer หมายความว่าการตัดสินใจในเรื่องงานศิลปะนั้นปุ้ยสามารถทำได้เลยไม่ต้องรอผมหรือ อ.จัน แต่ปุ้ยก็เป็นคนน่ารักที่พยายามให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการตัดสินใจในขณะเดียวกันก็ให้งานเดินไปได้เร็วที่สุด
ผมคิดว่าการทำงานที่ practical ที่สุดคือการ balance ระหว่าง teamwork กับ speed การทำงานร่วมกันต้องทำงานให้ได้ผลลัพธ์เร็วที่สุด ต้องไม่ให้การทำงานร่วมกันเป็นตัวถ่วงให้การทำงานช้าลง เรื่องนี้ราชการจะมีปัญหามาก บอกตรงๆ ว่าสิ่งที่น่าเบื่อที่สุดในชีวิตการทำงานของผมคือการนั่งประชุมแบบราชการ (บางที่) ครับ
จากนั้นผมชวน มะปราง แนท และกุ้ง มานั่งคุยเรื่องโรงแรมที่เราจะเลือกเพื่อจัด GotoKnow Forum โดยในใจผมคิดมาก่อนหน้านี้แล้วว่าโรงแรมไหนที่น่าสนใจจากที่ได้ไปเดินดูกันมาเมื่อวันอังคาร เราตกลงกันว่าโรงแรมเอเซียน่าจะเป็นโรงแรมที่ตรงกับ concept ของเรามากที่สุด แต่ก็มีปัญหาอยู่หลายประการด้วยกัน โดยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการที่โรงแรมเป็นโรงแรมขนาดเล็กและเป็นโรงแรมเก่าแก่ ซึ่งเราคงต้องไปดูสถานที่อีกครั้งโดยละเอียดว่าตรงกับใจที่เราคิดหรือไม่ครับ
ในช่วงบ่ายทีมไฟแรง Research-Oriented MBA Program ของภาควิชาอันกระกอบด้วย ดร.จันทวรรณ ดร.ธนาวุธ ดร.ศิริลักษณ์ และผม ประชุมกันเพื่อร่างหลักสูตร การประชุมอย่างนี้ผมชอบ เพราะเราได้ผลลัพธ์ภายในเวลาเพียงสองชั่วโมงเท่านั้นเอง นี่ขนาดเราประชุมกันท่ามกลางเสียงการซ่อมตึกที่หนวกหูสุดๆ ทีเดียวนะครับ
ตกมาช่วงเย็นหลังจากผมเข้าไปเซ็นต์หนังสือในห้องภาคแล้วผมมาคุยกับเก๋ตามปกติทุกวัน ผมกับเก๋จะต้อง brief กันว่า Portal.in.th เป็นอย่างไรบ้าง ในงานนี้เก๋เป็นเจ้านายผมครับ ผมเป็น programmer ให้เก๋ซึ่งเป็นแม่งานของ Portal.in.th ครับ
ตกช่วงเย็นเราพาอาร์มน้องใหม่ไปเลี้ยงข้าวเย็นต้อนรับสมาชิกใหม่ของ UsableLabs ในร้านที่จัดได้หรูมากจนผมกลัวราคาและกลัวว่าอาหารจะไม่อร่อย แต่กลายเป็นผิดคาด อาหารอร่อยและสถานที่สะดวกดี คราวหน้าต้องไปใหม่ครับ
กลับมาช่วงกลางคืนผมกับ อ.จัน คุยกันเรื่องแผนการจัดอบรม Digital KM ให้กับกรมส่งเสริมสุขภาพจิต ตกลงว่าเราได้ schedule ที่ชัดเจนแล้ว ต่อไปเราก็ต้องดำเนินการเขียนในรายละเอียดต่อไปครับ เรื่องการอบรมนี้น่าสนใจมาก ผมเชื่อว่าเป็นโปรแกรมที่ไม่มีใครทำเช่นนี้มากนักในประเทศไทยครับ ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้น คงต้องติดตามกันต่อไปครับ
ขอบคุณครับ ผมพยายามออกกำลังกายในช่วงเช้าครับ รู้สึกสดชื่นกว่าตอนเย็นครับ แต่ก็อยากไปวิ่งตอนเย็นเหมือนกันครับ ยังหาโอกาสไม่ได้เลยครับ
แวะมายิ้มให้กำลังใจค่ะ
ใส่แต่หมวกหรือคะ อาจารย์ อิอิ
มีหมวกอย่างเดียวที่เปลี่ยนได้ครับ ใส่เสื้อหลายตัวร้อนแย่เลยครับ
ขอบคุณครับ ลงลายมือชื่อดีกว่าเซ็นครับ :-)
เปลี่ยนหมวกบ่อย ๆ ดีแล้วค่ะหากไม่เปลี่ยนสงสัยว่าผมอาจจะร่วงได้