เสียดาย...ถ้าผู้ใหญ่ไม่ได้อ่าน
เช้านี้ได้รับหนังสือดี จำนวน ๒ เล่ม เปิดๆหนังสืออ่านดู พบคำกลอนของหลวงพ่อที่มีความหมายและให้ข้อคิด ที่ดี ในวันพระ จึงลัดคิวเขียนบันทึกนี้ก่อน
กว่าจะถึงวันนี้
คำกลอนของหลวงพ่อ
หนึ่งชีวิต จุติมา กลางนาไร่ ป่าดงไพร ล้อมเป็นวง พงป่าหนาม
ห่างไกลแสง เสียงสี ราตรีงาม แสงวับวาม หิ่งห้อยป่า พาอุ่นใจ
ยามค่ำลง พงป่า คราไร้เสียง มีตะเกียง ให้แสง แข่งเดือนฉาย
มีเมฆหมอก ยามเช้า เคียงคู่กาย มีวัวควาย เป็นเพื่อนเล่น ในท้องนา
“มอ กกแดง” ชื่อนี้ มีมนต์ขลัง เป็นพลัง ให้หัวใจ ใฝ่ศึกษา
ขี่อีโกร่ง จักรยาน ผ่านท้องนา เข้าศึกษา หาความรู้ มาสู่ตัว
จากบ้านป่า แนวไพร ไกลสุดกู่ จากที่อยู่ ซอมซ่อ พอซุกหัว
จากบิดร มารดา มาแต่ตัว จากครอบครัว จากพ่อแม่ ดุจแพลอย
จากชีวิต ต้อยต่ำ ซ้ำเดี่ยวโดด จากความโหด โศกเศร้า สุดเหงาหงอย
จากคันไถ ไร่นา จากป่าดอย จากคนคอย “วันนั้น” ฉันกลับคืน
จากความช้ำ ระกำทรวง ที่หน่วงหนัก จากความรัก ไร้ความหมาย กลายเป็นอื่น
จากชีวิต ที่แสนจน ทนกล้ำกลืน จากความชื้น ที่เพียงฝัน ฉันจากมา
สู่อ้อมอก “พุทธธรรม” นำชีวิต หมายลิขิต ชีวิตต่ำ ให้ล้ำค่า
ยึดเอาธรรม เป็นแสงทอง ส่องชีวา ด้วยศรัทธา หวังพ้นภัย ในอบาย
เข้าบวชใน พระพุทธ-ศาสนา หวังเยียวยา สังคม ก่อนจะสาย
สังคมเปลี่ยน เวียนใกล้ สู่อบาย เพราะหญิงชาย ต่างลุ่มหลง ดงเงินตรา
ศึกษาธรรม นำสู่ ทางปฏิบัติ เพื่อขจัด ปัดเป่า กิเลสหนา
เรียนแสนหนัก ฝึกแสนยาก จากตำรา สำเร็จมา เป็นวิทยากร สอนผู้คน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีผ่าน มุ่งทำงาน เผยแผ่ธรรม นำเหตุผล
เที่ยวจาริก นำธรรมมะ สู่เยาวชน ที่ขัดสน แสงสว่าง ทางปัญญา
อบรมค่าย พุทธธรรม-พุทธบุตร ให้ผ่องผุด แจ่มใส ในศาสนา
โรงเรียนแล้ว โรงเรียนเล่า ทั่วพารา แก้ปัญหา ให้หลานลูก ปลูกความดี
อนิจจา....การทำงาน แสนลำบาก ปัญหามาก หลากความคิด ผิดวิถี
เด็กคิดอย่าง ครูคิดอย่าง ต่างวิธี เด็กไม่มี พ่อแม่สอน อ่อนระอา
เหมือนต้นกล้า โดดเดี่ยว เที่ยวกรำแดด ความร้อนแผด เผาใจ ให้โหยหา
เหมือนต้นข้าว เฝ้ารอฝน คนเมตตา มาช่วยพา ให้พ้นผิด คิดอย่างพาล
ปัญหาเด็ก มีมาก เกินกว่าคิด เดินทางผิด ติดยา น่าสงสาร
ครอบครัวแตก ลูกๆเศร้า ใจร้าวราน ต้องซมซาน มุ่งหาทาง สว่างใจ
ใครหนอใคร จะช่วย ปลูกความคิด ชี้ถูกผิด ชี้ช่องทาง สว่างไสว
ให้เยาวชน มีสำนึก เกิดกลับใจ ให้คิดได้ ใช้คุณธรรม ส่องนำตน
ณ บัดนี้ จะสิ้นแรง แสงส่องแล้ว เหมือนดวงแก้ว จะแตกดับ ด้วยสับสน
สิ้นแรงพระ คงสิ้นแสง แห่งเยาวชน เหลียวหาคน สานต่อไป อยู่ไหนกัน?
มีบ้างไหม คนดี ที่หาญสู้ ที่ยังอยู่ สู้ปัญหา อย่างมาดมั่น
มาช่วยแก้ ปัญหา บ้านเมืองกัน ช่วย “ทอฝัน” เด็กไทย ให้ได้ดี
พระครูบูรพาธรรมบัณฑิต (พระครูอารี ปณฺฑิโต)
เจ้าอาวาสวัดป่าหนองโมงบูรพาราม
อำเภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด
ขอขอบคุณข้อมูลจากหนังสือ : คนเดินทาง. เสียดาย...ถ้าผู้ใหญ่ไม่ได้อ่าน.กรุงเทพฯ: ชมรมอนุรักษ์ธรรม,ม.ป.ป. (ไม่
ปรากฏปีพิมพ์) จำนวนหน้า ๘๗ หน้า
หมายเหตุ : ข้อความนี้ต้องขอขอบคุณ เด็กชาย ธีร์ธวัช นักเรียนชั้น ม.๓/๑ ที่ช่วยพิมพ์ให้ เธอเป็นเด็กที่รักการอ่าน รับ อาสาพิมพ์ข้อมูลให้ค่ะ
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะท่าน ผอ. ขอบพระคุณท่านมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมและเป็นกำลังใจ ท่านผอ.มาเร็วมากค่ะ กำลังจะลบบันทึกเพื่อแก้ไขใหม่ เพราะที่พิมพ์ เป็นกลอนที่มีวรรค จากต้นฉบับ ผู้เขียนรีบไปทำงานกองโตก่อนค่ะ ช่วงค่ำๆค่อยไปแก้ไข พร้อมบันทึกภาพต่อที่บ้านค่ะ